41 “आनक आँखिमक किर्किट देखुइया, आपन आँखिमक ठेङ्ग्रा काजे नैदेख्टो?
41 “तैँ अपन भैयक किल छुटीछुटी गल्ती देख्थे, अपन बर-बर गल्ती भर तैँ नै देख्थे।
हुँक्र उहाँह घरीघरी पुछ्टीरल। तब उहाँ ठह्रेइल ओ हुँकन कल, “टुह्रमध्येम जे कबु पाप नैकर्लहो, उह सबसे पैल्ह यी जन्नीमनैयह पत्थ्रले मारऽ।”
टुह्र ऐनम अपन्हेह हेर्लसे फे, ह्यार छोर्टीकि, मै कसिन रनहुँ कना बात जातसे बिस्राडर्ठो।
उहओर्से, संघारी, का टुँ औरजहन दोष लगैठो? टुँ जे रलसे फे दोषी नैहुइटुँ कैक बहाना बनैना ठाउँ नैहो। औरजहन दोष लगैना टुँ अपन्हेह दोषी ठह्रैटीबाटो काकरकि औरजहन जौन कामक दोष लगैठो, उह काम टुँ फे कर्ठो।
येशू कह्टीगैल, “औरजहन दोष जिन लगाओ, त टुँहन फे दोष नैलगाजाई।
चेला आपन गुरुसे बर नैरट, तर पूरा शिक्षा पैलसे गुरुअस हुइसेक्ठ।
आपन आँखिमक ठेङ्ग्रा नैदेखुइया, आपन भैयह, ‘रै भैया, आन मै ट्वार आँखिमक किर्किट झिँकदिउँ’ कैक कसिक कहसेक्ठो? टुह्र कपटी! पैल्ह आपन आँखिमक ठेङ्ग्रा झिँको, तब आपन भैयक आँखिमक किर्किट झिँकबेर छर्लङ्ग देख्बो।”
हुँकन्हकठे डान्चे छोटी-छोटी मच्छी फे रलहन। येशू उ मच्छीम फे परमेश्वरसे आशिष माङ्ग्क मनैन देह लगैल।