11 Тузында ол сағаа тузазы чох полған. Амды ол сағаа даа, мағаа даа тузалығ. Мин аны сағаа нандырчам.
Маркты позыңнаң хада алып, ағыл килерзің – ол мағаа нымзанарға кирек.
Алында сірер Аның чоны полбаазар. Амды, тізең, Худай чонызар. Алында сірерге пірдеезі айабаҷаң, амды сірерге Худай айапча.
че харындазыңның, ӧліг полып, тіріл килгеніне, чіт парып, табылғанына ӧрініп, кӱлеттирге кирекпіс».
Прайзы чолдаң хыйыс парыбысханнар, тузалары чох кізілер пол парғаннар. Чахсы иткен пір кізі дее чоғыл.
Сірер дее, прай чахаан нимелерні толдыр салып, чоохтаныңар: «Піс олаңай ла чалҷыларбыс. Иділҷең нимелерні ле ит салдыбыс».
Минің оолғым ӧліг полған, амды тіріл килді, чіт парған полған, амды табылды». Анаң кӱлеттеп сыхханнар.
Пу нимее чарабаан нымысчыны, тізең, тастындағы харасхызар тастабызыңар: анда сыыт паза тіс хыҷыразы полар» тіп, Иисус піди хосхан: – Хулаа пар кізі иссін! –
синнең оолғымнаңар сурынчам. Мин аны, Онисимні, чабығда тӧріткем.
Син, тізең, аны, мині чіли удурла, тыным ол нооза.