10 “गो र्वाङडो, ‘ङाचो़, आथा गो हाम बेउमिम?’ मेकोतिमा ङाचो़का गोनुङ र्वाम्डी, ‘बका, मा दमस्कस शहरडा लक्सा, मा गाना बोमु बासिट्पा ङादोङा मुलु़ बेउतोम मेराम खारीमिम गानालाई सीनामी।’
मेर्चिपलाई पाखानो ख्लुक्तु़चिमा मेरामका र्वाक्ता, “ङाचो़ची, सेल्सिमु लागि गो हाम बोमु बासी?”
ओराम ल्वा थो़म्डिमा मेर्मिमकु न-गो ख्राप्डा, मा मेर्मिमका पत्रुस नुङ वाङमिम थु़र्मामिमलाई, “ए वा-ल्वाकनी, गुकु हाम बोमु बासी?” र्वाक्साका हिलाबेम्डी।
मेकोतिमा दालाङा गो गानी येड्डा मु़चु़मिम थु़र्तोमी, मा आसिन्डा रोनिम छो़म ङा जो़पा दु़स्ताम बु। आथा माम्चु़नीका गानीनुङ र्वाम्डिम खोत्ले सिजेम थो़मु गुकु खोत्लेङा माम्चु़नीकु ङादोडा खोम्सिक्तोकोम बु।”
बका, मा शहरगोनो लक्सा। गाना हाम बोमु बासी, मेराम कोलेका सीना।”
मेराम ओलकु झ्वाक्सीका गो हाम वो मेल्वाउवा, मा गोनुङ बाट्पामिमका आमा ल्वाड्डा झेसाका दमस्कस शहरडा रेट्ङिडिमी।