เศฟันยาห์ 2:15 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹⁵ นี่แหละนครเจ้าสำราญ ซึ่งอยู่มาอย่างปลอดภัย มันบอกตัวเองว่า “นี่แหละเรา ไม่มีใครนอกจากเรา” แล้วมันก็พินาศย่อยยับขนาดไหน เป็นที่อาศัยของสัตว์ป่า! คนทั้งปวงที่ผ่านไปมาก็เย้ยหยัน และเขย่ากำปั้น

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

¹⁵ นี่คือเมืองที่สนุกสนาน ที่เคยอยู่อย่างปลอดภัย เมืองที่คิดในใจของตนว่า “ข้านี่แหละ และไม่มีเมืองอื่นใดอีกแล้ว” แต่มันกลายเป็นเมืองร้างเปล่าแล้วหนอ เป็นที่พักผ่อนของสัตว์ป่า ทุกคนที่ผ่านเมืองนี้ไป จะทำเสียงเย้ยหยันและสั่นกำปั้นว่า สาสม

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

¹⁵ นี่​เป็นเมืองที่​สน​ุกสนานที่​อยู่​ได้​อย่างไร​้​กังวล เป็นเมืองที่คิดในใจของตนว่า “ข้านี่​แหละ และไม่​มี​เมืองอื่นใดนอกเหนือจากข้าอีก” มันกลายเป็นเมืองรกร้างเสียจริงๆ เป็​นที​่อาศัยนอนของสัตว์​ป่า ทุ​กคนที่ผ่านเมืองนี้ไปจะเย้ยหยันและส่ายมือของเขา

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

¹⁵ นี่​นะหรือ เมืองนีนะเวห์​ที่​เคย​มี​แต่​ความสนุก​สนาน​ครื้นเครง เมือง​ที่​แสน​จะ​ปลอดภัย​และ​มั่นคง เมือง​ที่​เคย​คิด​ในใจ​ว่า “มี​แต่ข้า​เท่านั้น​ที่​ยิ่งใหญ่ ไม่มี​เมืองไหน​เหมือนกับ​ข้า​อีกแล้ว” แล้ว​ดูสิ มัน​พัง​ย่อยยับ​ได้​ถึง​ขนาดนี้ กลาย​เป็น​ที่​อยู่​ของ​สัตว์ป่า​ทั้งหลาย ทุกคน​ที่​เดิน​ผ่าน​เมืองนี้ ต่าง​ก็​ส่งเสียง​เยาะ​และ​ชู​กำปั้น​เข้าใส่

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹⁵ นี่​แน่ะ​เป็น​เมือง​ที่​พอง​อวดอ้าง​ตั้ง​อาศัย​อยู่, ด้วย​จิตต์​กระด้าง​ที่​พูด​ใน​ใจ​ของ​ตน​ว่า, เรา​ก็​เป็น, แล​เว้น​เสีย​จาก​เรา​จะ​หา​มี​ผู้อื่น​มิได้, เขา​กลาย​ไป​เป็น​ที่​ร้าง​เป็น​ที่​อาศัย​นอน​แห่ง​ฝูง​สัตว์​ทั้งปวง​อย่างไร, คน​ทั้ง​หลาย​ที่​เดิน​กราย​เลย​ไป​จะ​ทำ​เสียง​ขู่​แล​สั่น​มือ​แก่​เขา

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

¹⁵ นี่​เป็น​เมือง​ที่​อยู่​กัน​อย่าง​สบายๆ และ​ปลอดภัย ซึ่ง​นึก​ใน​ใจ​ดัง​นี้​ว่า “เรา​เป็น​อยู่ และ​ไม่​มี​ผู้​อื่น​ใด​นอกจาก​เรา” นาง​ได้​กลายเป็น​ที่​รกร้าง​อะไร​เช่น​นี้ เป็น​ที่​อยู่​ของ​บรรดา​สัตว์ป่า คน​ทั้ง​หลาย​ที่​เดิน​ผ่าน​นาง​ไป ก็​เย้ยหยัน​และ​ยก​กำปั้น​ขึ้น

เศฟันยาห์ 2:15 Referans Kwoze

ยะเอศเคล 28:2

“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงกล่าวแก่ผู้ปกครองเมืองไทระว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า “ ‘ด้วยความหยิ่งผยองในจิตใจ เจ้ากล่าวว่า “ข้าคือเทพเจ้า ข้านั่งเหนือบัลลังก์ของเทพเจ้า ที่ใจกลางห้วงสมุทร” แต่เจ้าเป็นเพียงมนุษย์ ไม่ใช่เทพเจ้า แม้เจ้าจะคิดว่าตนเองเฉลียวฉลาดเสมอเทพเจ้า

นา​ฮูม 3:19

ไม่มีอะไรเยียวยาบาดแผลของเจ้าได้ อาการบาดเจ็บของเจ้าก็สาหัสถึงตาย ทุกคนที่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับเจ้า ก็ตบมือดีใจที่เจ้าล่มสลาย เพราะใครเล่าไม่รู้สึก ถึงความทารุณที่ไม่สิ้นสุดของเจ้า

อิสยาห์ 22:2

โอ เมืองอันเต็มไปด้วยความอึกทึกครึกโครม นครแห่งการจลาจลและความสำมะเลเทเมา ผู้ตายไม่ได้ถูกฆ่าด้วยคมดาบ ทั้งไม่ได้ตายในสงคราม

ยะเอศเคล 28:9

ถึงตอนนั้นเจ้าจะพูดไหมว่า “ข้าคือเทพเจ้า” ต่อหน้าบรรดาผู้สังหารเจ้า? เจ้าจะเป็นเพียงมนุษย์ไม่ใช่เทพเจ้า ในเงื้อมมือของผู้ที่ปลิดชีวิตเจ้า

เพลงคร่ำครวญ 2:15

คนทั้งปวงที่ผ่านไปมา ตบมือเยาะเย้ยเจ้า พวกเขาถากถางและส่ายศีรษะ สมเพชธิดาแห่งเยรูซาเล็มว่า “นี่น่ะหรือกรุงที่ได้รับการขนานนาม ว่างามเพียบพร้อม เป็นความชื่นชมยินดีของคนทั้งโลก?”

