เยเรมีย์ 12:10 - ฉบับมาตรฐาน

¹⁰ ผู้เลี้ยงแกะเป็นอันมากได้ทำลายสวนองุ่นของเรา เขาทั้งหลายได้เหยียบย่ำส่วนของเรา เขาได้ทำให้ส่วนที่เราพอใจ กลายเป็นถิ่นทุรกันดารที่ร้างเปล่า

Plis vèsyon

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

¹⁰ ผู้​เลี้ยงแกะเป็​นอ​ันมากได้ทำลายสวนองุ่นของเราเสีย เขาทั้งหลายได้​เหย​ียบย่ำส่วนของเราไว้​ใต้​ฝ่าเท้า เขาทั้งหลายได้กระทำให้ส่วนอันพึงใจของเรากลายเป็นถิ่นทุ​รก​ันดารที่​รกร้าง

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹⁰ คนเลี้ยงแกะมากมายจะทำลายสวนองุ่นของเรา เหยียบย่ำท้องทุ่งของเรา พวกเขาจะทำให้ท้องทุ่งอันรื่นรมย์ของเรา กลายเป็นที่ทิ้งร้าง

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

¹⁰ คน​เลี้ยงแกะ​หลายคน​ทำลาย​ไร่องุ่น​ของเรา พวกเขา​ได้​เหยียบย่ำ​ส่วนแบ่ง​ของเรา​จน​ราบเรียบ พวกเขา​ได้​ทำให้​ส่วนแบ่ง​ที่​เรารัก​กลายเป็น​ทะเลทราย​ร้าง

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹⁰ เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​มา​ให้​ชุมนุม​สัตว์​แห่ง​ทุ่งนา, จง​มา​กัด​กิน​เถิด. ครู​สอน​แล​นาย​มาก​หลาย​ได้​ทำลาย​สวน​องุ่น​ของ​เรา, แล้ว​เขา​ทั้งปวง​ได้​เหยียบย่ำ​เป็น​ส่วน​ของ​เรา​ลง​ใต้เท้า, เขา​ได้​กระทำ​ส่วน​ของ​เรา, ที่​เป็น​สนุกสนาน​นั้น​ให้​เป็น​ป่า​เปลี่ยว​ร้าง​ไป.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

¹⁰ ผู้​เลี้ยงดู​ฝูง​แกะ​หลาย​คน​ได้​ทำ​ให้​สวน​องุ่น​ของ​เรา​เสียหาย พวก​เขา​ได้​เหยียบ​ย่ำ​ไร่​ของ​เรา และ​ทำ​ให้​ไร่​อัน​น่า​ชื่นชม​ของ​เรา เป็น​ถิ่น​ทุรกันดาร​อัน​รกร้าง

เยเรมีย์ 12:10 Referans Kwoze

เยเรมีย์ 23:1

พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “วิบัติแก่ผู้เลี้ยงแกะ ผู้ทำลายและกระจายแกะแห่งลานหญ้าของเรา”

อิสยาห์ 63:18

ชนชาติบริสุทธิ์ของพระองค์ครอบครองชั่วขณะหนึ่ง แต่ศัตรูพวกข้าพระองค์เหยียบย่ำสถานนมัสการของพระองค์

เยเรมีย์ 6:3

ผู้เลี้ยงแกะพร้อมกับฝูงแกะจะมาสู้เธอ เขาจะตั้งเต็นท์ไว้รอบเธอ ต่างก็จะหากินอยู่ในที่ของมัน

เยเรมีย์ 3:19

“เราคิดว่า เราจะตั้งเจ้าไว้ท่ามกลางบุตรทั้งหลายของเราอย่างไรดีหนอ และให้แผ่นดินที่น่าปรารถนาแก่เจ้า เป็นมรดกสวยงามที่สุดในบรรดาประชาชาติ และเราคิดว่าเจ้าจะเรียกเราว่าพระบิดาของข้าพระองค์ และจะไม่หันกลับจากการติดตามเรา

วิวรณ์ 11:2

แต่ลานชั้นนอกของพระวิหารนั้นให้เว้นไว้ไม่ต้องวัด เพราะว่าที่นั่นได้มอบให้กับคนต่างชาติแล้ว และเขาจะเหยียบย่ำวิสุทธินครตลอดสี่สิบสองเดือน

