20 пілзін: чазыхтығ кізіні саба чолдаң хыйыстырып, аның худын ӧлімнең арачылап халар паза кӧп чазыхтарын чабызар.
Иң пастағызында удур-тӧдір матап хынызыңар. Хыныс кӧп чазыхты чаап парыбысча нооза.
Позыңны паза ӱгредииңні сына. Мин чоохтаан нимені сыбыра итчет. Іди итсең, позыңны даа, сині исчеткеннерні дее арачылап халарзың.
Арса, пір сӧӧк кізілерімнің чӱректерін кӱннеттіртіп, піреезін іди арачылап алҷаңмын ма?
Харындастарым! Пірееңер сыннаң хыйыс парза, аны саба чолдаң осхырған кізі
Хыҷаланыс, тізең, чазых пазап салып, аны тӧрітче. Чазых, тізең, кӱзіне кір парза, ӧлімні тӧрітче.
Кӱс-сағ чохтарнаң хости, оларны позымзар тартып алар ӱчӱн, ідӧк кӱс-саам чоғох полғам. Хай-піреелерін дее арачылап халар ӱчӱн прайзына прай ниме пол пиргем.
Сынны сірерге чоохтапчам, Минің сӧзім исчеткен паза Мині ысхан Пабама киртінчеткен кізі, мӧгі чуртастығ полып, чарғы алнында турбин, ӧлімзер апарчатхан чолдаң хыйа сығып, аннаң андар чуртап одырар.
Мин, Павел, мыны позымның холымнаң пастым: мин тӧлирбін. Син мағаа чуртазыңнаң алымнығ полчатханыңны мин чоохтабиндаачам.
Пастағы тірілісте чуртас алып алғаннары часкалығ паза ах-арығ поларлар. Ікінҷі ӧлім оларға пір дее ниме ит полбас. Андағлар Худайның паза Христостың абыстары поларлар паза Аннаң хада пір муң чыл ӱлгӱ тударлар.
Тилекей позының хыйғазынаң Худайны Аның хыйғазында піліп албааннаңар, Худай киртістіглерні «нимее чарабаан» ӱгредігдең арачылап халарға иткен нооза.
Аннаңар нинҷе пар чуртас похсағын, тооза чабалланысты хыйа идіп, сірерге пирілген сӧсті пазымнығ чӱрекнең алыныңар. Ол сірернің худыңарны арачылап полар.
Олар киртініп пазырзалар, Худай ағырығ кізіні, чазылдырыбызып, азахха турғыс салар. Ол кізінің иткен чазыхтары, тізең, позыдылар.