เพลงคร่ำครวญ 1:1

โอ กรุงที่เคยมีพลเมืองหนาแน่น กลับอ้างว้างเสียแล้ว! กรุงที่เคยยิ่งใหญ่ในหมู่ประชาชาติ กลับเป็นเหมือนหญิงม่ายเสียแล้ว! กรุงซึ่งเคยเป็นราชินีในหมู่แว่นแคว้นต่างๆ กลับตกเป็นทาสเสียแล้ว

เยเรมีย์ 19:8

เราจะทำให้กรุงนี้ถูกทิ้งร้างเป็นเป้าของการดูหมิ่น ทุกคนที่ผ่านไปมาจะตกตะลึงและเย้ยหยัน เมื่อได้เห็นความหายนะทั้งหมดของมัน

มัทธิว 27:39

ผู้คนที่ผ่านไปมาต่างส่ายหน้าพูดสบประมาทพระองค์

ยะเอศเคล 29:3

‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า “ ‘ฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ เราเป็นศัตรูกับเจ้า เจ้าผู้เป็นสัตว์ร้ายมหึมาซึ่งกบดานอยู่ในสายน้ำของเจ้า เจ้ากล่าวว่า “แม่น้ำไนล์เป็นของข้า ข้าสร้างมันขึ้นมาเพื่อตัวข้าเอง”

ยะเอศเคล 27:36

พ่อค้าวาณิชของชนชาติต่างๆ รู้สึกว่าเรื่องของเจ้านั้นเหลือเชื่อ เจ้ามาถึงจุดจบอันน่าสยดสยอง และไม่มีเจ้าอีกต่อไป’ ”

เพลงคร่ำครวญ 2:1

โอ เมฆแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า ปกคลุมเหนือธิดาแห่งศิโยน! พระองค์ทรงเหวี่ยงความโอ่อ่าตระการของอิสราเอล จากฟ้าลงดิน ในวันแห่งพระพิโรธ พระองค์ไม่ได้ทรงระลึกถึงแท่นรองพระบาทของพระองค์

อิสยาห์ 32:9

พวกเจ้า เหล่าผู้หญิงที่นอนเป็นทองไม่รู้ร้อน จงลุกขึ้นและฟังเรา เหล่าบุตรีผู้รู้สึกมั่นคง จงฟังสิ่งที่เราจะพูด!

โยบ 27:23

มันก็ปรบมือเยาะเย้ย และซัดเขาหลุดลอยไปจากที่ของเขา

โยบ 16:4

ข้าก็พูดเหมือนท่านได้ ถ้าท่านตกอยู่ในสภาพเดียวกับข้า ข้าก็สามารถยกคำหวานหูมาต่อว่าท่าน แล้วก็ส่ายหน้าเย้ยท่าน

อิสยาห์ 32:11

จงสั่นสะท้านเถิด หญิงผู้เรื่อยเฉื่อย จงตัวสั่นงันงก พวกเจ้าเหล่าธิดาผู้รู้สึกมั่นคง! จงเปลื้องเสื้อผ้าออก และสวมเสื้อผ้ากระสอบเถิด

อิสยาห์ 32:14

ป้อมปราการจะถูกทิ้งร้าง นครที่อึกทึกจะถูกทอดทิ้ง ที่มั่นและหอยามจะกลายเป็นดินแดนร้างตลอดไปเป็นนิตย์ เป็นที่สำราญของลา เป็นทุ่งหญ้าสำหรับฝูงแกะ

เยเรมีย์ 18:16

ดินแดนของเขาจะถูกทิ้งร้าง เป็นเป้าของการดูหมิ่นตลอดกาล ผู้คนที่ผ่านไปมาจะตกตะลึง และส่ายหน้า

อิสยาห์ 47:10

เจ้าวางใจในความชั่วร้ายของเจ้า และพูดว่า ‘ไม่มีใครเห็นเราหรอก’ สติปัญญาและความรู้ของเจ้าพาเจ้าหลงเจิ่น เมื่อเจ้าบอกตัวเองว่า ‘ข้านี่แหละ ไม่มีใครอื่นนอกจากข้า’

เยเรมีย์ 50:13

เนื่องด้วยพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า บาบิโลนจะกลายเป็นถิ่นร้างไม่มีคนอยู่อาศัย ทุกคนที่ผ่านไปมาจะตะลึงและเย้ยหยัน เนื่องจากบาดแผลทั้งหมดของมัน

ดาเนียล 4:27

ฉะนั้นข้าแต่กษัตริย์ ขอโปรดยอมรับคำแนะนำของข้าพระบาท ขอทรงละทิ้งบาปด้วยการทำสิ่งที่ถูกต้อง และขอทรงละทิ้งความชั่วด้วยการเมตตากรุณาผู้ที่ถูกกดขี่ข่มเหง แล้วฝ่าพระบาทจะได้ทรงเจริญรุ่งเรืองสืบต่อไป”

ฮาบากุก 1:7

พวกเขาเป็นชนชาติที่ใครๆ ก็ขยาดและหวาดกลัว พวกเขาถือเอาตนเองเป็นกฎหมาย แสวงหาเกียรติยศให้ตนเอง