41 «Кӧріңер, кізее кӱлеечілер! Хайхап алыңар, анаң чох пол парыңар! Пірее кізі пу кӱннеріңде итчеткен киректерімнеңер сірерге чоохтаан даа полза, киртінмесчіксер».
Амды чарғы тузы чит килді нооза. Ол Худайның ибінең пасталыбызар. Чарғы пістең пасталар полза, андағда Худайның Чахсы Хабарының сӧзін испинчеткен кізілернең ниме полар?
Олар піске Худайның Чахсы Хабарын чоннарға, арачыланзыннар тіп, тарадарға пирбинчелер. Іди полып, олар постарының чазыхтарының санын хосчалар. Че мына Худайның чарғызы оларға чидібӧк одыр.
Піске Хан Худай піди чахаан: «Мин сині, чир ӱстӱндегі прай кізілерні арачылап алар ӱчӱн, прай чоннарға чарых поларға турғысхам».
«Пар, Мин сині ырах, иудей нимес чоннарзар ызыбызарбын», – теен мағаа ол.
Ахчаа хынаачы фарисейлер дее анзын прай искеннер, аннаңар олар Иисусха хатхырғаннар.
Ол Ухаанҷының чооғын испеен полған на кізі, чоннаң сӱрдіріп, чох иділер».
Чон мындох кӧр турған. Оларнаң хада Иисусха пастыхтар даа кӱл турғаннар: – Пасха кізілерні арачылаан, Худай таллаан Мессий-Христос полчатса, Позын арачылазын.