Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




เยเรมีย์ 6:26 - ฉบับมาตรฐาน

26 ประชากรของเราเอ๋ย จงเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้ และกลิ้งเกลือกอยู่ในกองเถ้า จงไว้ทุกข์เหมือนทำเพื่อบุตรชายคนเดียว เป็นการคร่ำครวญอย่างขมขื่นที่สุด เพราะว่าผู้ทำลาย มาสู้เราในทันทีทันใด

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

26 โอ บุ​ตรสาวแห่งประชาชนของเราเอ๋ย จงเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้ และกลิ้งเกลือกอยู่ในกองเถ้า จงไว้​ทุกข์​เหมือนเพื่​อบ​ุตรชายคนเดียว เป็นการคร่ำครวญอย่างแสนขมขื่​นที​่​สุด เพราะว่าผู้ทำลายมาสู้เราในทั​นที​ทันใด

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

26 พี่น้องร่วมชาติเอ๋ย จงสวมเสื้อผ้ากระสอบ และเกลือกกลิ้งอยู่ในกองขี้เถ้าเถิด จงร้องไห้คร่ำครวญอย่างรันทดขมขื่น เหมือนสูญเสียลูกชายคนเดียวที่มีอยู่ เพราะในทันทีทันใด ผู้ทำลายล้างจะยกมาโจมตีเรา

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

26 ประชาชน​ที่​น่าสงสาร​ของ​ผม ให้​ใส่​เสื้อ​กระสอบ และ​เอา​ขี้เถ้า​มา​ใส่​หัว​ซะ ร้องไห้​และ​คร่ำครวญ เหมือน​กับ​ว่า​ลูกชาย​คนเดียว​ของเจ้า​ตาย ร้องไห้​อย่าง​ขมขื่น​เพราะ​ความ​หายนะ​จะ​เกิดขึ้น​กับ​พวกเรา​ใน​ทันที​ทันใด

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

26 โอ้​บุตรหญิง​พล​เมือง​ของ​ข้าพ​เจ้า, จง​มัด​ตัว​ไว้​ด้วย​ผ้า​หยาบ, แล​กลิ้งเกลือก​ตัว​เจ้า​ใน​ขี้​เท่า, แล​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม​เป็น​ความ​ขม​ใจ​ที่สุด, เหมือน​จะ​ทำ​เพราะ​ลูก​ผู้ชาย​คน​เดียว, เพราะ​ผู้​ปล้น​จะ​มา​เหนือ​พวกเรา​โดยพลัน.

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

26 โอ บุตร​หญิง​ของ​ชน​ชาติ​ของ​ข้าพเจ้า​เอ๋ย จง​สวม​ผ้า​กระสอบ และ​กลิ้ง​ใน​กอง​ขี้เถ้า ร้อง​คร่ำครวญ​เหมือน​ร้อง​ให้​กับ​บุตร​ชาย​ที่​มี​เพียง​คน​เดียว ร้อง​รำพัน​ด้วย​ความ​ขมขื่น เพราะ​ผู้​ทำลาย จะ​โจมตี​พวก​เรา​ใน​ทันที

Gade chapit la Kopi




เยเรมีย์ 6:26
42 Referans Kwoze  

“และเราจะเทวิญญาณแห่งความโปรดปรานและการวิงวอนบนราชวงศ์ดาวิดและชาวเยรูซาเล็ม ดังนั้นเมื่อเขาทั้งหลายมองดูท่าน ผู้ซึ่งเขาเองได้แทง เขาจะไว้ทุกข์เพื่อท่าน เหมือนคนไว้ทุกข์เพื่อบุตรคนเดียวของตน และร้องไห้อย่างขมขื่นเพื่อท่าน เหมือนอย่างคนร้องไห้เพื่อบุตรหัวปีของตน


ด้วยเหตุนี้ เจ้าจงสวมผ้ากระสอบ จงคร่ำครวญและร้องไห้ว่า ‘เพราะพระพิโรธร้อนแรงของพระยาห์เวห์ ไม่ได้หันกลับไปจากเรา’ ”


ฟังให้ดีนะ พวกคนมั่งมี จงร้องไห้และโอดครวญเพราะความทุกข์ที่กำลังจะเกิดกับท่านทั้งหลาย


จงเป็นทุกข์ โศกเศร้า และร้องไห้ ให้เสียงหัวเราะของพวกท่านกลายเป็นความโศกเศร้า และความชื่นชมยินดีกลายเป็นความเศร้าสลด


ขณะที่มาใกล้ประตูเมืองนั้น นี่แน่ะ มีคนหามศพชายหนุ่มคนหนึ่งมา เขาเป็นบุตรชายคนเดียวของมารดาซึ่งเป็นหญิงม่าย ชาวเมืองจำนวนมากเดินมาพร้อมกับนาง


