54 तब येशू उ लौँर्यक हाँठ पकर्क कल, “बाबु, उठ्!”
54 पर येशू ओकर हाँथ पकरके असिक कहिके बोल्करलाँ, “बाबु, मै तुहिन्हे कहतुँ, उठ्जाऊ!”
पत्रुस सबजहन क्वाठमसे बाहर निक्रैल ओ ठिहुन टेक्क प्रार्थना कैदेल। तबदोस्र पत्रुस तबीतक मुवल शरीरओर घुम्क कल, “तबीता, उठो!” ऊ आँख उघर्ली त पत्रुसह देख्ली ओ उठ्क बैठ्ली।
अत्रा कैक सेक्ल त उहाँ बरा सोरले कल, “लाजरस, बाहर निकर्क आओ!”
बाबा मुवल मनैन फेदोस्र जियाक जीवन देहअस मै छावा फे आपन चाहल मनैन जीवन देहुइयाबाटुँ।
येशू याइरसक घर पुग्ल त, पत्रुस, याकूब, यूहन्ना ओ लौँर्यक डाई-बाबह बाहेक और कौनोजहन भित्तर पैँठ नैदेल।
तर येशू वाकर हाँठ पकर्क उठाइलग्ल त, उ लौँरा उठ्क ठह्र्यागैल्।
तब येशू उ आन्धर मनैयह हाँठ पकर्क डोर्यैटी गाउँक बाहर लैगिल। उहाँ आपन अङ्ग्रीम थुक्क वाकर आँखिम लगैल, ओ वाकरम हाँठ ढैक पुछ्ल, “टुँ कुछु द्याखटो?”
तब येशू हुँकहार पञ्ज्र गैल, ओ हाँठ पकर्क हुँकहीन उठैल। तबहेँ ऊ चोखागैली ओ उहाँहुँकन्हक मानमर्जाट् करलग्ली।
उहाँ भीडक सब मनैन बाहर निकार्क अप्न भित्तर गैल, ओ लौँर्यक हाँठ पकर्क उठैल त लौँर्या उठगैल्।
धर्मशास्त्रम परमेश्वर अब्राहामह कल, “मै टोहीह धेर जातिन्हक पुर्खा बनारख्नु।” असिक परमेश्वर अब्राहामह हमार सबजन्हक पुर्खा बनैल। अब्राहाम असिन परमेश्वरम विश्वास कर्ल, जे मुवल मनैन जीवन देठ ओ आपन बोलीक शक्तिले अस्तित्वम नैरहल चिजह फे अस्तित्वम अन्ठ।
तर लौँर्या मुगैल् कैक सबजहन थाहाँ हुइलकओर्से, हुँक्र उहाँक बात हाँसिम उरादेल।
तबहेँ उ लौँर्यक प्राण घुम्क आगैलिस, त ऊ जुरुक्कसे उठगैल्। येशू हुँकन “लौँर्यह कुछुकुछु खाइक लाग देओ” कल।