23 Соғып-соғып алып, тізең, оларны харибге чаап салғаннар. Андағы хадағҷаа оларны сиргек хадарарға чахааннар.
Сірерге тӱзер хыйаллардаң хорыхпаңар. Кӧрерзер, сайтан, сірерні сыныхтирға тіп, хай піреелеріңні харибге чаап салар. Сірер он кӱн ирееленерзер. ӧдірттеечетсер, Мағаа киртінерін тастабаңар, анаң Мин сірерге чуртастың сабланыс таниин – веногын, пирербін.
Ол Чахсы Хабарның ӱчӱн мин, тонағҷы чіли, кинҷедең ала ирее кӧрчем. Че Худай сӧзі кинҷедең пос.
Че, хыныснаң сурынза, артых полар. Мин, Павел аға, амды Иисус Христостың кинҷелеп салған кізізі,
Амды мин, Хан-пигібіс ӱчӱн харибде одырчатхан кізі, сірердең «Худай кізілері полып, Худай хығырған нимее турыстығ полыңар» тіп, алданчам.
Мына піди мин, Павел, сірердеңер, иудей нимес кізілердеңер, сағынып, Иисус Христостың нымысчызы полчатханымнаңар, харибде одырчам.
Пастыхтар сірерні позыдыбыс тіп кізі ыстылар. Амды, мыннаң сығып, амыр-хазых чӧріңер, – искірген Павелге хариб хадағҷызы. –
Хариб хадағҷызы, усхун киліп, кӧрзе, прай ізіктер азых. Анаң, харибдегілер тис парыбысхан поларлар тіп, ол, хылызын сығара тартып, позын сазыбызарға иткен.
Иртенінде хадағҷылар, Пётр хайди полған полҷаң тіп, улуғ сағыссырасха пастырғаннар.
Ирод хан Пётрны, тудып алып, харибге чаап салып, он алты чааҷаа тӧртердең теести хадарарға чахығ пирген. Ол Пётрны Па́сха ӱлӱкӱні соонда, чон алнынзар сығарып, чарғылирға сағынған.
Хан-пигнің ӱгредиинҷе парчатхан кізілерні, ирлерні дее, ипчілерні дее, таап, палғап алып Иерусалимзер апарар ӱчӱн, Дамаск саардағы синагогаларзар чарыдығлығ пічік ызып алған.
Савл, тізең, тигіриб чонын сайбаан; турадаң тураа кіріп, иреннернең ипчілерні хаап, харибге чаптыр салып одырған.
Хариб ізігінің чахсы иде пиктелгенін паза ізік алнында хадағҷыларның турчатханын кӧргебіс, че, ізік асханда, анда пір дее кізі таппаабыс.
Іди олар илҷілерні, тудып алып, харибге чаап салғаннар.
Че прай пу нимедең пурун сірерні, Миннең ӱчӱн хаап, сӱрерлер, синагогаларда чарғылап, хариблерге чабарлар, Миннең ӱчӱн ханнарнаң пиглернің алнына сығарарлар.
Иисусты садыбысхан Иуда кізілерге мындағ танығ пирген полған: – Мин охсанғаны сірерге кирек полар. Анзын хабарзар!
Мин, Иоанн, сірернің харындазыңарбын, Иисус Христосха киртініп, Худайның ӱлгӱзі алтында, чобағларда паза сыдазығда сірернең хадабын. Худай сӧзінеңер паза Иисус Христостаңар киречілеенім ӱчӱн, Патмос олтырыхта ызығда полғам.
Пісті сохханнар, пиктегде тутханнар, ӧмелееннер. Піс ӱзе тоғынғабыс, уйғу-чадын пілбин, чиис чох чуртаабыс.
Олар Христостың нымысчылары полчалар ба? Мин тискінчеткен дее полим, че Христостың нымызын олардаң артых ла толдырчам тирҷікпін. Мин олардаң кӧп тоғынғам, кӧп палығлатхам, харибде одырғам, кӧп хати ӧлер пазы полғам.