อิสยาห์ 40:7 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

⁷ ต้นหญ้าเหี่ยวเฉาและดอกไม้ร่วงโรยไป เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงหายใจรดใส่มัน แน่ทีเดียว มนุษย์เราก็เหมือนหญ้า

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

⁷ ต้นหญ้าก็เหี่ยวแห้ง และดอกไม้ก็ร่วงโรย เมื่อพระปัสสาสะของพระยาห์เวห์เป่ามาถูกมัน แน่ทีเดียว มนุษยชาตินั้นคือต้นหญ้า

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

⁷ ต้นหญ้าเหี่ยวแห้งไป ดอกไม้​นั้​นก​็ร่วงโรยไป เพราะพระวิญญาณของพระเยโฮวาห์เป่ามาถูกมัน มนุษย์​ชาติ​เป็นหญ้าแน่​ทีเดียว

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

⁷ หญ้า​เหี่ยวแห้งไป ดอกไม้​ก็​ร่วงโรยไป เมื่อ​ลม​จาก​พระยาห์เวห์​เป่า​ไปถูกมัน” เสียงนั้น​ตอบว่า “ใช่แล้ว มนุษย์​เป็นเหมือน​หญ้า

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

⁷ หญ้า​ก็​เหี่ยวแห้ง​ไป, ดอกไม้​ก็​ร่วงโรย​ไป, เมื่อ​ถูก​ลม​โอษฐ์​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​เป่า​มา​สัมผัส​เขา;

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

⁷ ต้น​หญ้า​นั้น​เหี่ยว​แห้ง​และ​ดอก​ร่วง​โรย เมื่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​พ่น​ลม​หายใจ​ของ​พระ​องค์​บน​ใบ​หญ้า แน่​ทีเดียว คน​เป็น​เสมือน​ต้น​หญ้า

อิสยาห์ 40:7 Referans Kwoze

โยบ 41:21

ลมหายใจของมันจุดถ่านหินให้ลุกโชน และเปลวไฟพุ่งขึ้นมาจากปากของมัน

ยา​โก​โบ 1:10

แต่ผู้ที่ร่ำรวยควรภูมิใจในฐานะอันต่ำต้อยของตนเพราะเขาจะต้องสูญสิ้นไปเหมือนดอกหญ้า

ยา​โก​โบ 1:11

เพราะเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น ความร้อนก็แผดเผาต้นหญ้าให้เหี่ยวแห้งไป ดอกหญ้าก็ร่วงโรย สูญสิ้นความงาม เช่นเดียวกันคนร่ำรวยก็จะเสื่อมสูญไปแม้ขณะดำเนินกิจการของตน

โยบ 4:9

พวกเขาพินาศโดยลมหายใจของพระเจ้า ย่อยยับโดยพระพิโรธของพระองค์

โยบ 14:2

เขาเบ่งบานเหมือนดอกไม้แล้วก็เหี่ยวเฉาไป เป็นดั่งเงาที่หายวับไปไม่คงอยู่

เพลงสดุดี 90:5

พระองค์ทรงกวาดมนุษย์ไปในความตาย พวกเขาเป็นเหมือนหญ้าเขียวสดในยามเช้า

เพลงสดุดี 90:6

แม้รุ่งเช้ามันงอกขึ้นมาใหม่ แต่เมื่อตกเย็นก็เหี่ยวเฉาโรยราไป

เพลงสดุดี 102:4

จิตใจของข้าพระองค์ห่อเหี่ยวและเฉาไปเหมือนต้นหญ้า ข้าพระองค์ลืมรับประทานอาหาร

เพลงสดุดี 103:16

เมื่อถูกลมพัดผ่าน มันก็สูญสิ้นไป และที่แห่งนั้นก็จำมันไม่ได้อีกเลย

อิสยาห์ 11:4

แต่เขาจะพิพากษาคนขัดสนด้วยความชอบธรรม และตัดสินอย่างยุติธรรมเพื่อคนยากจนในแผ่นดินโลก เขาจะฟาดโลกด้วยคำพิพากษาจากริมฝีปากของเขา เขาจะประหารคนชั่วด้วยลมจากปากของเขา

อิสยาห์ 37:27

ชาวเมืองเหล่านั้นหมดอำนาจ ถดถอยและอับอาย พวกเขาเหมือนพืชในทุ่งนา เหมือนหน่ออ่อนเขียวสด เหมือนหญ้างอกขึ้นบนหลังคา ถูกแดดแผดเผาก่อนจะโตขึ้นมา

อิสยาห์ 40:24

พวกเขาถูกหว่าน และปลูกขึ้นไม่ทันไร แม้รากก็ยังไม่ทันหยั่งลึกในดิน พระองค์ก็ทรงเป่าลมใส่และพวกเขาก็เหี่ยวเฉาไป เหมือนแกลบถูกกวาดไปในพายุหมุน

อิสยาห์ 51:12

“เรานี่แหละเป็นผู้ปลอบโยนเจ้า เจ้าเป็นใครจึงไปกลัวมนุษย์ที่ต้องตาย? กลัวลูกหลานของมนุษย์ซึ่งเป็นเพียงต้นหญ้า

ฮักกัย 1:9

พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า “เจ้าหวังมาก แต่ดูสิ ได้มาเพียงนิดเดียว สิ่งที่เจ้านำกลับมาบ้าน เราก็เป่ามันทิ้งไปเสีย ทำไมน่ะหรือ? ก็เพราะพระนิเวศของเรายังคงเป็นซากปรักหักพัง ในขณะที่เจ้าแต่ละคนสาละวนอยู่กับบ้านเรือนของตัวเอง

เพลงสดุดี 103:15

สำหรับมนุษย์นั้น วันเวลาของเขาก็เหมือนต้นหญ้า เขาจำเริญขึ้นดุจดอกไม้ในท้องทุ่ง