31 तबदोस्र उ भूत “हमन अतल कुण्डम जिन पठाई” कैक येशूसे घरीघरी बिन्ती कर्ल।
31 ओइन्हे गहिँर कुण्डामे ना पठाइँत कहिके ओइने हुँकिन्हे बिन्ती करलाँ।
“तबदोस्र मै आपन बाउँओर रहल मनैन कहम, ‘टुह्र परमेश्वरक सराप परल मनै हुइटो। यिहाँसे चलजाओ! शैतान ओ वाकर दूतन्हक लाग तयार पारल कबु नैबुट्ना आगीम जाओ।
तब उ जनावर ओ वाकर उपस्थितिम अचम्मक चिन्ह देखैना झूटा अगमवक्ता दुनु पक्राउ पर्ल। असिन अचम्मक कामसे उ झूटा अगमवक्ता उ पशुक छाप लेना ओ मूर्तिपूजा करुइयन छल कैरख्लहा। उ दुनु जन बर्टिरहल गन्धकक् आगीम जिटीह फाँक्गैल।
टुँहार द्याखल उ जनावर एक समयम रह, तर आब नैहो, ओ गहिँर पातालमसे उप्पर निक्रुइया बा ओ नाश हुउइया बा। संसारक मनै, ज्याकर नाउँ संसारक उत्पत्तिसे जीवनक किताबम लिखल नैहुइटन, हुँक्र उ जनावरह देख्क छक्क पर्नेबाट, काकरकि एक समयम उ जीवित रह, आब मुरहल। तर पाछ फेदोस्र देखपर्नेबा।
हुँक्र साक्षी देना काम सेक्लसे पाछ उ अतल कुण्डमसे निक्रना जनावर उ दुइ जहनसे लडाइँ कर्नेबा, ओ हुँकन जित्क मुवादेनेबा।
अतल कुण्डक दूतजुन हुँकन्हक राजा रलहन। हिब्रू भाषम वाकर नाउँ एबाड्डोन ओ ग्रीक भाषम वाकर नाउँ अपोल्लियोन हो। याकर अर्थ हो, नाश कर्ना।
येशूह देख्टीकि ऊ कर्रसे चिल्लाइल ओ उहाँक पाउ पर्टी कहल, “सबसे उच्च परमेश्वरक छावा, येशू! अप्नक हमनसे का काम? म्वार बिन्ती बा, कि अप्न परमेश्वरक नाउँम ‘मै टुँहन दण्ड नैदेहम’ कैक कही।”
ओठे लग्घ पक्खोम एक बगाल सुवर चह्रटलह। उ भूत “हमन उह सुरिन लाग दी” कैक बिन्ती कर्ल। येशू हुँकन अनुमति देल।
“या आपन मनम असिक फे जिन कहो, पातालम के जाई?” (अर्थात् ख्रीष्टह मुवलमसे जियाक उप्पर आनक लाग)।