7 तब पत्रुस वाकर दाहिन हाँठ पकर्क उठैल। तबहेँ वाकर पौली ओ घुट्ठी बलगर होगैलस।
7 और पत्रुस ओकर दाहिन हाँथ पकरके उहिहे उठाइल; और जुरतेहेँ ओकर गोरामे और घुट्ठी-घुट्ठीमे बल आगिलिस।
तब येशू हुँकहार पञ्ज्र गैल, ओ हाँठ पकर्क हुँकहीन उठैल। तबहेँ ऊ चोखागैली ओ उहाँहुँकन्हक मानमर्जाट् करलग्ली।
पत्रुस हुँकहार हाँठ पकर्क हुँकहीन उठैल। तब पत्रुस सब विश्वासीन ओ विधवन बलैल ओ मुक जियल तबीतह हुँकन्हक जिम्मा लगादेल।
तर येशू वाकर हाँठ पकर्क उठाइलग्ल त, उ लौँरा उठ्क ठह्र्यागैल्।
येशू उ लौँर्यक हाँठ पकर्क आपन भाषम कल, “तालिता कूमी।” याकर अर्थ हो, “बाबु, मै टोहीह कहटुँ, उठ्।”
तब येशू हुँकाहारम हाँठ ढर्टीकि, ऊ स्वाझक ठह्र्यागैली ओ परमेश्वरक प्रशंसा करलग्ली।
पत्रुस ओहीह कल, “म्वारठे स्वान, चाँदी नैहो तर म्वारठे ज्या बा उह मै टोहीह देहम। नासरत सहरक येशू ख्रीष्टक नाउँम नेङ्ग।”
ऊ उल्रल् ओ न्याङ्गलागल। ऊ नेङ्गटी, उल्रटी, ओ परमेश्वरक प्रशंसा कर्टी हुँकन्हकसँग मन्दिरम गैल्।
हम्र यी नाङ्गर मनैयक भलाइ कर्लकम यी मनैया कसिक मजा हुइल् कैक हम्र आज यी महासभक सामुन्नेम स्पष्टिकरण देहपर्ना हो कलसे
“आब हम्र हुँकन् का कर सेक्बी? हुँकन्हक करल अचम्मक काम सारा यरूशलेमक मनै थाहाँ पारख्ल ओ हम्र फे यी बात इन्कार कर नैसेक्टी।