Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




เนหะมีย์ 2:3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

3 ข้าพ​เจ้า​จึง​ได้​กราบ​ทูล​ตอบ​ว่า, ขอ​ให้​กษัตริย์​ทรง​มี​พระ​ชน​มา​ยุ​เจริญ​ยืน​นาน​เถิด: แต่​เห็น​ว่า​สมควร​ที่​ข้าพ​เจ้า​จะ​มี​หน้า​โศกเศร้า, เมื่อ​เมือง​อัน​เป็น​ที่​สถาน​สำหรับ​ฝังศพ​แห่ง​เชื้อ​วงศ์​บิดา​ของ​ข้าพ​เจ้า​นั้น​เป็น​เมือง​ร้าง, และ​ประตู​ทั้งปวง​นั้น​ไฟ​ก็​ไหม้​เสีย​หมด​แล้ว?

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

3 ข้าพเจ้าทูลพระราชาว่า “ขอพระราชาทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ทำไมหน้าของข้าพระบาทจะไม่โศกเศร้าเล่า ในเมื่อเมืองอันเป็นสถานที่ฝังศพของบรรพบุรุษของข้าพระบาทร้างเปล่าอยู่ และบรรดาประตูเมืองก็ถูกไฟทำลายเสีย”

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

3 ข้าพเจ้าทูลกษั​ตริ​ย์​ว่า “ขอกษั​ตริ​ย์ทรงพระเจริญเป็นนิตย์​เถิด ไฉนสี​หน​้าของข้าพระองค์จะไม่เศร้าหมองเล่าในเมื่อเมืองสถานที่ฝังศพของบรรพบุรุษของข้าพระองค์ร้างเปล่าอยู่ และประตูเมืองก็​ถู​กไฟทำลายเสีย”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

3 แต่ก็ทูลว่า “ขอจงทรงพระเจริญ! ข้าพระบาทอดเศร้าหมองไม่ได้ เนื่องจากเมืองที่ฝังศพบรรพบุรุษของข้าพระบาทตกอยู่ในสภาพปรักหักพัง ประตูเมืองก็ถูกเผาวอดวาย”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

3 ผม​พูด​กับ​กษัตริย์​ว่า “ขอให้​กษัตริย์​มี​อายุ​ยืนยาว​ตลอดไป จะ​ไม่ให้​ข้าพเจ้า​เศร้าโศก​ได้​ยังไง​ครับท่าน ในเมื่อ​เมือง​ซึ่ง​เป็น​ที่​ฝังศพ​ของ​บรรพบุรุษ​ของ​ข้าพเจ้า ถูกทิ้ง​เป็น​ซาก​ปรัก​หักพัง​อยู่ และ​ประตู​เมือง​ต่างๆ​ของมัน​ก็​ถูก​ไฟเผา​จน​วอดวาย”

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

3 ข้าพเจ้า​ตอบ​กษัตริย์​ว่า “ขอ​ให้​กษัตริย์​มี​ชีวิต​ยิ่ง​ยืน​นาน​เถิด หน้า​ข้าพเจ้า​จะ​ไม่​เศร้า​ได้​อย่างไร ใน​เมื่อ​เมือง​ซึ่ง​เป็น​ที่​ฝัง​ศพ​ของ​บรรพบุรุษ​ของ​ข้าพเจ้า เหลือ​แต่​ซาก​ปรัก​หัก​พัง และ​ประตู​เมือง​ก็​ถูก​ไฟ​ไหม้​เสียหาย”

Gade chapit la Kopi




เนหะมีย์ 2:3
21 Referans Kwoze  

พวก​นั้น​ได้​เล่า​ความ​แก่​ข้าพ​เจ้า​ว่า, เหล่า​คน​ที่​เหลือ​อยู่​จาก​คน​ทั้ง​หลาย​ที่​ถูก​กวาด​เอา​ไป​เป็น​ชะ​เลย​นั้น​ไป​ตั้ง​อาศัย​อยู่​ใน​แผ่น​ดิน​ยูดา, มี​ความ​ทุกข์ยาก​ได้​รับ​ความ​อับอาย​เป็น​ที่​ถูก​ดูหมิ่น​นัก: กำแพง​ที่​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​ก็​หัก​พัง, และ​ประตู​ทั้งปวง​ไฟ​ก็​ไหม้​เสีย​หมด​แล้ว