เราจะให้งานเลี้ยงของเจ้าทั้งหลายกลับเป็นการไว้ทุกข์ และให้เสียงเพลงทั้งสิ้นของเจ้าเป็นเพลงคร่ำครวญ เราจะให้พวกเจ้าสวมผ้ากระสอบ และโกนศีรษะกันทุกคน และเราจะทำให้เป็นเหมือนคนไว้ทุกข์ให้บุตรชายคนเดียวของเขา และวาระสุดท้ายก็จะให้เหมือนวันที่ขมขื่น”


มือของหญิงที่ใจเมตตา กลับเอาลูกของตัวต้มกิน ลูกถูกต้มเป็นอาหาร ในยามที่ความหายนะมาสู่ประชาชนของข้าพเจ้า כ (คาฟ)


เพราะโทษทัณฑ์ของประชาชนของข้าพเจ้านั้นใหญ่หลวง กว่าโทษของเมืองโสโดม ที่ต้องถูกคว่ำทลายลงในพริบตาเดียว โดยไม่มีมือผู้ใดได้แตะต้องเลย ז (ซายิน)


แม้หมาป่ายังเอานมออก ให้ลูกของมันดูด แต่ประชาชนของข้าพเจ้าใจร้าย ดุจนกกระจอกเทศในถิ่นทุรกันดาร ד (ดาเลท)


น้ำตาของข้าพระองค์ไหลเป็นสายน้ำ เนื่องด้วยความพินาศแห่งประชาชนของข้าพระองค์ ע (อายิน)


ดวงตาข้าพเจ้าก็ร่วงโรยเพราะร้องไห้ จิตข้าพเจ้าก็วุ่นวาย ใจข้าพเจ้าก็ระทม เพราะความพินาศแห่งประชาชนของข้าพเจ้า และเพราะเด็กเล็กและเด็กอ่อนเป็นลมสลบ อยู่ตามลานเมือง ל (ลาเมค)


“เพราะเหตุนี้เอง ข้าพเจ้าจึงร้องไห้ ดวงตาของข้าพเจ้า เออ ดวงตาของข้าพเจ้ามีน้ำตาไหล เพราะผู้ปลอบโยนอยู่ห่างไกลจากข้าพเจ้า คือผู้ฟื้นฟูจิตใจข้าพเจ้า บรรดาบุตรของข้าพเจ้าสิ้นหวัง เพราะพวกศัตรูได้ชัยชนะ” פ (เพ)


เธอร้องไห้อย่างขมขื่นยามค่ำคืน และน้ำตาไหลอาบแก้ม ในท่ามกลางคนที่รักเธอ ก็ไม่มีผู้ใดปลอบเธอ เพื่อนทุกคนได้ทรยศเธอ พวกเขากลายเป็นศัตรูของเธอ ג (กิเมล)


จำนวนหญิงม่ายของเขาจะมาก ยิ่งกว่าทรายชายทะเล ณ เวลาเที่ยงวัน เรานำผู้ทำลาย มายังบรรดาแม่ของคนหนุ่มทั้งหลาย เราทำให้ความระทมเหลือแสนและความสยดสยอง ตกเหนือเธอโดยฉับพลัน


“เจ้าจงกล่าวถ้อยคำนี้แก่เขาว่า ‘ขอให้ตาของเรามีน้ำตาไหลทั้งกลางคืนและกลางวัน อย่าให้หยุดยั้ง เพราะประชากรของเราต้องเจ็บปวดด้วยบาดแผลฉกรรจ์ ด้วยถูกตีอย่างหนักมาก


แต่ถ้าพวกเจ้าไม่ฟัง จิตใจของข้าพเจ้าก็จะร้องไห้ในที่ลับ เพราะความหยิ่งของเจ้า ตาของข้าพเจ้าจะร้องไห้อย่างหนักและมีน้ำตาอาบหน้า เพราะฝูงแกะของพระยาห์เวห์ถูกต้อนไปเป็นเชลย


ผู้ทำลายล้างได้มา บนบรรดาที่สูงโล่งในถิ่นทุรกันดาร เพราะว่าพระแสงดาบของพระยาห์เวห์ทำลายจากปลายแผ่นดินข้างนี้ไปถึงปลายอีกข้างหนึ่ง ไม่มีสวัสดิภาพแก่มนุษย์คนใดเลย


ข้าพเจ้าจะร้องไห้และครวญครางเพราะภูเขานั้น และคร่ำครวญเพราะทุ่งหญ้าในถิ่นทุรกันดาร เพราะว่ามันถูกทิ้งร้าง ไม่มีใครผ่านไปมา ไม่ได้ยินเสียงสัตว์เลี้ยงร้อง ทั้งนกในอากาศและสัตว์ ได้หนีไปเสียแล้ว


เพราะความเจ็บปวดแห่งประชากรของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงเจ็บปวด ข้าพเจ้าเศร้าหมอง และความหวาดหวั่นก็ยึดข้าพเจ้าไว้มั่น


ฟังสิ เสียงร้องแห่งประชากรของข้าพเจ้า จากทั่วทั้งแผ่นดิน “พระยาห์เวห์ไม่ได้สถิตในศิโยนหรือ? กษัตริย์ของเมืองนั้นไม่อยู่ในนั้นหรือ?” “ทำไมพวกเขายั่วยุเราให้โกรธด้วยรูปเคารพของพวกเขา และด้วยพระต่างด้าวของพวกเขา?”


