ดาเนียล 4:14 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹⁴ เขาประกาศก้องว่า ‘โค่นต้นไม้ลง ลิดกิ่งออก ตัดใบทิ้งให้หมด และสลัดผลให้เกลื่อนกระจาย ไล่สัตว์ทั้งหลายออกจากใต้ร่ม และไล่นกออกจากกิ่งต่างๆ ไป

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

¹⁴ ท่านเปล่งเสียงดังและพูดว่า ‘โค่นต้นไม้นี้และตัดกิ่งออกเสีย ลิดใบออกแล้วให้ผลของมันกระจายไป ให้สัตว์ป่าหนีไปจากใต้ต้น และให้นกหนีไปจากกิ่งของมัน

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

¹⁴ ท่านเปล่งเสียงและพูดดังนี้​ว่า ‘จงฟันต้นไม้และตั​ดก​ิ่งทั้งหลายของมันออกเสีย สะบัดให้ใบของมั​นร​่วงออกแล้วให้ผลของมันกระจายไป ให้​สัตว์​ป่าหนีไปเสียจากใต้​ต้น และให้นกหนีไปเสียจากกิ่งของมัน

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

¹⁴ เขา​ร้อง​ตะโกน​ว่า ‘โค่น​ต้นไม้​นั้นซะ ฟัน​กิ่งก้าน​ทิ้ง​ให้หมด ดึง​ใบ​ของมัน​ทิ้งด้วย พร้อมกับ​โยน​ผล​ของมัน​ทิ้งไป​ให้หมด ทำ​ให้​สัตว์ป่า​ที่​อยู่​ใต้ต้น​และ​พวกนก​ที่​อยู่​บน​กิ่ง​ของมัน จะ​ต้อง​หนี​และ​บิน​กันไป

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹⁴ ท่าน​นั้น​ได้​ร้อง​เสียง​ดัง​ว่า​ดั่ง​นี้; ‘จง​โค่น​ต้นไม้​นั้น​ลง, และ​ตัด​กิ่ง​ออก​เสีย​ให้​หมด, สบัดใบ​เสีย​ให้​ร่วง; และ​สาด​ผลเสีย​ให้​กระจัดกระจาย; ให้​บรรดา​สัตว์​ไป​เสีย​ให้​พ้น​ใต้​ต้น, และ​ให้​นก​หนี​ไป​เสีย​จาก​กิ่ง.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

¹⁴ ท่าน​ประกาศ​เสียง​ดัง​ว่า ‘จง​โค่น​ต้นไม้​ลง​และ​ตัด​กิ่ง​ไม้ รูด​ใบ​และ​ขว้าง​ผลไม้​ให้​กระจาย​ออก​ไป ให้​สัตว์​ป่า​เตลิด​หนี​ไป​จาก​ใต้​ร่ม​ไม้ และ​ให้​นก​ออก​ไป​จาก​กิ่ง​ไม้

ดาเนียล 4:14 Referans Kwoze

มัทธิว 3:10

ขวานนั้นอยู่ที่โคนต้นไม้แล้วและทุกต้นที่ไม่ให้ผลดีจะถูกโค่นและโยนลงในไฟ

ดาเนียล 4:23

“ข้าแต่กษัตริย์ ที่ฝ่าพระบาทเห็นทูตสวรรค์ผู้บริสุทธิ์ลงมาจากฟ้าสวรรค์ และป่าวประกาศว่า ‘จงโค่นต้นไม้ลงและทำลายมันเสีย แต่เหลือตอไว้ ล่ามมันไว้กลางทุ่งหญ้าด้วยเหล็กและทองสัมฤทธิ์ ขณะที่รากยังหยั่งลึกอยู่ในดิน ให้เขาตากน้ำค้างและอาศัยอยู่เยี่ยงสัตว์ป่าจนครบเจ็ดวาระ’

ลู​กา 3:9

ขวานนั้นอยู่ที่โคนต้นไม้แล้วและทุกต้นที่ไม่ให้ผลดีจะถูกโค่นและโยนลงในไฟ”

