14 Чох, Хан Худайым! Мин хаҷан даа чиркестігні алай кірлігні чібеем, – теен Пётр.
Пётр оларға теен: – Иудей кізее иудей ниместернең тоғазарға паза чағынназарға чарабинчатханын сірер пілчезер. Че Худай мағаа пір дее кізіні чиркестіг алай кірліг тіп санабазын ас пирген.
Кемзер сірер, Хан-пигім? – сурыбысхан Савл. – Мин син хыйа сӱрчеткен Иисуспын. Сидік сағаа Миннең тоғыр кӱрезерге, – нандырған ағаа Хан-пиг. –
Че іҷезі теен: – Чох, Иоанн тіп адап саларға кирек. –
«Андада ол хайах піске дее, сірерге дее читпес. Сірер, садығҷыларзар парып, постарыңа садып алыңар» тіп нандырғаннар хыйғалары.
Пётр, Аны оортах хығырып алып, Ағаа удурлазып, чоохтан сыххан: – Позыңны айадах, Хан-пигім! Полбас андағ ниме Синнең!
Мына чызығ палығлығ кізі, Андар пас киліп, Аның алнында тізекке тӱзіп, чоохтанған: – Хан-пигім! Хынзаң, мині арығлап поларзың. –
Кізіні ахсына кірчеткен ниме кірліг итпинче, че ахсынаң сыхчатхан сӧстер кізіні кірліг итче.
Олар Иисустың ӱгренҷілерінің хай-пірсі «кірліг» саналчатхан холнаң халасты ал чееннер тіп (кибір хоостыра, халас аларда, хол чайыбызарға кирек), ол чозахты хыйыстырчатханын кӧріп, оларны пыролааннар.
Пигім, синің сустып алҷаң ідізің чоғыл. Хутух, тізең, тирең. Хайдаң Синде тіріг суғ полар?
Анаң ағаа ӱн истілген: – Пётр, тур, соғып алып, чі. –
«Кемзер сірер, Хан-пигім?» – нандырғам мин ағаа. «Мин син хыйа сӱрчеткен Назарет саардаң сыххан Иисуспын».