13 तब येशू हुँकाहारम हाँठ ढर्टीकि, ऊ स्वाझक ठह्र्यागैली ओ परमेश्वरक प्रशंसा करलग्ली।
13 तब् येशू ओकरमे अपन हाँथ धरलाँ ते ऊ जुरतेहेँ सोझ होगिल, और परमेश्वरके प्रशंसा करे लागल।
यदि हुँक्र अन्जानम साँप पक्रहीँ या बिष पिहीँ कलसे फे, हुँकन कुछु नैहुहिन। हुँक्र बेरम्हेन्हकम हाँठ ढरहीँ त, हुँक्र चोखाजैहीँ।”
ऊ जोड्दार बिन्ती करलग्ल, “प्रभु, म्वार छुटीमुटि छाई मुवमुव करटा। अप्न आक वाकरम हाँठ केल ढैदेबी कलसे, ऊ बच्नेबा।”
येशू फेदोस्र वाकर आँखिम छुल, त ऊ जरजर-जरजर ह्यारलागल। असिक उ मनैया देख्नाहा होगैल्, ओ सब चिज छर्लङ्ग द्याखलागल।
हुँक्र विश्वास नैकर्लक कारण येशू कुछ रोग्यन छुक चोखैना बाहेक और अचम्मक काम कर नैसेक्ल।
दिन बुरबेर, मनै येशूकठे धेर किसिमक रोग लागल मनैन अन्ल। उहाँ हुँकन्हकम हाँठ ढै-ढैक सबजहन चोखैल।
तब हननिया यहूदक घर गैल ओ भित्तर पैँठ्क शाऊलक कपारिम हाँठ ढैक कल, “शाऊल भाइ, टुँ यिहाँ आइबेर डगरिम टुँहारठे देखपरल प्रभु येशू महीह पठैलह। टुँ देख्नाहा हुइसेको ओ पवित्र आत्मले भरपूर हुइसेको कैक महीह पठैलह।”
तबहेँ ऊ देख्नाहा होगैल ओ परमेश्वरक प्रशंसा कर्टी येशूक पाछ लग्ल। यी देखुइयन सबजन परमेश्वरक प्रशंसा कर्ल।
यी अचम्मक काम देख्क भीडक मनै डरैल, ओ मनैन असिन शक्ति देना परमेश्वरक प्रशंसा कर्ल।
येशू उ जन्नीमनैयह देख्ल त, हुँकहीन आघ बलाक कल, “दिदी, आबहेँ टुँ यी र्वागमसे चोखाजैबो।”