31 आकाश ओ धर्ती बित्क जाई, तर म्वार वचन कबु नैबिती।
31 आकाश और पृथ्वी नाश होजाई, पर जोन मै कनु, उ सदादिन पलिरही।”
आकाश ओ पृथ्वी बित्क जाई, तर म्वार वचन कबु नैबिती।
आकाश ओ धर्ती बित्क जाई, तर म्वार वचन कबु नैबिती।”
जाट्टीसे मै टुँहन कहटुँ, जबसम स्वर्ग ओ पृथ्वी बित्क नैजाइ तबसम व्यवस्थम लिखल सब बात बिना पूरा हुइल उहिँमक अक्षरक एकठो मात्रा या एकठो बिन्दु फे नैहेरैने हो।
हम्र विश्वासयोग्य नैरलसे फे, उहाँ विश्वासयोग्य पलरनेबाट, काकरकि उहाँ आपन स्वभावक विरोधम जाइ नैसेक्नेहुइट।
ओ उ विश्वास ओ ज्ञान अनन्त जीवन पैना आशम आधारित बा, जौन जीवन झूट नैबोल्ना परमेश्वर सृष्टिसे आघहेँ हमन देना प्रतिज्ञा कर्ल।
तब एकठो भारी उज्जर सिंहासन ओ उहिँम विराजमान रहुइयह मै देख्नु। उहाँक सामनेसे पृथ्वी ओ आकाश भागल ओ फेदोस्र नैदेखपरल।
मै जाट्टीसे टुँहन कहटुँ, यी सब घटना नैहुइट्सम, मनै महीह इन्कार कर्टीरह्हीँ।
“म्वार अइना दिन कैह्या हो कैक ना त स्वर्गदूत जन्ठ, ना त मै, स्वर्गसे आइल मनैया, जन्ठुँ। यी बात परमेश्वर बाबा केल जन्ठ।