12 Хызылып таа, чырғап таа чуртирға піледірбін – прай ниме кӧргем, ноо даа нимее тимдебін: тох таа, астап таа чӧрерге, чырғалда даа, хызығыста даа чуртирға.
Мин нымзах паза пазымнығ чӱректігбін, аннаңар, Минің чӱгімні постарыңа артынып, Миннең ӱгреніңер, іди сірер тынағ табарзар.
Мин ӱзе тоғынҷаңмын, узубин даа, астап-сухсап таа чӧрҷеңмін, ораза тутчаңмын, соохха тооп, кисчең кибім чох ирееленҷеңмін.
Кирексеен нимені мағаа Македон чирінең килген харындастар пиргеннер. Мин сірернің мойныңарда одырбаам, хаҷан даа одырбаспын.
Мин, Худайның Чахсы Хабарын чарлапчатханда, сірердең пір дее ниме албаам. Мин, сірерні кӧдірер ӱчӱн, позымны пазынҷыхтаам. Анда минің пірее пыром пар ба?
Кем-де мині пічіктерімде хазыр паза кӱстіг, позы килзе, тізең, чазығ, тик чоохтығ тіпче.
Мин, Павел, сірернің араңарда полғанда, тідінмес, ырахтаң, тізең, сірерні хатығлаачы тіп тітірчеткен кізі, сірердең сурынчам. Христос чіли, амырнаң паза чахсынаң сірерге алданчам:
Анаң оларға піди теен: – Аннаңар Тигір хан-чирінің ӱгредиин піліп алған Моисей Чахииның полған на пілігҷізі позының пайын чыыпчатхан орыннаң иргі паза наа нимелерні сығарчатхан кізее тӧӧй.