เยเรมีย์ 20:18 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹⁸ ทำไมหนอข้าพเจ้าจึงออกมาจากท้องแม่ ต้องเห็นความทุกข์โศกลำเค็ญ และชีวิตหมดไปกับความอัปยศอดสู?

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

¹⁸ ทำไมข้าพเจ้าจึงออกจากครรภ์ มาเห็นความลำบากและความทุกข์ และวันคืนของข้าพเจ้าก็หมดสิ้นไปในความอับอาย?

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

¹⁸ ทำไมข้าพเจ้าจึงออกมาจากครรภ์มาเห็นความลำบากและความทุกข์ และวันคืนของข้าพเจ้าก็​สิ​้นเปลืองไปด้วยความอับอาย

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

¹⁸ ทำไม​ผม​จะ​ต้อง​เกิด​ออก​มา​จาก​ท้องแม่ เพื่อ​มา​เจอ​กับ​ปัญหา​ทุกข์ยาก​พวกนี้ และ​ใช้ชีวิต​ที่เหลือ​อยู่​ด้วย​ความอัปยศอดสู

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹⁸ เหตุผล​ประการ​ใด​ตัว​ข้าพ​เจ้า​ได้​ออก​มา​จาก​ครรภ์​เห็น​การ​ลำบาก​แล​ความ​ทุกข์, เมื่อ​วัน​คืน​ทั้ง​หลาย​ของ​ข้าพ​เจ้า​จะ​ศูนย์​ไป​ด้วย​ความ​ละอาย​เล่า

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

¹⁸ ทำไม​ข้าพเจ้า​จึง​ออก​มา​จาก​ครรภ์ เพื่อ​เห็น​การ​ตรากตรำ​และ​ความ​เศร้า และ​อยู่​กับ​ความ​อับอาย​อย่าง​นั้น​หรือ

เยเรมีย์ 20:18 Referans Kwoze

โยบ 3:20

“ทำไมหนอจึงยังให้แสงสว่างแก่ผู้ที่ทุกข์ลำเค็ญ และให้ชีวิตแก่ผู้ที่ขมขื่นในดวงวิญญาณ?

เพลงคร่ำครวญ 3:1

ข้าพเจ้าคือผู้ที่เห็นความทุกข์ลำเค็ญ จากไม้เรียวแห่งพระพิโรธของพระองค์

โยบ 14:1

“คนที่เกิดจากสตรีล้วนอายุสั้น และชีวิตก็เต็มไปด้วยความทุกข์ร้อน

เพลงสดุดี 69:19

พระองค์ทรงทราบว่าข้าพระองค์ถูกดูหมิ่น เย้ยหยัน และอับอายเพียงใด ศัตรูทั้งปวงของข้าพระองค์ก็อยู่ต่อหน้าพระองค์

ฮี​บรู 13:13

ฉะนั้นให้เราทั้งหลายออกไปหาพระองค์ที่นอกค่าย ทนรับความอัปยศที่พระองค์ทรงแบกรับ

ฮี​บรู 12:2

ให้เราเพ่งมองที่พระเยซูผู้ทรงลิขิตความเชื่อและทรงทำให้ความเชื่อของเราสมบูรณ์ พระองค์ทรงทนรับกางเขนและไม่ใส่พระทัยในความอัปยศของไม้กางเขนเพราะเห็นแก่ความชื่นชมยินดีที่อยู่เบื้องหน้า และพระองค์ได้ประทับที่เบื้องขวาพระที่นั่งของพระเจ้า

ฮี​บรู 11:36

บางคนถูกเย้ยเยาะโบยตี ขณะที่บางคนถูกตีตรวนและจำคุก

ฮี​บรู 10:36

ท่านทั้งหลายต้องอดทนบากบั่น เพื่อว่าเมื่อท่านได้ทำตามพระประสงค์ของพระเจ้าแล้ว ท่านจะได้รับสิ่งที่พระองค์ทรงสัญญาไว้

2ทิโมธี 1:12

นั่นเป็นเหตุให้ข้าพเจ้าทนทุกข์อย่างที่เป็นอยู่ กระนั้นข้าพเจ้าก็ไม่ละอายเพราะข้าพเจ้ารู้จักพระองค์ที่ข้าพเจ้าเชื่อ และมั่นใจว่าพระองค์ทรงสามารถรักษาสิ่งที่ข้าพเจ้ามอบไว้กับพระองค์จนถึงวันนั้นได้

กิจการ 5:41

พวกอัครทูตออกจากสภาแซนเฮดรินด้วยความชื่นชมยินดีเพราะเห็นว่าพวกเขาได้รับเกียรติให้ทนรับความอับอายเพื่อพระนามนั้น

