เยเรมีย์ 20:18 - ฉบับมาตรฐาน

¹⁸ ทำไมข้าพเจ้าจึงออกจากครรภ์ มาเห็นความลำบากและความทุกข์ และวันคืนของข้าพเจ้าก็หมดสิ้นไปในความอับอาย?

Plis vèsyon

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

¹⁸ ทำไมข้าพเจ้าจึงออกมาจากครรภ์มาเห็นความลำบากและความทุกข์ และวันคืนของข้าพเจ้าก็​สิ​้นเปลืองไปด้วยความอับอาย

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹⁸ ทำไมหนอข้าพเจ้าจึงออกมาจากท้องแม่ ต้องเห็นความทุกข์โศกลำเค็ญ และชีวิตหมดไปกับความอัปยศอดสู?

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

¹⁸ ทำไม​ผม​จะ​ต้อง​เกิด​ออก​มา​จาก​ท้องแม่ เพื่อ​มา​เจอ​กับ​ปัญหา​ทุกข์ยาก​พวกนี้ และ​ใช้ชีวิต​ที่เหลือ​อยู่​ด้วย​ความอัปยศอดสู

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹⁸ เหตุผล​ประการ​ใด​ตัว​ข้าพ​เจ้า​ได้​ออก​มา​จาก​ครรภ์​เห็น​การ​ลำบาก​แล​ความ​ทุกข์, เมื่อ​วัน​คืน​ทั้ง​หลาย​ของ​ข้าพ​เจ้า​จะ​ศูนย์​ไป​ด้วย​ความ​ละอาย​เล่า

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

¹⁸ ทำไม​ข้าพเจ้า​จึง​ออก​มา​จาก​ครรภ์ เพื่อ​เห็น​การ​ตรากตรำ​และ​ความ​เศร้า และ​อยู่​กับ​ความ​อับอาย​อย่าง​นั้น​หรือ

เยเรมีย์ 20:18 Referans Kwoze

โยบ 3:20

“ไฉนประทานแสงสว่างแก่ผู้ทนทุกขเวทนา และประทานชีวิตแก่ผู้มีใจระทมทุกข์?

เพลงคร่ำครวญ 3:1

ข้าพเจ้าเป็นคนที่ได้เห็นความทุกข์ยาก โดยไม้เรียวแห่งความกริ้วของพระองค์

โยบ 14:1

“มนุษย์ที่เกิดมาโดยผู้หญิงก็อยู่แต่น้อยวัน และเต็มไปด้วยความยุ่งยากใจ

เพลงสดุดี 69:19

พระองค์ทรงทราบการที่เขาเยาะเย้ยข้าพระองค์ ทั้งความอับอายและความขายหน้าของข้าพระองค์ พระองค์ทรงรู้จักคู่อริทั้งสิ้นของข้าพระองค์

ฮี​บรู 13:13

เพราะฉะนั้น ให้เราออกไปหาพระองค์ภายนอกค่ายนั้น โดยแบกรับคำดูหมิ่นเหยียดหยามที่พระองค์ทรงทน

ฮี​บรู 12:2

โดยจับตามองที่พระเยซูผู้เบิกทางความเชื่อ และผู้ทรงทำให้ความเชื่อนั้นสมบูรณ์ พระองค์ทรงสู้ทนต่อกางเขน เพื่อความยินดีที่อยู่ต่อหน้าพระองค์ ทรงถือว่าความอับอายนั้นไม่เป็นสิ่งสำคัญ และพระองค์ประทับเบื้องขวาพระที่นั่งของพระเจ้า

ฮี​บรู 11:36

บางคนพบกับการเยาะเย้ยและการโบยตี และยังถูกล่ามโซ่และถูกขังคุกด้วย

ฮี​บรู 10:36

ท่านทั้งหลายจำเป็นต้องมีความทรหดอดทน เพื่อท่านจะสามารถทำตามพระทัยของพระเจ้าได้ แล้วท่านก็จะได้รับสิ่งที่ทรงสัญญาไว้นั้น

2ทิโมธี 1:12

เพราะเหตุนี้ข้าพเจ้าจึงต้องทนทุกข์ลำบากเช่นนี้ แต่ข้าพเจ้าก็ไม่อับอาย เพราะว่าข้าพเจ้ารู้จักพระองค์ที่ข้าพเจ้าเชื่อ และข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่า พระองค์ทรงสามารถรักษาสิ่งที่พระองค์ทรงมอบไว้กับข้าพเจ้า จนถึงวันพิพากษาได้

กิจการ 5:41

พวกอัครทูตจึงออกจากสภาไปด้วยความยินดี ที่พระเจ้าทรงนับว่าพวกเขามีค่าสมควรได้รับการหลู่เกียรติเพราะพระนามนั้น

