เยเรมีย์ 31:15 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹⁵ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ได้ยินเสียงหนึ่งในรามาห์ เป็นเสียงคร่ำครวญสะอึกสะอื้น ราเชลร่ำไห้ถึงลูกๆ ของนาง และไม่ยอมรับคำปลอบโยนใดๆ เพราะลูกๆ ของนางจากไปเสียแล้ว”

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

¹⁵ พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “ได้ยินเสียงในเมืองรามาห์ เป็นเสียงโอดครวญและร่ำไห้ นางราเชลร้องไห้คร่ำครวญ เพราะบุตรทั้งหลายของตน นางไม่รับคำปลอบโยนในเรื่องบุตรทั้งหลายของตน เพราะว่าบุตรทั้งหลายนั้นไม่มีแล้ว”

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

¹⁵ พระเยโฮวาห์ตรั​สด​ังนี้​ว่า “​ได้​ยินเสียงในรามา เป็นเสียงโอดครวญและร่ำไห้ ราเชลร้องไห้คร่ำครวญเพราะบุตรทั้งหลายของตน นางไม่รับคำเล้าโลมในเรื่องบุตรทั้งหลายของตน เพราะว่าบุตรทั้งหลายนั้นไม่​มี​แล้ว​”

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

¹⁵ พระยาห์เวห์​พูดไว้​ว่า​อย่างนี้ “มี​เสียงดัง​มา​จาก​รามาห์ เป็น​เสียง​ร้องไห้​และ​คร่ำครวญ​อย่าง​ขมขื่น ราเชล​กำลัง​ร้องไห้​ให้​พวกลูกชาย​ของเธอ เธอ​ไม่ยอม​ให้​ใคร​มา​ปลอบโยน​เรื่อง​ลูก​ของเธอ​เลย เพราะ​ว่า​ลูก​ของเธอ​หาย​ไปหมดแล้ว”

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹⁵ พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ดังนี้​ว่า, มี​เสียง​อย่างหนึ่ง​ได้ยิน​แต่ (เมือง) รา​มา​เป็น​ความ​โศกเศร้า, แล​น้ำตาไหล​ขมขื่น, คือ​รา​เฮ็ล​น้ำตาไหล​เพราะ​ลูก​ของ​ตน, แล​ไม่​ยอม​ให้​เขา​มา​ปลอบโยน​เพราะ​ลูก​ของ​ตัว, ด้วยว่า​ลูก​เหล่านั้น​ไม่​มี​แล้ว.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

¹⁵ พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​ดัง​นี้ “เสียง​ที่​ได้ยิน​ใน​หมู่บ้าน​รามาห์ คือ​เสียง​ร้องไห้​และ​ร้อง​คร่ำครวญ​อัน​ดัง นาง​ราเชล​ร่ำไห้​เพราะ​ลูกๆ ของ​นาง และ​นาง​ไม่​ยอม​ให้​ปลอบใจ เพราะ​ลูกๆ ของ​นาง​ตาย​เสีย​แล้ว”

เยเรมีย์ 31:15 Referans Kwoze

เยเรมีย์ 40:1

มีพระดำรัสจากองค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงเยเรมีย์หลังจากที่เนบูซาระดานผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์ปล่อยตัวเขาที่รามาห์ เขาพบเยเรมีย์ถูกจองจำด้วยโซ่ตรวนอยู่ในหมู่ประชาชนจากเยรูซาเล็มและยูดาห์ซึ่งกำลังจะถูกคุมตัวไปเป็นเชลยที่บาบิโลน

เพลงสดุดี 77:2

ยามทุกข์ยาก ข้าพเจ้าแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้า ยามค่ำคืนข้าพเจ้าชูมือวิงวอนไม่อ่อนล้า จิตวิญญาณของข้าพเจ้าไม่ยอมรับการปลอบประโลม

ปฐมกาล 35:19

ราเชลก็สิ้นชีวิตและถูกฝังไว้บนเส้นทางที่จะไปเอฟราธาห์ (คือเบธเลเฮม)