มัทธิว 7:19

ต้นไม้ทุกต้นที่ไม่ให้ผลดีก็ถูกโค่นและโยนลงในไฟ

ดาเนียล 4:12

ใบของมันงามน่าดู ผลก็ดกเต็มต้น มันให้อาหารแก่สิ่งมีชีวิตทั้งปวง บรรดาสัตว์ในท้องทุ่งมาพักพิงใต้ร่มของมัน เหล่านกในอากาศมาอาศัยอยู่ตามกิ่งก้านของมัน บรรดาสิ่งมีชีวิตเลี้ยงชีพด้วยผลของมัน

ดาเนียล 3:4

แล้วมีเสียงป่าวประกาศว่า “บรรดาพลเมืองทุกชาติทุกภาษา มีพระราชโองการว่า

วิวรณ์ 18:2

ท่านประกาศด้วยเสียงกึกก้องว่า “ล่มแล้ว! บาบิโลนมหานครได้ล่มสลายแล้ว! นครนี้ได้กลายเป็นเรือนปีศาจ และเป็นที่สิงสู่ของวิญญาณชั่ว เป็นที่สิงสู่ของนกทุกชนิดที่เป็นมลทินและน่าชิงชัง

วิวรณ์ 10:3

ทูตนั้นตะโกนเสียงดังดุจสิงห์คำราม เมื่อท่านตะโกนเสียงฟ้าร้องทั้งเจ็ดก็กล่าวตอบ

ดาเนียล 5:20

แต่เมื่อพระทัยของพระองค์เย่อหยิ่งและกำเริบเสิบสาน พระเจ้าจึงทรงปลดพระองค์ออกจากราชบัลลังก์และริบเอาเกียรติบารมีของพระองค์ไป

เยเรมีย์ 51:9

“ ‘เราน่าจะรักษาบาบิโลนให้หาย แต่มันก็ไม่ยอมหาย ให้เราทิ้งบาบิโลน และต่างคนต่างกลับไปยังดินแดนของตน เพราะโทษทัณฑ์ของบาบิโลนสูงเสียดฟ้า สูงเทียมเมฆ’

เยเรมีย์ 51:6

“จงหนีจากบาบิโลน! จงหนีเอาชีวิตรอดเถิด! อย่าพลอยถูกทำลายเพราะบาปของมัน ถึงเวลาการแก้แค้นขององค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว พระองค์จะทรงกระทำแก่บาบิโลนให้สาสม

โยบ 24:20

ครรภ์มารดาก็ลืมเขา ตัวหนอนรุมกินเขา ไม่มีใครจดจำคนชั่วร้ายอีกต่อไป แต่พวกเขาถูกโค่นลงเหมือนต้นไม้

ยะเอศเคล 31:10

“ ‘ฉะนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เนื่องจากมันสูงเสียดฟ้า ชูยอดเหนือพุ่มหนา แล้วมันก็หยิ่งผยองเพราะความสูงของตน

เยเรมีย์ 27:5

เราได้สร้างโลก มนุษย์ และสัตว์ต่างๆ ในโลกนี้ โดยฤทธิ์อำนาจอันยิ่งใหญ่และมือที่เงื้ออยู่ และเรายกสิ่งเหล่านี้แก่ใครก็ได้ที่เราพอใจ

ดาเนียล 2:21

พระองค์ทรงเปลี่ยนแปลงวาระเวลาและฤดูกาล ทรงแต่งตั้งและถอดถอนกษัตริย์ พระองค์ประทานสติปัญญาแก่ผู้เฉลียวฉลาด และประทานความรู้แก่ผู้ที่ฉลาดหลักแหลม

ดาเนียล 4:29

สิบสองเดือนต่อมา ขณะที่กษัตริย์ทรงดำเนินอยู่บนดาดฟ้าพระราชวังของบาบิโลน

ดาเนียล 5:21

พระองค์ทรงถูกขับไล่จากมวลมนุษย์และได้รับความคิดจิตใจแบบสัตว์ ทรงใช้ชีวิตอยู่กับลาป่า กินหญ้าเหมือนวัว กายตากน้ำค้าง จนกระทั่งทรงเรียนรู้ว่าพระเจ้าสูงสุดทรงครอบครองเหนืออาณาจักรของมนุษย์ทั้งปวง และทรงตั้งผู้ใดก็ได้ตามแต่ชอบพระทัยให้ครองอาณาจักร