“Ko ai la koe?” kua fehili vē mai ki lātou. “Ko koe nei ko Elia?” “Hēai, e hē ko au,” kua tali atu ia Ioane. “Ko koe nei la ko te Pelofeta?” kua lea mai ki lātou. “Hēai,” kua tali atu ia Ioane.
ma kua lea vē atu ki lātou ki te fafine, “E hē ona ko nā mea na lea mai ai koe te kua talitonu ai ki mātou, kae ona na ki mātou lagona lelei lava nā mea nae tautala ai ia Iehu, ma kua ki mātou mautinoa ai, ko ia lava ko te Fakaola o te lalolagi.”
Kua lea mai te fafine, “E iloa e au ko te Mehia e hau. E fakaigoa e ki mātou ko Keliho. Kāfai e hau, ka ia fakailoa maia ki a te ki tātou nā mea uma lele.”
Kua fehili atu ia Iehu, “Ni mea ā?” Kua tali atu ki lāua, “Na mea na tutupu ki a Iehu te Nahaleta. Na kitea i ana mea nae fai, ma ana kupu, ko ia ko he pelofeta e tūkehe te mālohi, ma nae fiafia ki ei te Atua ma tagata uma.
Na mātataku uma lele ki lātou, ma viviki ake ai ki te Atua. Kua lea vē ki lātou, “Ko he pelofeta tāua tēnei kua kikila ki tātou ki ei! Ko te Atua kua hau ke fakaola ona tagata!”
Kua tali mai ia Iehu, “E takutino atu e au ki a te koutou te meamoni; ko au e koutou hakilia ona ko koutou na kakai mākokona i nā falaoa, kae hē ona ko koutou kua mālamalama i nā fakailoga na fai e au.
Kua lea atu ki lātou, “He ā he fakailoga e kē mafaia oi fai ke kikila ki mātou ki ei, kae ke talitonu atu ai ki mātou ki a te koe? He ā te kē mafaia oi fai?