6 हुँकन्हक विरोध फे नैकर्ना निर्दोष मनैन हुँक्र दोषी ठह्राक मुवाइ लगारख्ल।
6 तुहुरे धर्मी मनैयाहे दोषी ठहराके मुवादर्लो, जे तुहुरिन्के विरोधे नै करतेहे।
बिह्र मुना हुइलकओर्से टुह्र लडाइँ ओ झग्रा करभिर्जैठो। टुह्र कौनो चिज पाइक लाग धेर चाहना कर्ठो, ओ यदि टुन्हक चाहना पूरा नैहुइल् कलसे, टुह्र बाधा पुगैना मनैन्हक हत्या कैडर्ठो। टुन्हक चाहना पूरा नैहुइट्, काकरकि टुह्र परमेश्वरसे नैमङ्ग्टो।
उ मनैया धर्मशास्त्रक यी खण्ड पह्रटलह, “उहाँ काट लैगिल् भेँरीअस रलह, भुत्ला काटबेर भेँरीक पठ्रू चामचुम रहलअस उहाँक मुहमसे बोली नैफुट्लन।
तर मै कहटुँ, टुह्र कौनोजहनसे बद्ला जिन लेओ। यदि कौनो मनैया टुँहार दाहिन गालम चट्काई कलसे, बाउँ गाल फे सोझारदेओ।
म्वार आघ धर्मी ठह्रल मनै विश्वासद्वारा बच्नेबाट, तर हुँक्रमध्ये कौनोजन महीह छोर्क जहीँ कलसे मै हुँकनसे खुशी नैहुइनेहुइटुँ।”
“ऊ कल, ‘हमार पुर्खन्हक परमेश्वर टुँ उहाँक इच्छा जानक लाग, धर्मी येशूह द्याखक लाग, ओ उहाँक बोली सुनक लाग टुँहीन रोजरख्ल।
तर टुह्र त गरीबन्हक अपमान कर्ठो। वास्तवम अत्याचार कैक धनीय मनै टुँहन बलजब्री अदालतम नैलैजैट का?
अप्नहुँकन्हक पुर्खाओँ कौन अगमवक्तह नैसँतैल? परमेश्वरक धर्मी जन अइना बारेम अगमवाणी करुइयन त झन् मुवैना समेत कर्ल। उह धर्मी जनह अप्नहुँक्र ध्वाखा देक मुवैली।
तर मुख्य पूजारीहुँक्र ओ और अगुवाहुँक्र भीडक मनैन सुर्याक असिक कह लगैल, “बारब्बह छोरदी, येशूह मृत्युदण्ड दी।”
“तर हुँक्र जग्गाधनीक छावह देख्क अप्न-अप्न कल, ‘यी त हकवाला हो। लेओ, यहीह मुवादी, त यी सम्पत्ति हमार होजाई।’
धर्मशास्त्रम फे लिखल बा, “यदि धर्मी मनैन्हक मुक्ति मुस्किलले हुइठन कलसे, अधर्मी ओ पापी मनैन्हक गति का हुहीन?”