เขาทั้งหลายได้รักษาแผลของประชากรของเราเพียงผิวเผิน กล่าวว่า ‘สวัสดิภาพ สวัสดิภาพ’ เมื่อไม่มีสวัสดิภาพเลย


หายนะซ้อนหายนะถูกเร้าขึ้นมา แผ่นดินทั้งสิ้นถูกทิ้งร้าง บรรดาเต็นท์ของข้าถูกทำลายในฉับพลัน และชั่วครู่เดียวผ้าเต็นท์ทั้งหลายของข้าก็ย่อยยับไป


“ในครั้งนั้น เขาจะกล่าวแก่ชนชาตินี้ และแก่กรุงเยรูซาเล็มว่า ‘ลมร้อนจากที่สูงโล่งในถิ่นทุรกันดารพัดมาสู่บุตรีประชากรของเรา ไม่ใช่จะมาฝัดหรือมาชำระ


หญิงที่อยู่อย่างพออกพอใจเอ๋ย จงตัวสั่น เจ้าผู้อยู่อย่างมั่นใจเอ๋ย จงสะดุ้งตัวสั่น จงแก้ผ้า และปล่อยตัวล่อนจ้อน แล้วเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้


เพราะฉะนั้น ความบาปนี้จะเป็นแก่เจ้า เหมือนรอยแยกโผล่ออกมาของกำแพงสูงที่กำลังจะพัง ซึ่งจะพังลงอย่างปัจจุบันทันด่วนในพริบตาเดียว


และในวันนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพ ทรงเรียกให้ร่ำไห้และคร่ำครวญ ทั้งทำให้ศีรษะโล้นและสวมผ้ากระสอบ


เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงว่า “อย่ามองข้าพเจ้า ให้ข้าพเจ้าร้องไห้อย่างขมขื่น อย่าอุตส่าห์ปลอบโยนข้าพเจ้า เนื่องด้วยการทำลายชนชาติของข้าพเจ้าเลย”


แล้วนางก็ไปนั่งตรงข้ามห่างออกไป ประมาณระยะลูกธนูตก เพราะนางพูดว่า “อย่าให้ฉันเห็นความตายของลูกเลย” ขณะที่นางนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม นางก็ร้องไห้เสียงดัง


และท่านก็เอาชิ้นหม้อแตกมาขูดตัว และนั่งอยู่ในกองขี้เถ้า


หากศีรษะของข้าพเจ้าเป็นแหล่งน้ำ และตาของข้าพเจ้าเป็นบ่อน้ำตาก็จะดี เพื่อข้าพเจ้าจะได้ร้องไห้ทั้งกลางวันและกลางคืน เพราะประชากรของข้าพเจ้าถูกเข่นฆ่า


ขอให้ได้ยินเสียงร้องมาจากเรือนของพวกเขา เมื่อพระองค์ทรงนำผู้บุกรุกมาปล้นเขาอย่างฉับพลัน เพราะเขาได้ขุดหลุมไว้ดักข้าพระองค์ และวางบ่วงดักเท้าของข้าพระองค์


พระองค์ทรงให้ฟันข้าพเจ้าเคี้ยวก้อนกรวด พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้าหมอบในกองขี้เถ้า


เมื่อข่าวนี้ลือไปถึงกษัตริย์แห่งนีนะเวห์ พระองค์ทรงลุกขึ้นจากพระที่นั่ง และเปลื้องฉลองพระองค์ออก แล้วทรงสวมผ้ากระสอบแทน และประทับบนกองขี้เถ้า


เสียงน่ากลัวอยู่ในหูของเขา ผู้ทำลายจะมาหาเขาในยามมั่งมีศรีสุข


แทนน้ำหอมจะมีแต่ความเน่าเหม็น แทนผ้าคาดเอวจะมีแต่เชือกรัด แทนผมดัดจะมีแต่ศีรษะล้าน แทนเสื้องามล้ำค่า จะมีแต่ผ้ากระสอบ แทนความงดงาม จะมีแต่ความอับอาย


“พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เราได้ยินเสียงร้องเพราะความหวาดกลัว ความสยดสยองและความไร้สันติภาพ


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite