13 बेनसे खैनापिना दिनम गरीब, लुल, नाङ्गर, ओ आँख नैदेख्ना मनैन बलाओ।
13 पर तुँ गरीब, लुल, नाँगर और आँधर मनैनहे खाना खाई बलाऊ।
“तबदोस्र नोकर घुम्क गैल् ओ सब बात मालिकह सुनाइल। यी सुन्क मालिक रिसैल ओ कल, ‘सहरक गल्ली-गल्लीम झट्ट जाओ, ओ गरीब, लुल, नाङ्गर ओ आँख नैदेख्ना मनैन बलाक ल्यानो।’
परदेशी मैनन आपन घरम बलाक मानमर्जाट् कर जिन बिस्राओ, काकरकि कौनो-कौनोजन असिक करबेर थाहँ नैपाक स्वर्गदूतन्हक मानमर्जाट् कैरख्ल।
तब उ नोकरहुँक्र गल्ली-गल्लीम गैल, ओ भेटाइल सब असल ओ खराब मनैन बलाक अन्ल। ओ भोजाहा घर भरिभराउ हुइल्।
अत्र केल नैहोक ऊ असल काम कर्लक कारण सबजहनसे आदर पाइल हुइपर्ठा, जस्तह आपन छाई-छावन हुर्काइल, अरदेशीपरदेशीन्हक सेवासत्कार करल, परमेश्वरक मनैन्हक ग्वारा धोक सेवा करल, दुःखम परल मनैन्हक उपकार करल, ओ अस्तह-अस्तह और असल कामम लग्लरहल हुइपर्ठा।
मण्डलीक रेखदेख कर्ना मनैया कुई फे दोष लगाइ नैसेक्ना जीवन जिएपर्ठा, ओ आपन गोसिन्याप्रति विश्वासयोग्य हुइपर्ठा। ऊ आत्मसंयमी, समझदार, असल चालचलन रहल, मनैन स्वागतसत्कार कर्ना ओ औरजहन सिखाइ सेक्ना हुइपर्ठा।
बेनसे ऊ आपन घरम आइल मनैन स्वागतसत्कार कर्ना, असल काम मन परैना, विचारशील, इमान्दार, पवित्र, ओ आत्मसंयमी हुइपर्ठा।
हेरो भाइ, टुँ औरजहन प्रेम कर्लक बात सुन्क मै धेर आनन्द ओ उत्साह पारख्नु, काकरकि टुँ परमेश्वरक मनैन्हक मन ताजा बनादेरख्लो।
तब पत्रुस हुँकन्हकसँग गैल। पत्रुस योप्पम पुग्ल त, मनै हुँकहीन उप्रक ताल्हम, तबीतक मुवल शरीर रहल क्वाठम, लैगैल। विधवहुँक्र तबीता हुँकन्हकसँग पलरहलब्याला हुँकहार लुगा देखैने ओ रुइने कर्टी पत्रुसक चारिओर ठह्रेइल।
उहओर्से टुन्हक भित्री चिज दान देडारो, त टुन्हक बाहिरी ओ भित्री सब भाग शुद्ध हुइनेबा।
तब मनैन्हक भारीभारी भीड नाङ्गर, लुल, आन्धर, लाट ओ और धेर बेरम्हेन लेक उहाँकठे अइल। हुँक्र उ सबजहन उहाँक आघ ढैदेल ओ उहाँ सबजहन चोखादेल।
येशू खाना खाए बलुइया फरिसीह कल, “खैनापिना दिनम आपन सङ्घर्यन, दादुभैयन, इष्टमित्र, ओ धनी-धनी छिमेकीन केल जिन बलाओ, काकरकि हुँक्र फे टुँहीन बलैठ ओ टुँहार गुण घुमादेठ।
टुँ असिक गुण घुमाई नैसेकुइयन बलाओ, त टुँ आशिष पैबो। ओ जब ठीक जीवन जिउइयन मुवलमसे फेदोस्र जिजहीँ, तब परमेश्वर टुँहीन इनाम देहहीँ।”