เพลงคร่ำครวญ 5:22 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

²² เว้นเสียแต่ว่าพระองค์ทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายไปอย่างสิ้นเชิง และทรงพระพิโรธข้าพระองค์ทั้งหลายเกินกว่าจะวัดได้

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

²² เว้นเสียแต่พระองค์ทรงสลัดพวกข้าพระองค์ทิ้งเสียแล้ว และพระองค์กริ้วพวกข้าพระองค์มากยิ่งนัก

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

²² เว้นเสียแต่​พระองค์​ทรงสลัดทิ้งพวกข้าพระองค์เสียแล้ว และพระองค์ทรงกริ้วพวกข้าพระองค์อย่างล้นพ้น

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

²² หรือ​พระองค์​หมด​เยื่อใย​กับ​พวกเรา​แล้ว พระองค์​โกรธ​พวกเรา​อย่าง​สุดขีด​เลย อย่างนั้น​หรือ

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

²² แต่​ถ้า​พระองค์​ได้​สลัด​ทิ้ง​พวก​ข้าพ​เจ้า​เสีย​อย่าง​จริงจัง, ก็​แปล​ว่า​พระองค์​ได้​ทรง​กริ้ว​พวก​ข้าพ​เจ้า​อย่าง​เกรี้ยวกราด​แล้ว.”

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

²² นอก​จาก​ว่า​พระ​องค์​ได้​ทอด​ทิ้ง​พวก​เรา​โดย​สิ้น​เชิง​เสีย​แล้ว และ​กริ้ว​พวก​เรา​มาก​เหลือ​เกิน

เพลงคร่ำครวญ 5:22 Referans Kwoze

โฮเชยา 1:6

โกเมอร์ก็ตั้งครรภ์อีกและคลอดบุตรสาว แล้วพระองค์ตรัสกับโฮเชยาว่า “จงเรียกเด็กคนนี้ว่าโลรุหะมาห์ เพราะเราจะไม่แสดงความรักต่อพงศ์พันธุ์อิสราเอลอีกต่อไป เราจะไม่อภัยให้พวกเขา

ยะเอศเคล 37:11

แล้วพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย กระดูกเหล่านี้คือพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งหมด พวกเขากล่าวว่า ‘กระดูกของเราแห้งกรัง ความหวังของเราสูญสิ้น เราถูกทำลายแล้ว’

อิสยาห์ 64:9

ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขออย่าทรงพระพิโรธมากเกินไป ขออย่าทรงจดจำบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายไปตลอดกาล โอ ข้าพระองค์ทั้งหลายอธิษฐาน ขอโปรดทอดพระเนตรเหล่าข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นประชากรของพระองค์

เพลงสดุดี 44:9

แต่บัดนี้พระองค์ทรงทอดทิ้งและปล่อยให้ข้าพระองค์ทั้งหลายตกต่ำ พระองค์ไม่ได้ร่วมทัพไปกับข้าพระองค์ทั้งหลายอีกแล้ว

เพลงสดุดี 53:5

ดูสิ พวกเขาจมอยู่ในความตาย ที่ซึ่งไม่มีอะไรน่าหวาดหวั่น พระเจ้าทรงทำให้กระดูกของบรรดาผู้ที่โจมตีเจ้ากระจัดกระจาย เจ้าจะทำให้พวกเขาอับอายขายหน้า เพราะพระเจ้าทรงรังเกียจพวกเขา

เยเรมีย์ 7:29

“ ‘จงโกนผมและโยนทิ้งไป จงคร่ำครวญโศกเศร้าบนที่สูงอันโล่งเตียน เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงปฏิเสธและละทิ้งคนในชั่วอายุนี้ ซึ่งตกอยู่ภายใต้พระพิโรธของพระองค์

เยเรมีย์ 14:19

พระองค์ทรงทอดทิ้งยูดาห์เสียสิ้นแล้วหรือ? ทรงเกลียดชังศิโยนหรือ? เหตุใดทรงทรมานเรา จนเยียวยาไม่หาย? ข้าพระองค์ทั้งหลายหวังว่าจะได้รับสันติสุข แต่ไม่มีอะไรดี หวังว่าจะได้รับการบำบัดรักษา แต่มีเพียงความอกสั่นขวัญแขวน

เพลงสดุดี 74:1

ข้าแต่พระเจ้า เหตุใดจึงทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นนิตย์? เหตุใดพระพิโรธของพระองค์จึงคุกรุ่นขึ้นต่อแกะในทุ่งหญ้าของพระองค์?

เพลงสดุดี 79:5

อีกนานเพียงใด ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า? พระองค์จะทรงพระพิโรธไปตลอดกาลหรือ? อีกนานเพียงใดที่ความหึงหวงของพระองค์จะเผาผลาญดั่งไฟ?

เยเรมีย์ 6:30

พวกเขาจะได้ชื่อว่าเป็น ‘เงินที่ถูกทิ้งแล้ว’ เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงละทิ้งพวกเขาแล้ว”

ยะเอศเคล 24:13

“ ‘ขี้ตะกรันของเจ้าคือความสำส่อน เพราะเราพยายามชำระเจ้า แต่เจ้าก็ไม่อาจชำระจากมลทินได้ เจ้าจะไม่สะอาดเอี่ยมอ่องอีก จนกระทั่งโทสะที่เรามีต่อเจ้าสงบลง