โย​ฮัน 16:20

เราบอกความจริงแก่พวกท่านว่า พวกท่านจะร้องไห้คร่ำครวญขณะที่โลกเปรมปรีดิ์ พวกท่านจะทุกข์โศกแต่ความทุกข์โศกของพวกท่านจะกลับกลายเป็นความชื่นชมยินดี

เพลงคร่ำครวญ 1:12

“พวกท่านที่ผ่านไปผ่านมา ไม่รู้สึกรู้สาอะไรบ้างเลยหรือ? จงมองไปรอบๆ เถิด มีความทุกข์ใดบ้างเหมือนทุกข์ ที่เกิดแก่ข้าพเจ้า ทุกข์ซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบันดาลแก่ข้าพเจ้าในวันแห่งพระพิโรธอันรุนแรง?

เยเรมีย์ 8:18

โอ ข้าแต่องค์ผู้ทรงปลอบโยนข้าพเจ้าในยามโศกเศร้า ดวงใจของข้าพเจ้าอ่อนระโหยอยู่ภายในข้าพเจ้า

อิสยาห์ 51:7

“จงฟังเราเถิด เจ้าทั้งหลายผู้รู้ว่าอะไรคือความถูกต้อง ชนชาติผู้ถนอมบทบัญญัติของเราไว้ในใจ อย่ากลัวการตำหนิติเตียนของมนุษย์ อย่าหวาดหวั่นไปกับคำสบประมาทของพวกเขา

อิสยาห์ 1:6

ตั้งแต่ศีรษะจดเท้า ไม่มีส่วนใดปกติ ล้วนมีแต่แผลถลอก แผลขึ้นแนว และรอยแผลอักเสบ ไม่ได้ล้างแผล ทายา หรือพันแผลไว้เลย

โยบ 14:13

“ถ้าเพียงแต่พระองค์จะซ่อนข้าพระองค์ไว้ในหลุมศพ และพรางข้าพระองค์ไว้จนกว่าพระพิโรธของพระองค์จะผ่านไป! ถ้าเพียงแต่พระองค์จะทรงกำหนดเวลาไว้ให้ข้าพระองค์ และทรงระลึกถึงข้าพระองค์อีก!

โยบ 5:7

แต่คนเราเกิดมาเพื่อความทุกข์ยาก เหมือนประกายไฟย่อมพุ่งขึ้นฟ้า

เพลงสดุดี 102:3

เพราะวันคืนของข้าพระองค์ลับหายไปประหนึ่งควัน กระดูกของข้าพระองค์ถูกแผดเผาเหมือนถ่านลุกโชน

เยเรมีย์ 3:25

ให้ข้าพระองค์ทั้งหลายนอนลงด้วยความอับอาย และเอาความอัปยศอดสูคลุมกาย ทั้งข้าพระองค์ทั้งหลายและบรรพบุรุษ ได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ตั้งแต่ข้าพระองค์ทั้งหลายยังเยาว์วัยตราบจนบัดนี้ ข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้เชื่อฟังพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย”

เยเรมีย์ 15:10

อนิจจา แม่ของลูกที่ให้กำเนิดลูกมา ลูกถูกคนทั้งแผ่นดินต่อสู้และชิงดีชิงเด่น! ลูกไม่เคยให้ใครหยิบยืมอะไร หรือไปหยิบยืมใคร แต่ทุกคนก็แช่งด่าลูก

ฮาบากุก 1:3

เหตุใดพระองค์ทรงให้ข้าพระองค์มองดูความอยุติธรรม? เหตุใดพระองค์ทรงทนต่อความผิด? ความพินาศและความโหดร้ายอยู่ต่อหน้าต่อตาข้าพระองค์ มีการต่อสู้และแก่งแย่งกันมากมาย

1พงศ์กษัตริย์ 19:4

ส่วนเขาเองเดินทางเข้าไปในถิ่นกันดารแต่ลำพัง รอนแรมตลอดวัน แล้วเขาพบต้นซากต้นหนึ่ง จึงนั่งลงใต้ต้นซากนั้นและอธิษฐานให้ตัวเองตายเสีย เขากล่าวว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ทนมามากพอแล้ว ขอทรงเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปเถิด ข้าพระองค์ก็ไม่ดีไปกว่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์”

เยเรมีย์ 15:18

เหตุใดข้าพระองค์ปวดร้าวไม่สิ้นสุด และบาดแผลฉกรรจ์ของข้าพระองค์รักษาไม่หาย? พระองค์จะทรงเป็นเหมือนลำห้วยที่ลวงตาข้าพระองค์ เหมือนตาน้ำซึ่งไม่มีน้ำหรือ?