ปฐมกาล 21:16 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹⁶ แล้วเดินหนีไปนั่งอยู่ไม่ไกล ห่างออกไปประมาณระยะยิงธนูตก เพราะนางคิดว่า “ฉันไม่อาจทนดูลูกตายไป” และขณะนั่งอยู่ที่นั่น นางก็เริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้น

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

¹⁶ แล้วนางก็ไปนั่งตรงข้ามห่างออกไป ประมาณระยะลูกธนูตก เพราะนางพูดว่า “อย่าให้ฉันเห็นความตายของลูกเลย” ขณะที่นางนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม นางก็ร้องไห้เสียงดัง

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

¹⁶ แล​้วนางก็ไปนั่งลงห่างออกไปตรงหน้าเด็กนั้น ประมาณเท่ากับระยะลูกธนู​ตก เพราะนางพูดว่า “อย่าให้ข้าเห็นความตายของเด็กนั้นเลย” นางก็นั่งอยู่ตรงหน้าเด็กนั้นแล้วตะเบ็งเสียงร้องไห้

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

¹⁶ และ​นาง​เดิน​ไป​นั่ง​อยู่​ห่างๆ​เท่ากับ​ระยะทาง​ลูกศร​ยิง​ถึง นาง​พูด​ว่า “อย่า​ให้​ฉัน​ต้อง​เฝ้าดู​ลูก​ของฉัน​ตาย​เลย” แล้ว​นาง​นั่ง​อยู่​ห่างๆ​และ​เริ่ม​ร้องไห้

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹⁶ เขา​ก็​ไป​นั่งลง​ตรงหน้า​บุตร​แล้ว​ร้องไห้​เสียง​ดัง.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

¹⁶ จาก​นั้น​นาง​ก็​ไป​นั่ง​ตาม​ลำพัง ห่าง​ประมาณ​เท่า​กับ​ระยะ​ยิง​ลูก​ธนู​ตก เพราะ​นาง​คิด​ว่า “อย่า​ให้​ฉัน​เห็น​ความ​ตาย​ของ​เด็ก​ชาย​เลย” และ​ขณะ​ที่​นาง​นั่ง​ลง นาง​แผด​เสียง​ขึ้น​แล้ว​ก็​ร้องไห้

ปฐมกาล 21:16 Referans Kwoze

อิสยาห์ 49:15

“แม่จะลืมลูกน้อยในอก และจะไม่เอ็นดูสงสารลูกที่นางให้กำเนิดได้หรือ? แม้นางอาจจะลืมได้ แต่เราจะไม่ลืมเจ้า!

เอสเธอร์ 8:6

เพราะหม่อมฉันจะทนดูความหายนะของพี่น้องร่วมชาติ และความย่อยยับของครอบครัวของหม่อมฉันได้อย่างไร?”

1พงศ์กษัตริย์ 3:26

หญิงที่เป็นแม่ของเด็กนั้นจริงๆ สงสารลูกจับใจ จึงทูลกษัตริย์ว่า “อย่าเลยพระองค์เจ้าข้า ยกลูกให้นางไปเถิด อย่าฆ่าลูกเลย!” แต่อีกคนพูดว่า “ฟันเป็นสองท่อนเลย จะได้ไม่ต้องเป็นของเธอหรือของฉัน!”

ลู​กา 15:20

ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้น กลับไปหาบิดาของเขา “แต่เมื่อเขายังอยู่แต่ไกล บิดาเห็นเขาก็สงสาร จึงวิ่งมาหาบุตรชายแล้วสวมกอดและจูบเขา

เศคาริ​ยา 12:10

“และเราจะให้พงศ์พันธุ์ดาวิดกับชาวเยรูซาเล็มมีวิญญาณแห่งพระคุณและการอธิษฐาน พวกเขาจะมองดูเราผู้ที่พวกเขาได้แทง และจะไว้ทุกข์ให้เหมือนคนที่ไว้ทุกข์ให้ลูกคนเดียวของตน และร่ำไห้อย่างขมขื่นอาลัยผู้นั้นเหมือนอาลัยเมื่อลูกชายหัวปีของตนตาย

1ซามูเอล 30:4

ทั้งดาวิดและพวกก็ร้องไห้เสียงดังจนไม่เหลือแรงที่จะร้องไห้อีก

1ซามูเอล 24:16

เมื่อดาวิดทูลจบแล้ว ซาอูลตรัสถามว่า “นั่นเสียงของเจ้าหรือ ดาวิดลูกของเรา?” แล้วพระองค์ก็ทรงกันแสงเสียงดัง

นางรูธ 1:9

และขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพรให้ลูกได้ออกเรือนแต่งงานใหม่” แล้วนางก็จูบลาลูกสะใภ้ทั้งสองและทั้งสองก็ร่ำไห้สะอึกสะอื้น

วินิจฉัย 2:4

เมื่อทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้ากล่าวถ้อยคำเช่นนี้ต่อปวงชนอิสราเอลจบแล้ว พวกเขาก็ร้องไห้เสียงดัง

ปฐมกาล 44:34

ข้าจะกลับไปพบพ่อได้อย่างไรถ้าไม่มีเด็กหนุ่มคนนี้ไปด้วย? อย่าเลย! อย่าให้ข้าได้เห็นความทุกข์ระทมที่จะเกิดกับพ่อของข้าเลย”

ปฐมกาล 29:11

แล้วยาโคบก็จูบทักทายราเชลและเริ่มร้องไห้เสียงดัง

ปฐมกาล 27:38

เอซาวกล่าวกับบิดาอีกว่า “พ่อมีเพียงพรเดียวเท่านั้นหรือ? พ่อของลูก โปรดอวยพรลูกด้วยเถิด พ่อของลูก!” แล้วเอซาวก็ร้องไห้เสียงดัง

ปฐมกาล 21:15

เมื่อน้ำในถุงหนังหมดแล้ว นางจึงทิ้งลูกชายไว้ใต้พุ่มไม้

1พงศ์กษัตริย์ 17:12

หญิงนั้นตอบว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด ดิฉันไม่มีขนมปังเลยสักชิ้นฉันนั้น มีเพียงแป้งหยิบมือเดียวในหม้อ กับน้ำมันก้นไห นี่ก็กำลังเก็บฟืนจะเอาไปทำอาหารกินกับลูกชาย จากนั้นก็จะต้องอดตาย”

เยเรมีย์ 6:26

พี่น้องร่วมชาติเอ๋ย จงสวมเสื้อผ้ากระสอบ และเกลือกกลิ้งอยู่ในกองขี้เถ้าเถิด จงร้องไห้คร่ำครวญอย่างรันทดขมขื่น เหมือนสูญเสียลูกชายคนเดียวที่มีอยู่ เพราะในทันทีทันใด ผู้ทำลายล้างจะยกมาโจมตีเรา

อา​โม​ส 8:10

เราจะเปลี่ยนเทศกาลทางศาสนาของเจ้าให้เป็นการไว้ทุกข์ และการร้องเพลงทั้งปวงของเจ้าให้เป็นการร่ำไห้ เราจะทำให้พวกเจ้าทุกคนสวมเสื้อผ้ากระสอบ และโกนผม เราจะทำให้ช่วงเวลานั้นเป็นเหมือนช่วงไว้ทุกข์ให้ลูกโทน และให้วาระสุดท้ายเป็นดั่งวันอันขมขื่น”