3 येशू हाँठ सुखल मनैयह कल, “आघ ठह्र्याओ।”
3 येशू उ सुखल हाँथ रहल मनैयाहे कलाँ, “आऊ, और यहाँ सक्कुहुनके आघे ठरह्याजाऊ।”
उहओर्से, ख्रीष्ट शरीरम दुःख भोग्लक कारणले टुह्र फे उहाँकअस विचार करपर्ठा, काकरकि शरीरम दुःख भ्वागल मनै पापमसे अलग होरठ।
मै कैदम पर्लकओर्से धेर विश्वासीहुँक्र प्रभुम साहसी होरल ओ हुँक्र डर नैमान्क साहससे खुशीक खबर प्रचार कर्ठ।
भलाइ कर्ना कामम हम्र नैडट्करी, काकरकि यदि यिहिँम लग्लरली कलसे, ठीक समयम हम्र याकर फारा पैनेबाटी।
उहओर्से, म्वार प्रिय भैयौ, बलगर होक अटल रहो। जोशिलो होक प्रभुक कामम सड्ड लग्लरहो, काकरकि टुह्र जन्ठो प्रभुक लाग टुन्हक करल परिश्रम बेकार नैहुइट्।
महीह पठुइयक काम हम्र दिन पलरहल समयम करपर्ठा। रात हुइल् कलसे, कुई फे काम कर नैस्याकट्।
येशू हुँकन्हक मनक बात थाहाँ पाक हाँठ सुखल मनैयह कल, “आघ आक ठह्र्याओ।” तब उ मनैया येशूकठे जाक ठह्र्याइल।
उ ठाउँम एकठो हाँठ सुखल मनैया रह। फरिसीहुँक्र येशूह दोष लगैना विचारले प्रश्न पुछ्ल, “बिसैना दिनम कौनो बेरम्हेन चोखैना ठीक हो का?”
येशूक विरोधी फरिसीहुँक्र चिमा लग्लरलह, काकरकि हाँठ सुखल मनैयह चोखैलसे बिसैना दिनिक नियम भङ्ग कर्लक दोष उहाँह लगैना हुँकन्हक योजना रलहन।
तब येशू हुँकन पुछ्ल, “मोशक व्यवस्थम बिसैना दिनम का कर्ना अनुमति देहल बा? यी दिन असल कर्ना कि खराब कर्ना, प्राण बचैना कि नाश कर्ना?” तर हुँक्र चूप लग्लरल।