5 उहाँ एकठो असिन बेरम्ह्या रह, कि वाकर बेराम पर्लक अठ्तीस वर्ष होरलहस।
5 वहाँ अरतिस सालसे बेमार रहल एकथो मनैया रहे।
मनै जन्मटीहिक एकठो नाङ्गर मनैयह हरेक दिन बोक्क आनँट् ओ मन्दिरम जैना सुन्दर नाउँक गेटठे बैठादेहँट्। ऊ मन्दिरम अइना-जैना मनैनसे भीख माङ्ग।
भीडम एकठो जन्नीमनैया रलही। हुँकहार रगत बहटी रना समस्या हुइलक बाह्र वर्ष होरलहीन। बैदावनसे देखाइट्-देखाइट् आपनठे रहल सक्कु धनसम्पत्ति खर्च कैरख्लही। तर फे हुँकहार रोगम कुछु सुधार नैहुइलरलहिन।
येशू उ लौँरक बाबह कल, “कैह्यासे यहीह असिन हुइलस?” ऊ जवाफ देल, “छोटीहमसे,
लुस्त्रा सहरम ग्वारा चलाइ नैसेक्ना एकठो मनैया रह। ऊ जन्मटीक कूँज रलकओर्से कबु फे नैनेङ्ग्लरह।
यी फे टुन्हकअस अब्राहामक सन्तान हुइटी। शैतानक बन्धनम पर्लक हिँकहार अठार वर्ष होरलहीन। का बिसैना दिन कैक हिँकहीन शैतानक बन्धनमसे छुट्कारा नैदेना?”
पत्रुस उहाँ एनियास कना एकठो मनैयह भेँटैल। हुँकहीन प्यारालाइस रोग लागलओर्से बिस्तारक-बिस्तारम रहल आठ वर्ष होरलहन।
एक दिन येशू नेङ्ग्टी जाइबेर एकठो जन्मटीहिक आन्धर मनैयह देख्ल।
कुछ समय पाछ येशू ओहीह मन्दिरम भेँटैल ओ कल, “हेरो, आब टुँ चोखारलो। फेदोस्र पाप जिन करो। कर्बो कलसे टुँ झन् खराब दशम पर्बो।”
ओ अचम्म प्रकारले चोखैलक उ नाङ्गर मनैया चालीस वर्षसे फे धेर उमेरक रह।
तर आब यी कसिक देख्नाहा हुइल् याकर आँख के चोखादेलस, यी बातभर हमन थाहाँ नैहो। याकर उमेर पुगरलस, अप्नहुँक्र यैहेह पुछी, यी अपन्हे कहसेकी।”
काकरकि ब्याला-ब्यालाम परमप्रभुक एकठो दूत आक पोखरीक पानी हिलादेहँट्। पानीम लहरी चलल् ब्याला सबसे आघ पानीम पैँस्ना बेरम्ह्या, चाहा जसिन र्वाग लागल रलसे फे, चोखाजाए।]
येशू ओहीह ओठे सुतल देख्ल, ऊ बेराम पर्लक धेर साल होसेक्लक थाहाँ पैल त ओहीह कल, “का टुँ चोखाइ चाहटो?”