11 यी देख्क हुँक्र रिसले चूर हुइल, ओ आब येशूह का करपर्ना हो कैक बातचित करलग्ल।
11 पर फरिसीनके रिसेलेके चुर होगिलाँ, और येशूहे का करी कहिके आपसमे योजना बनाई लग्लाँ।
जब सारा सभक मनै यी बात सुन्ल, तब हुँक्र रिसले चूर हुइल ओ प्रेरितहुँकन मुवैना विचार कर्ल।
मै हुँकन ‘आबठेसे मै येशूम विश्वास नैकरम’ कैक कह लगाइक लाग धेर फ्यारा ठाउँ-ठाउँक सभाघरम सजाय देह लगैनु। मै हुँकनसे रिसले चूर होक और देशक सहर-सहरम फे जाक हुँकन सतैनु।
स्तिफनसक बात सुन्क महासभक मनै रिसले आगी हुइल ओ दाँत पिसभिर्ल।
तर पत्रुस ओ यूहन्ना हुँकन् कल, “अप्नहुँकन्हक कहल मन्ना कि परमेश्वरक कहल मन्ना, परमेश्वरक नजरम कौन ठीक हो? अप्नहुँक्र अपन्हे विचार करी ना।
उहओर्से हुँक्र पत्रुस ओ यूहन्नह महासभमसे बाहर जैना आज्ञा देल ओ अप्न-अप्न केल होक छलफल कर्ल,
तब मुख्य पूजारी ओ फरिसीहुँक्र महासभक मनैन बलाक हुँकन कल, “आब हम्र का करी? यी मनैया त धेर अचम्मक काम करटा।
तबदोस्र येशू गालील क्षेत्रम घुमफिर कर्ल। उहाँ यहूदिया क्षेत्रम जाइ नैचहल, काकरकि उ ठाउँक यहूदीहुँक्र उहाँह मुवादेना दाउम रलह।
यी सुन्क सभाघरम रहल सब मनै रिसले चूर हुइल।
जब मुख्य पूजारीहुँक्र ओ फरिसीहुँक्र येशूक कहल आहान सुन्ल, तब उहाँ हुँकन्हक्के विरोधम कलह कैक हुँक्र बुझ्ल।
हुँक्र अप्न-अप्न बटोइल, “हमारठे रोटी नैहो, उहओर्से कहठुइहीँ।”
येशू सबजन्हकम नजर लगैल, तब हाँठ सुखल मनैयह कल, “टुँहार हाँठ तन्काओ।” ऊ हाँठ तन्काइल, तब वाकर हाँठ चोखागैलस।
उ समयम येशू पर्वत्वम जाक रातभर परमेश्वरसे प्रार्थना कर्ल।
तर हिँक्र धेर टिक सेकुइया नैहुइट, काकरकि यान्नेस ओ याम्ब्रेसकअस हिँकन्हक मूर्खता सबजन्हक सामनेम प्रकट हुहीन।