เยเรมีย์ 10:20

เต็นท์ของข้าพเจ้าถูกทำลายสิ้น เชือกขึงทั้งหมดก็ขาดผึง ลูกๆ ไปจากข้าพเจ้าหมด ไม่เหลือใครอยู่ช่วยกางเต็นท์ หรือสร้างที่พักพิงให้ข้าพเจ้า

อิสยาห์ 22:4

ข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า “ปล่อยข้าพเจ้า ร้องไห้อยู่คนเดียวเถอะ อย่าพยายามปลอบข้าพเจ้าเลย ปล่อยให้ข้าพเจ้าหลั่งน้ำตาเพราะหายนะของพี่น้องร่วมชาติ”

ปฐมกาล 42:13

แต่พวกเขาตอบว่า “ท่านขอรับ เรามีด้วยกันสิบสองคนพี่น้องพ่อเดียวกัน พ่อของเราอยู่ในดินแดนคานาอัน น้องคนสุดท้องก็อยู่กับท่าน ส่วนน้องอีกคนหนึ่งจากไปแล้ว”

ปฐมกาล 37:35

บุตรชายหญิงทุกคนได้มาปลอบโยนเขา แต่เขาก็ไม่ฟังคำปลอบโยนและกล่าวว่า “อย่าเลย เราจะคร่ำครวญจนกว่าเราจะลงไปหาลูกของเราในแดนคนตาย” ดังนั้นพ่อของโยเซฟก็ร้องไห้อาลัยถึงเขา

เพลงคร่ำครวญ 5:7

บรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลายทำบาปและตายไปแล้ว ส่วนข้าพระองค์ทั้งหลายต้องมารับโทษแทน

ปฐมกาล 42:36

ยาโคบบิดาของพวกเขาพูดว่า “พวกเจ้าช่างพรากพ่อพรากลูกเสียจริงๆ โยเซฟก็จากไปแล้ว สิเมโอนก็จากไปแล้ว ตอนนี้พวกเจ้ายังจะเอาตัวเบนยามินไปอีก ข้าก็รับกรรมแต่เพียงคนเดียว!”

ยะเอศเคล 2:10

พระองค์ทรงคลี่หนังสือม้วนนั้นออกต่อหน้าข้าพเจ้า ในนั้นมีถ้อยคำคร่ำครวญ คำไว้อาลัย และถ้อยคำเกี่ยวกับภัยพิบัติ เขียนไว้ทั้งสองด้าน

เพลงสดุดี 37:36

แต่ไม่ช้าก็จากไปและดับสูญ แม้ข้าพเจ้ามองหา ก็ไม่พบเขาอีกเลย

โยบ 7:21

ทำไมหนอพระองค์จึงไม่อภัยความผิดพลั้ง และยกโทษบาปของข้าพระองค์? ในเมื่ออีกไม่นานข้าพระองค์ก็จะนอนลงกลางธุลีดิน พระองค์จะทรงเสาะหาข้าพระองค์ แต่ข้าพระองค์ไม่อยู่เสียแล้ว”

1ซามูเอล 7:17

แต่เขาจะกลับมายังรามาห์ซึ่งเป็นถิ่นพำนักของเขาเสมอ และพิจารณาคดีความของอิสราเอลที่นั่นด้วย เขาได้สร้างแท่นบูชาถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าที่รามาห์

โยชูวา 18:25

กิเบโอน รามาห์ เบเอโรท

ปฐมกาล 5:24

เอโนคดำเนินชีวิตไปกับพระเจ้า แล้วไม่มีใครพบเขาอีกเลย เพราะพระเจ้าทรงรับเขาไป

วินิจฉัย 4:5

นางเปิดศาลตัดสินอยู่ใต้ต้นอินทผลัมแห่งเดโบราห์ ซึ่งอยู่ระหว่างรามาห์กับเบธเอลในแดนเทือกเขาแห่งเอฟราอิม ชาวอิสราเอลพากันมาให้นางตัดสินข้อพิพาท

อิสยาห์ 10:29

พวกเขาผ่านด่านมาและพูดกันว่า “เราจะตั้งค่ายพักแรมที่เกบา” รามาห์สะทกสะท้าน กิเบอาห์ของซาอูลเตลิดหนี