โย​ฮัน 12:5 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

⁵ “ทำไมไม่ขายน้ำมันหอมนี้และนำเงินไปแจกจ่ายให้คนยากจน? น้ำมันหอมนี้มีมูลค่าเท่ากับค่าแรงหนึ่งปีทีเดียว”

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

⁵ “ทำไมไม่เอาน้ำมันนั้นไปขายได้เงินสักสามร้อยเดนาริอัน แล้วแจกให้กับคนจน?”

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

⁵ “​เหตุ​ไฉนจึงไม่ขายน้ำมันนั้นเป็นเงินสักสามร้อยเดนาริ​อัน แล​้วแจกให้​แก่​คนจน​”

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

⁵ “ทำไม​ไม่​เอา​น้ำมัน​หอมไป​ขาย แล้ว​เอา​เงิน​มา​แจก​จ่าย​ให้​กับ​คน​จน คงจะ​ขาย​ได้​เงิน​เท่า​กับ​ค่า​แรง​เป็น​ปี เชียว​นะ”

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

⁵ “เหตุ​ไฉน​จึง​ไม่​ขาย​น้ำ​มัน​นั้น​เป็น​เงิน​สัก​สาม​ร้อย​บาท แล้ว​แจก​ให้แก่​คน​จน?”

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

⁵ “ทำไม​ไม่​เอา​น้ำหอม​นี้​ไป​ขาย จะ​ได้​ราคา 300 เหรียญ​เดนาริอัน และ​เอา​เงิน​ไป​แจก​แก่​ผู้​ยากไร้​เล่า”

โย​ฮัน 12:5 Referans Kwoze

ลู​กา 18:22

เมื่อพระเยซูทรงได้ยินดังนั้น ก็ตรัสกับเขาว่า “ท่านยังขาดอยู่อย่างหนึ่ง จงขายทุกสิ่งที่มีและแจกจ่ายให้คนยากจน แล้วท่านจะมีทรัพย์สมบัติในสวรรค์ จากนั้นจงตามเรามา”

ลู​กา 12:33

จงขายทรัพย์สินของท่านและบริจาคแก่คนยากไร้ จงจัดเตรียมถุงเงินที่ไม่มีวันฉีกขาดไว้ให้ตนเอง คือทรัพย์สมบัติในสวรรค์ซึ่งไม่รู้จักหมดสิ้น ในที่ซึ่งไม่มีขโมยมาเฉียดใกล้ และไม่มีมอดแมลงมาทำลาย

โย​ฮัน 6:7

ฟีลิปทูลตอบพระองค์ว่า “เงินค่าแรงแปดเดือนยังซื้อขนมปังได้ไม่พอให้คนเหล่านี้กินกันคนละคำ!”

ลู​กา 6:41

“เหตุใดท่านมองดูผงขี้เลื่อยในตาของพี่น้องแต่ไม่ใส่ใจกับไม้ทั้งท่อนในตาของท่านเอง?

มัทธิว 20:2

เมื่อเขาตกลงว่าจะจ่ายค่าจ้างวันละหนึ่งเดนาริอันแล้วก็ให้พวกเขามาทำงานในสวนองุ่น

อา​โม​ส 8:5

เจ้ากล่าวว่า “เมื่อใดหนอจะหมดวันขึ้นหนึ่งค่ำ เราจะได้ขายข้าวเสียที เมื่อใดหนอจะหมดวันสะบาโต เราจะได้ขายข้าวสาลีเสียที?” เจ้าโกงด้วยการทำให้ตาชั่งหย่อน โก่งราคา และโกงตาชั่ง

เอ็ก​โซ​โด 5:17

ฟาโรห์ตรัสว่า “พวกเจ้าขี้เกียจจริงๆ! ถึงได้พร่ำขอว่า ‘ปล่อยพวกเราออกไปถวายเครื่องบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า’

เอ็ก​โซ​โด 5:8

แต่กำหนดให้พวกเขาทำอิฐให้ได้จำนวนเท่าเดิม ไม่ต้องลดจำนวนการผลิต เพราะทาสพวกนี้ขี้เกียจ พวกเขาจึงร่ำร้องว่า ‘ขอปล่อยเราไปถวายเครื่องบูชาแด่พระเจ้าของพวกเรา’

มัทธิว 18:28

“แต่เมื่อข้าราชบริพารผู้นั้นออกมาพบเพื่อนข้าราชบริพารด้วยกันซึ่งติดหนี้เขาอยู่หนึ่งร้อยเหรียญเดนาริอัน จึงจับคนนั้นเค้นคอและขู่เข็ญว่า ‘จงจ่ายหนี้คืนมา!’

โย​ฮัน 12:4

แต่สาวกคนหนึ่งของพระองค์คือยูดาสอิสคาริโอทซึ่งภายหลังทรยศพระองค์ได้คัดค้านขึ้นมาว่า

โย​ฮัน 12:6

เขาพูดเช่นนี้ไม่ใช่เพราะห่วงใยคนจนแต่เพราะเขาเป็นขโมย ในฐานะผู้ถือกระเป๋าเงินเขาเคยยักยอกเงินที่ใส่ไว้ในนั้นไป

โย​ฮัน 13:29

เนื่องจากยูดาสเป็นคนถือเงินบางคนจึงคิดว่าพระเยซูทรงบอกให้เขาไปซื้อของจำเป็นสำหรับงานฉลองเทศกาล หรือไม่ก็ให้ทานแก่คนยากจน

​เอษ​รา 4:14

เนื่องจากเหล่าข้าพระบาทจงรักภักดีต่อฝ่าพระบาท ไม่ประสงค์จะเห็นฝ่าพระบาทถูกหมิ่นพระเกียรติ จึงนำความขึ้นกราบทูล