ฝ่าย​ชาว​เคเซ็ด​นั้น​ได้​ทูล​กษัตริย์​เป็น​ภาษา​ซุเรีย​ว่า, “ข้า​แต่​ราชา, ขอ​ทรง​พระ​เจริญ​เป็นนิตย์​เถิด, ขอ​ให้​ฝ่าพระบาท​เล่า​พระ​สุบิน​นั้น​ให้แก่​ข้าพ​เจ้า​ฟัง, แล้ว​ข้าพ​เจ้า​จะ​แก้​พระ​สุบิน​นั้น​ให้​ฝ่าพระบาท​ทราบ.”


แล้ว​พระนาง​บัธ​เซ​บา​ก็​ซบ​พระ​พัก​ต​รก​ราบ​ลง​ถึง​พื้นดิน​ถวาย​คำนับ​กษัตริย์​และ​กราบ​ทูล​ว่า, ขอ​โปรด​ให้​เจ้านาย​ข้าพ​เจ้า, คือ​กษัตริย์​ดา​วิด​จง​ทรง​พระ​เจริญ​อยู่​เป็น​นิจ​เถิด


เมื่อ​ราชินี​ได้​สดับ​เรื่อง​ของ​ราชา​และ​ของ​เจ้านาย​ก็​เสด็จ​เข้า​มา​ใน​ท้องพระโรง​การ​เลี้ยง; ราชินี​จึง​กราบ​ทูล​ว่า, “ข้า​แต่​พระ​ราชา, ขอ​ทรง​พระ​เจริญ​เป็น​นิจ​เถิด, ขอ​อย่า​ให้​ฝ่าพระบาท​มี​พระทัย​ทุรนทุราย หรือ​ให้​พระ​พัก​ตร​ของ​ฝ่าพระบาท​สลด​ไป​เลย.


ถ้า​ข้าพ​เจ้า​ไม่​ระลึก​ถึง​ท่าน, หรือ​ถ้า​ไม่​นิยม​กรุง​ยะ​รู​ซา​เล​มอ​ย่าง​สูงสุด, ก็​ขอ​ให้​ลิ้น​ของ​ข้าพ​เจ้า​ติด​อยู่​กับ​เพดานปาก​เสีย​เถิด.


ฝ่าย​ดานิเอล​ได้​ทูล​กษัตริย์​ว่า, “ข้า​แต่​ราชา, ขอ​ทรง​พระ​เจริญ​เป็นนิตย์​เถิด,


ขณะนั้น​ปวง​อัครมหาเสนาบดี​และ​มวล​เจ้าเมือง​ก็​ไป​ชุม​นม​เข้าเฝ้า​พระเจ้าแผ่น​ดิน, และ​กราบ​ทูล​ว่า​ดังนี้, “ข้า​แต่​ราชัน​ดา​ระ​ยา​ศ, ขอ​ทรง​พระ​เจริญ​เป็น​นิจ​เถิด​!


ประตูเมือง​ซี​โอน​ทั้งปวง​ทรุด​ลง​ใน​ดิน​แล้ว, พระองค์​ได้​ทำลาย​และ​หัก​ดาน​ประตู​ทั้งปวง​เสีย​หมดสิ้น: กษัตริย์​และ​เจ้านาย​ทั้ง​หลาย​แห่ง​เมือง​ซี​โอน​ก็​ตก​อยู่​ท่ามกลาง​คน​ต่าง​ประเทศ, และ​ไม่​มี​รัฐบาล​แล้ว; เออ, บรรดา​ศาสดาพยากรณ์​แห่ง​เมือง​ซี​โอน​แสวงหา​นิมิตต์​จาก​พระ​ยะ​โฮ​วา, ก็​หาไม่​ได้​แล้ว.


