14 यी बात सुन्क धनक लोभी फरिसीहुँक्र उहाँह हँस्ल।
14 धनके लाल्ची फरिसीनके यी सक्कु बात सुनके हुँकार मजाक उराई लग्लाँ।
मनै ठह्र्याक ह्यारटलह। यहूदी अगुवन हिस्यैटी येशूह कल, “यी औरजहन त बचाइल, तर यदि यी मनैया परमेश्वरक र्वाजल ख्रीष्ट हो कलसे, अपन्हेह फे बँचाए ना।”
हुँक्र विधवन्हक श्रीसम्पत्तिमसे नाजायज फाइदा लेठ, तर हुँक्र मनैन्हक सामुन्नेम अपन्हेह धर्मी देखाइक लाग भर परमेश्वरसे नम्मा-नम्मा प्रार्थना कर्लक बहाना बनैठ। असिन मनै झन् धेर दण्ड पैहीँ।”
तब उहाँ हुँकन कल, “होस करो, ल्वाभलालचसे बचो, काकरकि धनसम्पत्ति सस्ता रटिम, जीवन खुशी होजैठा कना बात नैहो।”
और कत्रा जन हेल्हा कर्वापैल, कोर्रा खाइपर्लन, बन्ध्वापैल, कैदी हुइल।
उ ब्याला मनै स्वार्थी, रूप्या-पैँसक लोभी, घमण्डी, ढिट्गर, औरजन्हक बदनाम कर्ना, डाई-बाबन्हक मतलब नैकर्ना, बैगुनी ओ अपवित्र हुइनेबाट।
तर लौँर्या मुगैल् कैक सबजहन थाहाँ हुइलकओर्से, हुँक्र उहाँक बात हाँसिम उरादेल।
“टुह्र शास्त्री ओ फरिसीहुँकन धिक्कार बा! टुह्र कपटी बाटो! काकरकि स्वर्गक राज्यक द्वारीम टुह्र ताल्चा लगारख्लो। टुह्र अपन्हे फे भित्तर नैजैटो ओ और जैना मनैन फे जाइ नैदेटो।” [
उहाँ हुँकन कल, “टुह्र सबजन बाहर जाओ। यी बाबु मुवल नैहुइटी, निदाइल केल बाटी।” यी बात सुन्क हुँक्र उहाँह हँस्ल।