ลู​กา 21:14

เพราะฉะนั้นท่านจะต้องจดจำไว้ว่า ไม่ต้องเตรียมก่อนว่าจะแก้คดีอย่างไร

เยเรมีย์ 39:3

เมื่อเขายึดกรุงเยรูซาเล็มได้แล้ว บรรดาเจ้านายของกษัตริย์แห่งบาบิโลนได้เข้ามานั่งที่ประตูกลาง มีเนอร์กัลชาเรเซอร์ สัมการ์เนโบ สารเสคิมผู้เป็นรับสารีส เนอร์กัลชาเรเซอร์ผู้เป็นรับมัก และบรรดาข้าราชการที่เหลืออยู่ทั้งสิ้นของกษัตริย์แห่งบาบิโลน

เยเรมีย์ 25:9

พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘นี่แน่ะ เราจะเรียกชนเผ่าทั้งสิ้นของทิศเหนือและเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์บาบิโลนผู้รับใช้ของเรา และเราจะนำเขาทั้งหลายมาต่อสู้แผ่นดินนี้และชาวเมืองนี้และบรรดาประชาชาติเหล่านี้ซึ่งอยู่ล้อมรอบ เราจะทำลายเขาทั้งหลายให้สิ้น และเราจะทำให้เขาเป็นที่หวาดหวั่นและเป็นที่เยาะเย้ยและเป็นที่ทิ้งร้างเป็นนิตย์

อิสยาห์ 43:28

ดังนั้น เราทำให้เจ้านายของสถานศักดิ์สิทธิ์เป็นมลทิน เรามอบยาโคบให้ถูกทำลายถวาย และมอบอิสราเอลให้แก่การถูกกล่าวหยาบช้า”

เยเรมีย์ 9:10

ข้าพเจ้าจะร้องไห้และครวญครางเพราะภูเขานั้น และคร่ำครวญเพราะทุ่งหญ้าในถิ่นทุรกันดาร เพราะว่ามันถูกทิ้งร้าง ไม่มีใครผ่านไปมา ไม่ได้ยินเสียงสัตว์เลี้ยงร้อง ทั้งนกในอากาศและสัตว์ ได้หนีไปเสียแล้ว

ยะเอศเคล 34:2

“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเผยพระวจนะกล่าวโทษพวกผู้เลี้ยงแกะของอิสราเอล จงเผยพระวจนะ จงกล่าวกับพวกเขา คือพวกผู้เลี้ยงแกะว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า วิบัติแก่พวกผู้เลี้ยงแกะของอิสราเอลที่เลี้ยงแต่ตัวเอง ผู้เลี้ยงแกะย่อมเลี้ยงฝูงแกะไม่ใช่หรือ?

ดาเนียล 8:13

แล้วข้าพเจ้าได้ยินผู้บริสุทธิ์ท่านหนึ่งพูดอยู่ ผู้บริสุทธิ์อีกท่านหนึ่งมาพูดกับท่านที่พูดอยู่นั้นว่า “นิมิตที่เกี่ยวกับเครื่องเผาบูชาเนืองนิตย์จะอยู่อีกนานเท่าไร ทั้งเรื่องการละเมิดที่ทำให้เกิดการร้างเปล่า และเรื่องการยกสถานนมัสการให้ไป และเรื่องบริวารที่ถูกเหยียบย่ำลง?”

เศคาริ​ยา 7:14

และเราก็ให้เขากระจัดกระจายไปด้วยลมพายุท่ามกลางประชาชาติทั้งสิ้นซึ่งเขาไม่รู้จัก ดังนั้นแผ่นดินที่เขาทิ้งไปจึงว่างเปล่า จนไม่มีใครเข้าออก และแผ่นดินที่น่าอยู่ก็เป็นที่ร้างเปล่า”

อิสยาห์ 3:14

พระยาห์เวห์ทรงเข้าไปพิพากษา พวกผู้ใหญ่และเจ้านายแห่งชนชาติของพระองค์ “พวกเจ้านี่แหละที่กลืนกินสวนองุ่น ของริบจากคนจนก็อยู่ในบ้านของเจ้า

เยเรมีย์ 25:37

และที่อาศัยอันสงบสุขก็ถูกผลาญเสียแล้ว เนื่องด้วยความกริ้วอันแรงกล้าของพระยาห์เวห์

เยเรมีย์ 25:38

พระองค์ทรงออกจากที่ซุ่มของพระองค์อย่างสิงห์หนุ่ม เพราะว่าแผ่นดินของเขาทั้งหลายเป็นที่ร้างเปล่า เนื่องด้วยความกริ้วของผู้กดขี่ และเนื่องด้วยความกริ้วอันแรงกล้าของพระองค์

ยะเอศเคล 34:5

ดังนั้นพวกมันจึงกระจัดกระจายไปหมด เพราะไม่มีผู้เลี้ยง และเมื่อกระจัดกระจายไป พวกมันก็ไปเป็นอาหารของสัตว์ป่าทั้งหมด