โย​ฮัน 16:20

เราบอกความจริงกับพวกท่านว่า ท่านจะร้องไห้และคร่ำครวญ แต่โลกจะชื่นชมยินดี พวกท่านจะเป็นทุกข์ แต่ความทุกข์ของท่านจะกลับกลายเป็นความชื่นชมยินดี

เพลงคร่ำครวญ 1:12

“ท่านทั้งหลายที่เดินผ่านไป ท่านไม่รู้สึกอะไรหรือ? นี่แน่ะ จงดูซิ ว่ามีความทุกข์ใดบ้างเหมือนความทุกข์ ที่มาสู่ข้าพเจ้า เป็นความทุกข์ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ทรงทำแก่ข้าพเจ้า ในวันแห่งพระพิโรธอันเกรี้ยวกราดนั้น מ (เมม)

เยเรมีย์ 8:18

ความทุกข์ของข้าพเจ้านี้เกินจะรักษาได้ จิตใจของข้าพเจ้าก็ป่วยอยู่

อิสยาห์ 51:7

จงฟังเรา พวกเจ้าผู้รู้จักความชอบธรรม ชนชาติที่มีธรรมบัญญัติของเราอยู่ในใจ อย่ากลัวการเยาะเย้ยของมนุษย์ และอย่าวิตกต่อการถากถางของเขา

อิสยาห์ 1:6

ตั้งแต่ฝ่าเท้าถึงศีรษะ ไม่มีตรงไหนปรกติเลย ล้วนแต่ฟกช้ำและเป็นรอยเฆี่ยน ทั้งยังเป็นแผลเลือดไหล ไม่ได้บีบออกหรือพันไว้ หรือบรรเทาปวดด้วยน้ำมัน

โยบ 14:13

โอ อยากให้พระองค์ซ่อนข้าพระองค์ไว้ในแดนคนตาย และปกปิดข้าพระองค์ไว้จนพระพิโรธของพระองค์พ้นไป อยากให้พระองค์กำหนดเวลาให้ข้าพระองค์ และระลึกถึงข้าพระองค์

โยบ 5:7

แต่มนุษย์เกิดมาเพื่อความยากลำบาก อย่างประกายไฟย่อมปลิวขึ้นไป

เพลงสดุดี 102:3

เพราะวันเวลาของข้าพระองค์สลายไปอย่างควัน และกระดูกของข้าพระองค์ไหม้อย่างเตาไฟ

เยเรมีย์ 3:25

ให้เรานอนลงในความอายของเรา และให้ความอัปยศคลุมเราไว้ เพราะเราได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา ทั้งตัวเราและบรรพบุรุษของเรา ตั้งแต่เราเป็นอนุชนอยู่จนทุกวันนี้ และเราไม่ได้ฟังพระสุรเสียงแห่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา”

เยเรมีย์ 15:10

แม่จ๋า วิบัติแก่ฉัน ที่แม่คลอดฉันมา เป็นคนที่ทำให้เกิดการแก่งแย่งและการชิงดีทั่วทั้งแผ่นดิน ฉันไม่ได้ให้ยืม หรือฉันก็ไม่ได้ยืมเขา แต่ทุกคนแช่งฉัน

ฮาบากุก 1:3

ไฉนพระองค์ทรงให้ข้าพระองค์เห็นการชั่ว และให้มองเห็นความยากลำบาก? ทั้งการทำลายและความทารุณก็อยู่ตรงหน้าข้าพระองค์ การวิวาทและการทุ่มเถียงกันก็เกิดขึ้น

1พงศ์กษัตริย์ 19:4

แต่ตัวท่านเองเดินเข้าถิ่นทุรกันดารไปเป็นระยะทางวันหนึ่ง ท่านมานั่งอยู่ใต้ต้นซากที่มีเพียงต้นเดียว และทูลขอให้ตัวท่านตายเสียทีว่า “พอกันที ข้าแต่พระยาห์เวห์ บัดนี้ขอเอาชีวิตข้าพระองค์ไปเสีย เพราะข้าพระองค์ก็ไม่ดีไปกว่าบรรพบุรุษ”

เยเรมีย์ 15:18

ทำไมความเจ็บของข้าพระองค์จึงไม่หยุดยั้ง บาดแผลของข้าพระองค์ก็รักษาไม่หาย มันไม่ยอมหาย? พระองค์ทรงเป็นเหมือนลำธารที่พึ่งไม่ได้แก่ข้าพระองค์หรือ? หรืออย่างน้ำที่เหือดแห้ง?