ปัญญาจารย์ 7:2 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

² ไปบ้านที่มีการไว้ทุกข์ ก็ดีกว่าไปบ้านที่มีงานเลี้ยง เพราะความตายเป็นจุดหมายปลายทางของทุกคน ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ควรใส่ใจในข้อนี้

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

² ไปยังเรือนที่มีการคร่ำครวญ ก็ดีกว่าไปยังเรือนที่มีการเลี้ยงกัน เพราะนั่นเป็นวาระสุดท้ายของมนุษย์ทุกคน และผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่จะเอาเหตุการณ์นั้นใส่ไว้ในใจ

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

² ไปยังเรือนที่​มี​การไว้​ทุกข์​ก็ดี​กว่าไปยังเรือนที่​มี​การเลี้ยงกัน เพราะนั่นเป็นวาระสุดท้ายของมนุษย์​ทั้งปวง และผู้​ที่​ยั​งม​ี​ชี​วิตอยู่จะเอาเหตุ​การณ์​นั้นใส่​ไว้​ในใจ

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

² การ​ไป​บ้าน​ที่​กำลัง​ไว้ทุกข์​ย่อม​ดีกว่า​ไป​บ้าน​ที่​กำลัง​เลี้ยง​ฉลอง เพราะ​ว่า​บ้านแรก​คือ​จุดจบ​ของ​ทุกๆคน และ​คน​ที่​ยัง​มีชีวิต​อยู่​ก็​ควร​ตระหนัก​ใน​เรื่องนี้

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

² ไป​ยัง​เรือน​ที่​มี​ความ​โศกเศร้า​ก็ดี​กว่า​ไป​ยัง​เรือน​ที่​มี​การ​เลี้ยง​กัน: เพราะ​นั่น​เป็น​ระยะ​ที่สุด​ปลาย​ของ​มนุษย์​ทั้งปวง; และ​ผู้​ยัง​มี​ชีวิต​อยู่​จะ​เอา​เหตุการณ์​นั้น​ใส่​ไว้​ใน​ใจ​ตน.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

² ไป​บ้าน​ที่​มี​ความ​เศร้า​โศก​ดี​กว่า ไป​บ้าน​ที่​มี​งาน​เลี้ยง เพราะ​คน​ที่​มี​ชีวิต​อยู่​ควร​เตือน​ตน​เอง​เสมอ​ว่า ความ​ตาย​กำลัง​รอ​เรา​ทุก​คน​อยู่

ปัญญาจารย์ 7:2 Referans Kwoze

เพลงสดุดี 90:12

ขอทรงสอนข้าพระองค์ทั้งหลายให้นับวันคืนของตน เพื่อจะได้มีจิตใจที่กอปรด้วยสติปัญญา

พระบัญญัติ 32:29

ถ้าเพียงแต่พวกเขาฉลาดและเข้าใจ และมองออกว่าบั้นปลายของตนจะเป็นเช่นใด!

ฮี​บรู 9:27

เหมือนที่มนุษย์ถูกกำหนดให้ตายครั้งเดียว หลังจากนั้นต้องพบกับการพิพากษา

พระบัญญัติ 32:46

ก็กล่าวแก่พวกเขาว่า “จงจำใส่ใจทุกถ้อยคำที่ข้าพเจ้าได้ประกาศแก่ท่านอย่างหนักแน่นในวันนี้ เพื่อท่านจะกำชับบุตรหลานให้ใส่ใจปฏิบัติตามทุกถ้อยคำในบทบัญญัตินี้

ฟีลิปปี 3:19

ปลายทางของพวกเขาคือความพินาศ พระของเขาคือกระเพาะ เขาภูมิใจในสิ่งที่ควรอับอาย ปักใจอยู่แต่กับสิ่งฝ่ายโลก

มัทธิว 5:4

ความสุขมีแก่ผู้ที่โศกเศร้า เพราะเขาจะได้รับการปลอบประโลม

ฮักกัย 1:5

พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า “จงใคร่ครวญวิถีทางของเจ้าให้ดี

อิสยาห์ 47:7

เจ้ากล่าวว่า ‘ข้าจะเป็นนางพญา ตลอดไปเป็นนิตย์!’ แต่เจ้าไม่ได้พิจารณาสิ่งเหล่านี้ ไม่ได้ใคร่ครวญสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น

อาฤธโม 23:10

ใครเล่าอาจนับยาโคบซึ่งมากมายดั่งผงธุลี? ใครเล่าอาจนับแม้เพียงเสี้ยวของอิสราเอล? ขอให้ข้าพเจ้าได้ตายอย่างคนชอบธรรมเถิด ขอให้บั้นปลายชีวิตของข้าพเจ้าเป็นเช่นพวกเขาเถิด!”

มาลาคี 2:2

หากเจ้าไม่ฟังและไม่ตั้งใจถวายเกียรติแด่นามของเรา เราจะส่งคำแช่งมาเหนือเจ้าและจะสาปแช่งพรของเจ้า ที่จริงเราได้สาปแช่งแล้ว เพราะเจ้าไม่ได้ตั้งใจถวายเกียรติเรา

ปัญญาจารย์ 2:14

คนฉลาดมีตาอยู่ในสมอง ขณะที่คนโฉดเขลาเดินไปในความมืด แต่ข้าพเจ้าได้ประจักษ์ว่า ชะตากรรมเดียวกันเกิดขึ้นแก่ทั้งสองฝ่าย

ปัญญาจารย์ 2:16

เพราะคนฉลาดก็เป็นเช่นเดียวกับคนโง่ เขาจะไม่อยู่ในความทรงจำเนิ่นนาน ในวันข้างหน้าก็ถูกลืมเลือนไปทั้งคู่ คนฉลาดก็ต้องตายเช่นเดียวกับคนโง่!

ปัญญาจารย์ 3:19

ชะตากรรมของมนุษย์ก็เหมือนของสัตว์ ทั้งสองมีอันเป็นไปเหมือนกัน ฝ่ายหนึ่งตาย อีกฝ่ายหนึ่งก็ตาย ต่างก็มีลมปราณเช่นกัน มนุษย์ไม่ได้เปรียบมากกว่าสัตว์ ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง

ปัญญาจารย์ 3:20

ทั้งสองพวกต่างไปสู่ที่แห่งเดียวกัน ล้วนมาจากธุลีดินและต้องกลับกลายเป็นธุลีดิน

ปัญญาจารย์ 6:6

ต่อให้เขามีอายุยืนพันปีทวีเท่า แต่ไม่ได้ชื่นชมกับความเจริญรุ่งเรืองของตน ทุกคนล้วนไปยังที่เดียวกันไม่ใช่หรือ?

ปัญญาจารย์ 9:2

ทุกคนมีจุดหมายปลายทางเดียวกัน ไม่ว่าคนชอบธรรมหรือคนชั่ว คนดีหรือคนเลว คนไม่เป็นมลทินหรือคนเป็นมลทิน คนถวายเครื่องบูชาหรือคนไม่ถวาย สิ่งที่เกิดขึ้นกับคนดีฉันใด ก็เกิดขึ้นกับคนบาปฉันนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นกับคนที่กล่าวคำสาบานฉันใด ก็เกิดขึ้นกับคนที่กลัวจะสาบานฉันนั้น

ปัญญาจารย์ 9:3

นี่เป็นสิ่งเลวร้ายในบรรดาสิ่งที่เกิดขึ้นภายใต้ดวงอาทิตย์ คือทุกคนมีอันเป็นไปแบบเดียวกันหมด ยิ่งกว่านั้นจิตใจของมนุษย์ยังเต็มไปด้วยความชั่วร้ายและบ้าคลั่งตราบชั่วชีวิต และหลังจากนั้นเขาก็ตายตามคนอื่นไป

เยเรมีย์ 16:8

“และอย่าเข้าไปในบ้านที่มีงานเลี้ยงและไปนั่งกินดื่มกับพวกเขา

ปัญญาจารย์ 9:5

เพราะอย่างน้อยคนเป็นรู้ว่าเขาจะตาย แต่คนตายไม่รู้อะไรเลย ไม่มีบำเหน็จรางวัลต่อไป ไม่มีแม้แต่ผู้ที่ระลึกถึงเขา