เพลงคร่ำครวญ 1:17 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹⁷ ศิโยนยื่นมือออก แต่ไม่มีใครปลอบโยนเธอ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชายาโคบไว้แล้วว่า ให้เพื่อนบ้านของเขากลายเป็นศัตรู เยรูซาเล็มกลายเป็น ของโสโครกในหมู่พวกเขา

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

¹⁷ เมืองศิโยนกางมือทั้งคู่ออกวิงวอน แต่ไม่มีผู้ใดปลอบโยนเธอ พระยาห์เวห์ทรงบัญชาต่อสู้ยาโคบ คือให้เพื่อนบ้านของเขากลายเป็นคู่อริ เยรูซาเล็มกลายเป็น สิ่งโสโครกท่ามกลางเขาทั้งหลาย צ (ซาเด)

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

¹⁷ เมืองศิโยนได้​เหย​ียดมือทั้งสองออก แต่​ก็​ไม่มี​ใครที่เล้าโลมเธอได้ พระเยโฮวาห์ทรงมีพระบัญชาเรื่องยาโคบว่า ให้​พวกคู่​อริ​ล้อมยาโคบไว้ เยรูซาเล็มเป็นดั่งผู้หญิงเมื่​อม​ีประจำเดือนท่ามกลางเขาทั้งหลาย

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

¹⁷ ศิโยน​ได้​ยื่นมือ​ออกมา​ทั้ง​สองข้าง แต่​ไม่มีใคร​จะ​ปลอบโยน​เธอ พระยาห์เวห์​ได้​สั่ง​ให้​ชนชาติ​รอบๆ​ยาโคบ​ให้​กลายเป็น​ศัตรู​ของเขา เยรูซาเล็ม​ได้​กลายเป็น​เหมือน​สิ่งที่​ไม่บริสุทธิ์​ท่ามกลาง​พวกเขา

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹⁷ เมือง​ซี​โอน​ได้​แบมือ​ทั้ง​สอง​ออก​วิงวอน, แต่​ไม่​มี​ใคร​จะ​ประเล้าประโลม​นาง. พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​มี​รับสั่ง​อัน​เกี่ยวกับ​ยา​โค​บ​ว่า, ให้​บรรดา​ประเทศ​ใกล้เคียง​ของ​ยา​โค​บ​ตั้ง​ตัว​ขึ้น​เป็น​ศัตรู: ยะรู​ซา​เลม​เหมือน​สตรี​ถึงผ้า​อยู่​ใน​ท่ามกลาง​เขา​ทั้ง​หลาย.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

¹⁷ ศิโยน​ยื่น​มือ​ออก แต่​ไม่​มี​ใคร​ปลอบ​ประโลม​นาง พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ได้​บัญชา​ให้​ต่อต้าน​ยาโคบ โดย​ให้​บรรดา​ผู้​อยู่​รอบ​ข้าง​เป็น​ปรปักษ์ เยรูซาเล็ม​กลาย​เป็น​สิ่ง​สกปรก ใน​หมู่​พวก​เขา

เพลงคร่ำครวญ 1:17 Referans Kwoze

เยเรมีย์ 4:31

ข้าพเจ้าได้ยินเสียงร้องเหมือนเสียงผู้หญิงกำลังคลอดลูก เหมือนเสียงครวญครางของผู้หญิงที่คลอดลูกท้องแรก เป็นเสียงร้องของธิดาแห่งศิโยนหอบหายใจเป็นห้วงๆ เธอเหยียดแขนออกและพูดว่า “อนิจจา ฉันจะเป็นลมแล้ว ชีวิตฉันถูกมอบไว้ในมือของเหล่าฆาตกร”

อิสยาห์ 1:15

เมื่อเจ้าชูมืออธิษฐาน เราจะเบือนหน้าหนีเจ้า แม้เจ้าอธิษฐานมากมาย เราจะไม่ฟัง มือของเจ้าโชกชุ่มด้วยเลือด

เพลงคร่ำครวญ 1:9

ความโสโครกฝังแน่นในอาภรณ์ของเธอ เธอไม่ใส่ใจอนาคตของเธอ ความล่มจมของเธอน่าใจหาย ไม่มีใครปลอบโยนเธอ “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดทอดพระเนตรความทุกข์ลำเค็ญของข้าพระองค์ เพราะศัตรูชนะเสียแล้ว”

เพลงคร่ำครวญ 1:19

“ข้าพเจ้าร้องเรียกบรรดาพันธมิตรของข้าพเจ้า แต่พวกเขาก็ทรยศหักหลังข้าพเจ้า บรรดาปุโรหิตและผู้อาวุโสทั้งหลายของข้าพเจ้า พินาศย่อยยับในกรุง ขณะพวกเขาค้นหาอาหาร เพื่อประทังชีวิต

เพลงคร่ำครวญ 1:16

“ด้วยเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงร่ำไห้ น้ำตาหลั่งริน ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ คอยปลอบโยน ไม่มีใครช่วยกู้ดวงวิญญาณของข้าพเจ้า ลูกๆ ของข้าพเจ้าสิ้นเนื้อประดาตัว เพราะศัตรูชนะเขา”

2พงศ์กษัตริย์ 25:1

ฉะนั้นกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนทรงกรีธาทัพหลวงมารบกับกรุงเยรูซาเล็มในวันที่สิบเดือนที่สิบของปีที่เก้าแห่งรัชกาลกษัตริย์เศเดคียาห์ พระองค์ทรงตั้งค่ายอยู่นอกเมืองแล้วสร้างเชิงเทินล้อมเมืองไว้

