1 एक दिन येशू नेङ्ग्टी जाइबेर एकठो जन्मटीहिक आन्धर मनैयह देख्ल।
1 जब येशू वहाँसे जाइतिहिँत, तब ऊ एकथो जल्मत्तिक आँधर मनैयाहे देख्लाँ।
तब हुँक्र येशूह मारक लाग पत्थ्रा उठैल। तर उहाँ नुक्गैल ओ गुपचुपम मन्दिरमसे गैगिल।
उहाँक चेलाहुँक्र उहाँह पुछ्ल, “गुरुजी, के पाप करल त यी मनैया आन्धर जन्मल्? याकर डाई-बाबा, कि यी अपन्हे?”
येशू उहाँसे जाइबेर दुइ जन आन्धर मनै “हे दाऊदक सन्तान, हमन दया करी” कटी उहाँक पाछपाछ लग्ल।
डगरीक पञ्ज्र आँख नैदेख्ना दुइ जन मनै बैठलरलह। हुँक्र येशू यिह डगर आइट कना सुन्ल त जोरसे चिल्लाक कहलग्ल, “हे प्रभु, दाऊदक सन्तान, हमन दया करी!”
येशू उ लौँरक बाबह कल, “कैह्यासे यहीह असिन हुइलस?” ऊ जवाफ देल, “छोटीहमसे,
भीडम एकठो जन्नीमनैया रलही। हुँकहार रगत बहटी रना समस्या हुइलक बाह्र वर्ष होरलहीन। बैदावनसे देखाइट्-देखाइट् आपनठे रहल सक्कु धनसम्पत्ति खर्च कैरख्लही। तर फे हुँकहार रोगम कुछु सुधार नैहुइलरलहिन।
उहाँ एकठो असिन बेरम्ह्या रह, कि वाकर बेराम पर्लक अठ्तीस वर्ष होरलहस।
ओ अचम्म प्रकारले चोखैलक उ नाङ्गर मनैया चालीस वर्षसे फे धेर उमेरक रह।
पत्रुस उहाँ एनियास कना एकठो मनैयह भेँटैल। हुँकहीन प्यारालाइस रोग लागलओर्से बिस्तारक-बिस्तारम रहल आठ वर्ष होरलहन।
लुस्त्रा सहरम ग्वारा चलाइ नैसेक्ना एकठो मनैया रह। ऊ जन्मटीक कूँज रलकओर्से कबु फे नैनेङ्ग्लरह।
पावलक हाँठम सँप्वा झुलल् देख्क उ ठाउँक मनै अप्न-अप्न कहलग्ल, “यी मनैया पक्क फे ज्यानमारा हो। यी समुद्रमसे त बाँचगैल्, तर न्यायमसे बाँच नैस्याकल।”