51 तर येशू कल, “होगैल्, रहन्देओ।” तब उहाँ उ मनैयक कान छुक चोखादेल।
51 पर येशू कलाँ, “होगिल्, आब रहेदेऊ।” तब उ मनैयक कान छुके येशू उहिहे पहिलेक हस बनादेलाँ।
मै पावल, टुह्र सबजन्हक सामनेम नम्र रठुँ, तर टुँहनसे दूर रहलब्याला साहस देखैठुँ। ख्रीष्टक नम्रता ओ कोमलताद्वारा मै टुँहन बिन्ती करटुँ।
खराबी टुँहीन जित जिन स्याक, बेनसे भलाइक काम कैक खराबीम विजयी होओ।
हिँकन्हकसँग रहट्सम मै अप्नक नाउँक शक्ति पाक हिँकन्हक सुरक्षा कर्नु। हिँक्रमध्ये नाश हुइपर्ना मनैयह बाहेक मै और कौनोजहन फे नाश हुइ नैदेनु, काकरकि धर्मशास्त्रम लिखल वचन पूरा हुइपर्ना आवश्यक रह।
हुँक्रमध्ये एकठो चेला तरवाल झम्काडारल, त प्रधान पूजारीक कमारक दाहिन कान च्वाट्टसे काटगैलस।
मुख्य पूजारीहुँक्र, मन्दिरक द्वरपालेन्हक कप्तानहुँक्र ओ और अगुवाहुँक्र येशूह पक्र आरलह। येशू हुँकन कल, “का मै डाँका हुइटुँ, टुह्र तरवाल ओ भाला लेक महीह पक्र आरलो?
यी देख्ल त पावल हुँकहीन बरा सोरले असिक कल, “जिन करी! काजे आत्महत्या करक लाग बाटी? हम्र सबजन यिहँ पलबाटी।”