โฮเชยา 8:8

อิสราเอลถูกกลืนกิน บัดนี้นางอยู่ท่ามกลางชนชาติต่างๆ เหมือนของไร้ค่า

ยะเอศเคล 36:17

“บุตรมนุษย์เอ๋ย เมื่อประชากรอิสราเอลอาศัยอยู่ในดินแดนของตน พวกเขาก็ทำให้แผ่นดินเป็นมลทินโดยความประพฤติและการกระทำของพวกเขา ความประพฤติของพวกเขาเป็นเหมือนมลทินของประจำเดือนผู้หญิงในสายตาของเรา

เพลงคร่ำครวญ 4:15

ผู้คนตะโกนใส่พวกเขาว่า “ไปให้พ้นนะ! เจ้าคนมีมลทิน! ไปให้พ้น ไปให้พ้น อย่ามาถูกเนื้อต้องตัวเรา!” เมื่อเขาหนีร่อนเร่ไป ผู้คนท่ามกลางประชาชาติต่างๆ บอกกันว่า “เจ้าอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้”

เพลงคร่ำครวญ 1:21

“ผู้คนได้ยินเสียงครวญครางของข้าพระองค์ แต่ไม่มีใครปลอบโยนข้าพระองค์ ศัตรูทั้งปวงได้ยินถึงความทุกข์ยากลำเค็ญของข้าพระองค์ ก็กระหยิ่มลิงโลดในสิ่งที่พระองค์ได้ทรงทำ ขอทรงนำวันนั้นที่ทรงประกาศไว้มาถึง เพื่อพวกเขาจะได้เป็นเหมือนข้าพระองค์

เพลงคร่ำครวญ 1:2

ยามค่ำคืนเธอร่ำไห้อย่างขมขื่น น้ำตาไหลอาบแก้ม ในบรรดาคนรักของเธอ ไม่มีสักคนที่ปลอบโยนเธอ สหายทั้งปวงก็ทรยศเธอ พวกเขากลับกลายเป็นศัตรูของเธอ

เยเรมีย์ 34:22

องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่าเราจะออกคำสั่งและเราจะนำพวกเขากลับมากรุงนี้อีก พวกเขาจะมาต่อสู้ เอาชนะและเผาเมืองเสีย เราจะทำให้หัวเมืองต่างๆ ของยูดาห์ถูกทิ้งร้าง ไม่มีใครอาศัยอยู่”

เยเรมีย์ 16:6

“ทั้งผู้ใหญ่ผู้น้อยจะตายในดินแดนนี้และไม่มีใครฝังศพให้ ไม่มีใครไว้ทุกข์ ไม่มีใครเชือดเนื้อเถือหนังหรือโกนศีรษะเพื่อไว้อาลัยให้พวกเขา

เยเรมีย์ 6:3

คนเลี้ยงแกะและฝูงสัตว์ของเขาจะมาต่อสู้เธอ พวกเขาจะตั้งเต็นท์ล้อมเมือง แต่ละคนเลี้ยงสัตว์ของเขา”

1พงศ์กษัตริย์ 8:38

เมื่อมีคำอธิษฐานหรือคำทูลวิงวอนจากผู้ใดผู้หนึ่งในหมู่ประชากรอิสราเอลของพระองค์ ซึ่งแต่ละคนย่อมรู้ถึงความทุกข์ใจของตนดี และชูมือขึ้นตรงต่อพระวิหารแห่งนี้

1พงศ์กษัตริย์ 8:22

จากนั้นโซโลมอนประทับยืนอยู่หน้าแท่นบูชาขององค์พระผู้เป็นเจ้า ต่อหน้าชุมนุมประชากรอิสราเอลทั้งหมด และทรงชูพระหัตถ์ขึ้นฟ้าสวรรค์

เยเรมีย์ 8:18

โอ ข้าแต่องค์ผู้ทรงปลอบโยนข้าพเจ้าในยามโศกเศร้า ดวงใจของข้าพเจ้าอ่อนระโหยอยู่ภายในข้าพเจ้า

เยเรมีย์ 12:9

มรดกของเรา กลับกลายเป็นนกสีสดใสสะดุดตา นกอื่นๆ จึงรุมล้อมเล่นงานมันไม่ใช่หรือ? ไปเถิด ไปรวบรวมสัตว์ป่าทั้งหลาย มาเขมือบกินมัน

เพลงคร่ำครวญ 1:8

เยรูซาเล็มได้ทำบาปอย่างใหญ่หลวง ดังนั้นเธอจึงแปดเปื้อนมลทิน บรรดาคนที่เคยยกย่องเธอก็เหยียดหยามเธอ เพราะเห็นความเปลือยเปล่าของเธอ เธอเองสะอื้นไห้ และหันหน้าหนี

ปัญญาจารย์ 4:1

แล้วข้าพเจ้าได้มองดูและได้เห็นการกดขี่ข่มเหงทั้งปวงซึ่งเกิดขึ้นภายใต้ดวงอาทิตย์ ข้าพเจ้าเห็นน้ำตาของคนที่ถูกกดขี่ข่มเหง และไม่มีใครปลอบโยนเขา อำนาจทั้งหลายก็อยู่ในมือของคนที่กดขี่ และไม่มีใครปลอบโยนเขา

อิสยาห์ 54:11

“โอ นครซึ่งถูกทรมาน ถูกพายุพัดกระหน่ำ และไม่ได้รับการปลอบโยน เราจะสร้างเจ้าด้วยไพฑูรย์ ฐานรากของเจ้าคือพลอยสีน้ำเงิน

เยเรมีย์ 15:5

“เยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้า? ใครจะคร่ำครวญให้กับเจ้า? จะมีใครไยดีถามทุกข์สุขของเจ้า?”