5 यी सुन्टीकि हननिया गिर्ल ओ मुगैल। यी घट्ना सुनुइयन सबजन डरले कायल हुइल।
5 यी बात सुन्ती किल हननिया भुइयाँमे गिर पर्लस, और ऊ मुगिलस। और यी बात सुनुइया सक्कु जाने डरागिलाँ।
प्रेरितहुँक्र अचम्म-अचम्मक काम कर्ल ओ चिन्ह देखैल। ओ सबजन परमेश्वरक धेर आदर कर्ल।
तबहेँ कर्रसे भुइँचाल गैल् ओ उ बराभारी सहरक दशौँ भाग ढलगैल्। यी भुइँचालम सात हजार मनै मुल ओ बाँकी रहल मनै डरले कायल हुइल ओ स्वर्गम विराजमान रहल परमेश्वरक महिमा कर्ल।
कुई हुँकन नाश कर खोजी कलसे हुँकन्हक मुहमसे आगी निकर्क उ शत्रुन नाश कर्नेबा। ओ हुँकन हानि कर खोज्ना सबजन मुवापैहीँ।
मै द्वासर फ्यारा टुन्हकठे आइलम टुँहन चेताउनी देहलअस आब टुँहनसे दूर रहल समयम फे मै टुँहन उह बातक चेताउनी देहटुँ। मै फेदोस्र अइम कलसे आघ पाप करुइयन ओ और कौनोजहन फे मै बाँकी नैछोर्नेहुइटुँ।
यी ईश्वरीय शोकले टुन्हकम कसिन उत्साह जगादेरारखल, उ बात विचार करो। अपन्हेह निर्दोष साबित करैना टुन्हकम कत्रा उत्सुकता बा। कसिन क्रोध, कसिन डर, कसिन पियास, कसिन जोश, न्याय ह्वाए कना कत्रा चाहना! सब बातम टुह्र अपन्हेह निर्दोष हुइल् साबित कैरख्लो।
टुह्र का चहठो? मै टुँहन सजाय देहक लाग लठ्ठी लेक आऊँ, कि नम्र आत्मा लेक प्रेम देखाए आऊँ?
आब हेर्, परमप्रभुक दण्ड ट्वारम पररहल। टैँ कुछ समयसम आन्धर होजैब्या ओ घामक अजरार फे नैदेख्नेहुइट्या।” तबहेँ वाकर आँखिम कर्या बद्री आइअस हुइलस, ओ ऊ जातसे आन्धर होगैल्। कुई वाकर हाँठ पकर्क डोर्यादि कैक ऊ यिहँरउहँर सहारा ख्वाज लागल।
हुइना त मनै हुँकन् आदर करँट्, तर हुँकनसे मिल्ना आँट कुई फे नैकरँट्।
मै टुँहनसे दूर रहलब्याला यी लिखटुँ, ताकि मै टुन्हकठे आइलम प्रभुक देहल अधिकारह कडा हिसाबले प्रयोग कर नैपरी। यी अधिकार टुँहन बिगारक लाग नाहीँ, तर सुधारक लाग महीह देगैल् बा।