เศคาริยา 12:10 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 194010 แลเราจะเทวิญญาณแห่งคุณแลความว้อนวอนลงเหนือเรือนแห่งดาวิด, แลชาวเมืองยะรูซาเลมทั้งปวง, แลเขาทั้งหลายจะพินิจดูเราซึ่งเขาได้แทง, แลเขาทั้งหลายจะร้องไห้พิลาปเพราะพระองค์ดุจ (คน) ร้องไห้ถึงลูกผู้เดียว, แลเขาทั้งหลายจะโทมนัสเพราะพระองค์ดุจคนเสียใจถึงลูกหัวปี. Gade chapit laPlis vèsyonฉบับมาตรฐาน10 “และเราจะเทวิญญาณแห่งความโปรดปรานและการวิงวอนบนราชวงศ์ดาวิดและชาวเยรูซาเล็ม ดังนั้นเมื่อเขาทั้งหลายมองดูท่าน ผู้ซึ่งเขาเองได้แทง เขาจะไว้ทุกข์เพื่อท่าน เหมือนคนไว้ทุกข์เพื่อบุตรคนเดียวของตน และร้องไห้อย่างขมขื่นเพื่อท่าน เหมือนอย่างคนร้องไห้เพื่อบุตรหัวปีของตน Gade chapit laพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV10 และเราจะเทวิญญาณแห่งพระคุณและการวิงวอนบนราชวงศ์ดาวิดและชาวเยรูซาเล็ม เขาทั้งหลายจะมองดูเราผู้ซึ่งเขาเองได้แทง เขาจึงจะไว้ทุกข์เพื่อท่านเหมือนคนไว้ทุกข์เพื่อบุตรชายคนเดียวของตน และจะร้องไห้อย่างขมขื่นเพื่อท่าน เหมือนอย่างคนร้องไห้อย่างขมขื่นเพื่อบุตรหัวปีของตน Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย10 “และเราจะให้พงศ์พันธุ์ดาวิดกับชาวเยรูซาเล็มมีวิญญาณแห่งพระคุณและการอธิษฐาน พวกเขาจะมองดูเราผู้ที่พวกเขาได้แทง และจะไว้ทุกข์ให้เหมือนคนที่ไว้ทุกข์ให้ลูกคนเดียวของตน และร่ำไห้อย่างขมขื่นอาลัยผู้นั้นเหมือนอาลัยเมื่อลูกชายหัวปีของตนตาย Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย10 เราจะเทวิญญาณแห่งความเมตตาสงสารและการวิงวอนลงบนครอบครัวของดาวิดและลงบนชาวเยรูซาเล็ม พวกเขาจะแสวงหาการอภัยโทษจากเราผู้ที่พวกเขาแทง และพวกเขาจะร้องไห้เสียใจให้กับเรา เหมือนกับร้องไห้ให้กับลูกโทนที่ตายไป และพวกเขาจะร้องอย่างขมขื่นเหมือนกับร้องให้กับลูกหัวปีที่ตายไป Gade chapit laพระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)10 และเราจะหลั่งวิญญาณแห่งพระคุณและคำขอร้องสู่พงศ์พันธุ์ของดาวิดและสู่บรรดาผู้อยู่อาศัยของเยรูซาเล็ม พวกเขาจะมองดูองค์ผู้ที่พวกเขาได้แทง พวกเขาจะครวญคร่ำร่ำไห้ถึงพระองค์ ราวกับผู้ที่ครวญคร่ำร่ำไห้ถึงบุตรคนเดียวของตน และร้องไห้อย่างขมขื่นถึงพระองค์ อย่างผู้ที่ร้องไห้ถึงบุตรหัวปี Gade chapit la |
เศคาริยา 12:10
39 Referans Kwoze
แลเราจะกลับการเลี้ยงทั้งหลายของเจ้าให้เป็นพิลาปไป, แลเพลงทั้งหลายของเจ้าให้เป็นเพลงโศกเศร้า, แลเราจะเอาผ้าเนื้อหยาบไว้บนเอวของเจ้าทั้งหลาย, แลศีรษะทั้งหลาย จะโล้น, และเราจะกระทำวันนั้นให้เป็นดังการโศกเศร้าเพราะบุตรคนเดียว, แลที่สุดวันนั้นจะเป็นวันขม.
แท้จริงครั้นข้าพเจ้าได้ต้องหันกลับแล้ว, ข้าพเจ้าได้ตั้งใจเสียใหม่, แลครั้นเมื่อข้าพเจ้าต้องสั่งสอนแล้ว, ข้าพเจ้าได้ทุบตีบนขาของข้าพเจ้า, ข้าพเจ้าได้ต้องความละอาย, เออ, แท้จริงข้าพเจ้าได้ตกตะลึงไป, เพราะข้าพเจ้าได้ทนแบกความดูหมิ่นแห่งเวลาหนุ่มของข้าพเจ้า.
Piblisite