ดาเนียล 10:8 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

⁸ ข้าพเจ้าจึงถูกทิ้งไว้ตามลำพัง ข้าพเจ้าเพ่งดูนิมิตยิ่งใหญ่นี้ แล้วก็หมดเรี่ยวแรง หน้าซีดเผือดเหมือนคนตายและทำอะไรไม่ถูก

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

⁸ ข้าพเจ้าอยู่แต่ลำพัง และข้าพเจ้าได้เห็นนิมิตใหญ่ยิ่งนี้ ข้าพเจ้าก็สิ้นเรี่ยวสิ้นแรง หน้าของข้าพเจ้าก็ซีดไป ข้าพเจ้าหมดแรง

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

⁸ แล​้วข้าพเจ้าอยู่​แต่ลำพัง และข้าพเจ้าได้​เห​็นนิ​มิ​ตใหญ่ยิ่งนี้ ข้าพเจ้าก็​สิ​้นเรี่ยวสิ้นแรง หน​้าตาสุกใสของข้าพเจ้าก็​เปล​ี่ยนเป็นหน้าซีด ข้าพเจ้าหมดแรง

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

⁸ เหลือ​ผม​คนเดียว ใน​ขณะที่​ผม​จ้องมอง​นิมิต​อัน​ยิ่งใหญ่นั้น ผม​ก็​หมด​เรี่ยวแรง​ไป หน้า​ผม​ก็​ซีด​เหมือน​คนตาย เรี่ยวแรง​ก็​เหือดหาย​ไปหมด

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

⁸ ข้าพ​เจ้า​จึง​ถูก​ทิ้ง​ไว้​ให้​อยู่​แต่​ผู้​เดียว, แล้ว​จึง​ได้​เห็น​มหา​นิมิตต์​นี้; แล้ว​ข้าพ​เจ้า​ก็​หมด​เรี่ยว​หมด​แรง, และ​หน้าตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ซูบซีด, ข้าพ​เจ้า​ก็​เลย​หมด​กำลัง.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

⁸ ดังนั้น จึง​เหลือ​ข้าพเจ้า​อยู่​เพียง​คน​เดียว​ที่​เห็น​ภาพ​นิมิต​ที่​แปลก​มาก ทำ​ให้​ข้าพเจ้า​หมด​แรง สี​หน้า​ของ​ข้าพเจ้า​ซีด​ลง​ด้วย​ความ​กลัว ข้าพเจ้า​ไม่​สามารถ​ทำ​สิ่ง​ใด​ได้​เลย

ดาเนียล 10:8 Referans Kwoze

ดาเนียล 7:28

“จบเรื่องราวแต่เพียงนี้ แล้วข้าพเจ้าดาเนียลก็ทุกข์ใจยิ่งนักเพราะความคิดต่างๆ ของข้าพเจ้า ใบหน้าของข้าพเจ้าซีดเผือด แต่ข้าพเจ้าเก็บงำเรื่องนี้ไว้กับตัวเอง”

ฮาบากุก 3:16

ข้าพระองค์ได้ยินแล้วใจก็เต้นระรัว เสียงนั้นทำให้ริมฝีปากของข้าพระองค์สั่นระริก ความเสื่อมสลายก็คืบคลานเข้ามาในกระดูกของข้าพระองค์ และขาของข้าพระองค์ก็สั่นเทา ถึงกระนั้นข้าพระองค์จะอดทนรอคอยวันแห่งหายนะ ให้มาถึงชนชาติที่รุกรานเรา

ดาเนียล 8:27

ข้าพเจ้าดาเนียลหมดแรง นอนป่วยอยู่หลายวัน แล้วข้าพเจ้าก็ลุกขึ้นมาปฏิบัติหน้าที่ถวายกษัตริย์ แต่ข้าพเจ้าวิตกกังวลมากเพราะนิมิตที่เกินความเข้าใจ

วิวรณ์ 1:17

เมื่อเห็นพระองค์ข้าพเจ้าก็ล้มลงแทบพระบาทเสมือนกับตายแล้ว จากนั้นพระองค์ทรงวางพระหัตถ์ขวาบนข้าพเจ้าและตรัสว่า “อย่ากลัวเลย เราเป็นเบื้องต้นและเบื้องปลาย

มาระโก 9:6

(เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีเพราะพวกเขาตกใจกลัวมาก)

มัทธิว 17:6

เมื่อสาวกทั้งสามได้ยินเช่นนั้นก็ล้มลงซบหน้าถึงดินตกใจกลัวยิ่งนัก

2โครินธ์ 12:7

เพื่อไม่ให้ข้าพเจ้าผยองเนื่องด้วยการทรงสำแดงอันยิ่งใหญ่เลิศล้ำเหล่านี้ จึงทรงให้มีหนามในเนื้อของข้าพเจ้า เป็นทูตของซาตานคอยทรมานข้าพเจ้า

ดาเนียล 8:7

ข้าพเจ้าเห็นมันขวิดแกะผู้อย่างโกรธจัดจนเขาทั้งสองของแกะหักไป แกะสู้ไม่ได้จึงล้มลงกับพื้นและถูกแพะเหยียบย่ำ ไม่มีใครช่วยแกะนั้นได้

ปฐมกาล 32:31

ขณะที่ยาโคบเดินทางผ่านเปนีเอล ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว เขาเดินโขยกเขยกเพราะยังเจ็บสะโพกอยู่

โย​ฮัน 16:32

แต่วาระนั้นกำลังจะมาและได้มาถึงแล้ว เมื่อพวกท่านแต่ละคนจะกระจัดกระจายไปยังบ้านของตน พวกท่านจะทิ้งเราไว้คนเดียว กระนั้นเราก็ไม่ได้อยู่แต่ลำพังเพราะพระบิดาของเราสถิตกับเรา

เอ็ก​โซ​โด 3:3

ดังนั้นโมเสสจึงคิดว่า “เราจะเข้าไปดูสิ่งประหลาดนี้ ว่าทำไมพุ่มไม้นั้นจึงไม่มอดไหม้”

ดาเนียล 10:16

แล้วผู้ที่ดูเหมือนมนุษย์ยื่นมือมาแตะริมฝีปากของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงเปิดปากพูด ข้าพเจ้ากล่าวกับเขาที่อยู่ตรงหน้าว่า “ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าทุกข์ใจยิ่งนักเนื่องด้วยนิมิตนั้นและทำอะไรไม่ได้

ดาเนียล 10:17

นายเจ้าข้า ข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่านจะกล่าวแก่ท่านได้อย่างไร ข้าพเจ้าหมดเรี่ยวแรง แม้แต่หายใจยังแทบจะไม่ไหว”