46 उठो, हुँकन्हकठे जाई। महीह ध्वाखा देहुइया यिहँ आइटा।”
46 उठो, जाई। हेरो, जे महिन्हे ओइन्से पकरवाइक लग सहयोग करता, ऊ यहाँ आइता।”
तर पावल जवाफ देल, “टुह्र काजे असिक रो-रोक म्वार मनह दुःखीत बनादेहटो? प्रभु येशूक लाग त, यरूशलेमम कैदम पर्ना केल नैहोक, मै मुना फे तयार बाटुँ।”
तर सब मनै मै बाबह प्रेम कर्ठुं कना बात जान सेकहीँ कैक मै बाबक आज्ञा अनुसार कर्ठुं। उठो, आब हम्र यिहाँसे जाई।”
महीह एकठो भारी दुःखक बप्तिस्मा लेहपर्ना बा, ओ उ बप्तिस्मा नैलेक महीह सुख नैहो।
येशूक स्वर्ग जैना समय लग्घ आइल त, उहाँ अठोट लेक यरूशलेम जाइलग्ल।
उहाँ आपन चेलन कल, “मै दुःख भोग्नासे आघ टुँहनसे सँग बैठ्क मुक्ति-दिवस कना यी टिहारक खाना खैना म्वार भारी इच्छा रह।
उहाँ चेलन्हकठे घुम्क अइल ओ हुँकन कल, “का टुह्र आम्हीसम निन्दैलबाटो? आब आराम कर्ना समय ओराइल। हेरो, मै मनैयक छावा, पापी मनैन्हक हाँठम पर्ना समय आस्याकल्।
येशू बट्वैटीरलह त, उहाँक बाह्र जन चेलामध्ये एकठो चेला, यहूदा, आगैल्। वाकरसँग लट्ठी ओ तरवाल लेल्ह-लेल्ह एक बगाल मनै रलह। हुँकन मुख्य पूजारीहुँक्र, ओ अगुवाहुँक्र पठारख्लहन।
हेरो, महीह ध्वाखा देहुइया यिहँ आइटा। उठो, हुँकन्हकठे जाई।”
तर हेरो, महीह ध्वाखा देहुइया फे हमारसँग खाए बैठल बा।
पत्रुस पाछओर घुम्क हेर्ल त, येशू प्रेम कर्ना चेलह पाछपाछ आइट् देख्ल। यिह चेला मुक्ति-दिवसक खाना खाइबेर उहाँक छातीम ओमर्क, “प्रभु, अप्नह पक्रादेहुइया के हो?” कैक पुछ्लह।