ฮิศคี​ยา​ก็​ล่วงลับ​ไป​ตาม​ราชวงศ์​ของ​ท่าน, เขา​ได้​เชิญ​พระ​ศพ​ไป​ฝัง​ไว้​ใน​อุโมงค์​ทางขึ้น​ไป​ที่​ฝัง​พระ​ศพ​แห่ง​ราช​วังค์​ของ​ดา​วิด: และ​ชาว​ยูดา​และ​ชาวกรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​ทั้งปวง​ได้​จัดการ​พระ​ศพ​ให้​ท่าน​มี​เกียรติยศ​อย่างยิ่ง. ฝ่าย​มะนา​เซ​ราช​โอรส​ได้​ครอบครอง​แทน​ต่อไป


อา​ฮา​ศ​ก็​ล่วงลับ​ไป​ตาม​ราชวงศ์​ปู่​ย่า​ตา​ยาย, เขา​ได้​เชิญ​พระ​ศพ​ไป​ฝัง​ไว้​ใน​เมืองหลวง, คือ​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม: แต่​เขา​ไม่​ได้​ฝัง​ไว้​ใน​อุโมงค์​สำหรับ​กษัตริย์​ใน​แผ่น​ดิน​ยิศ​รา​เอล: ฮิศคียา​ราชบุตร​จึง​ได้​ขึ้น​ครอบครอง​แทน​ต่อไป


เมื่อ​รับ​ราชสมบัติ​นั้น​ท่าน​มี​พระ​ซน​มา​ยุ​ได้​สาม​สิบ​สอง​พรรษา, จึง​ได้​ครอบครอง​ที่​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​แปด​ปี, และ​เมื่อ​ท่าน​สิ้นพระชนม์​นั้น​หา​มี​ใคร​คิด​เสียดาย​ไม่. เขา​ได้​ฝัง​พระ​ศพ​ไว้​ใน​อุโมงค์​หลวง, สำหรับ​เชื้อ​วงศ์​กษัตริย์


เขา​กราบ​ทูล​แก่​ราชา​นะ​บูคัศเนซัร​นั้น​ว่า. “ข้า​แต่​พระ​ราชา, ขอ​ให้​ทรง​พระ​เจริญ​เป็น​นิจ​เถิด,


เพราะ​พวก​ทาส​ของ​พระองค์​อาลัย​ถึง​ศิลา, และ​สงสาร​ผงคลี​ดิน​ของ​พล​เมือง​นั้น.


และ​เรา​จะ​กระทำ​ให้​หัวเมือง​ทั้งปวง​ของ​เจ้า​เป็น​ที่​ร้าง​เปล่า​เสีย, และ​เรา​จะ​ให้​โบสถ์​ของ​เจ้า​เป็น​ที่​ร้าง, และ​เรา​จะ​ไม่​ดม​กลิ่น​หอม​เครื่องบูชา​ของ​เจ้า​เลย;


ใน​เดือน​ห้า​ขึ้น​เจ็ด​ค่ำ​ปี​ที่​สิบ​เก้า​แห่ง​รัชช​กาล​นะ​บู​คัด​เนซัร​กษัตริย์​บาบู​โลน, นะ​บู​ซา​ระ​ดาน​แม่ทัพ​ใหญ่​ของ​กษัตริย์​บาบู​โลน​ยก​ทัพ​มา​ยัง​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม:


โบสถ์​วิหาร​ของ​พระเจ้า​นั้น​ได้​เผา​เสีย, กำแพง​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​เขา​ก็ได้​รื้อ​เสีย, วัง​ทั้งปวง​ใน​เมือง​นั้น​เขา​ก็​จุด​ไฟ​เผา​เสีย, และ​ได้​หัก​ทำลาย​เครื่องใช้สอย​วิเศษ​ต่างๆ ใน​เมือง​นั้น​เสีย​หมด.


ใน​เวลา​กลางคืน​วัน​นั้น​ข้าพ​เจ้า​ได้​ออก​ไป​ที่​ประตู​ซอก​เขา, ตรง​ไป​หน้า​บ่อ​มังกร​ถึง​ประตู​สำหรับ​ขน​หยากเยื่อ​ออก​ไป, เพื่อ​จะ​ดู​กำแพง​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​ที่​หัก​พัง​อยู่, และ​ประตู​ทั้งปวง​ที่​ไฟไหม้​เสียแล้ว​นั้น.


ใน​เดือน​ห้า​ขึ้น​สิบ​ค่ำ, เป็น​ปี​ที่​สิบ​เก้า​ที่​นะ​บูคัศเนซัร​เจ้าเมือง​บาบู​โลน​เสวย​ราชย์​นั้น, นะ​บู​ซา​ระ​ดาร​แม่ทัพ​ที่​ได้​ปรนนิบัติ​เจ้าเมือง​บาบู​โลน​นั้น, ก็​มา​ถึง​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม.


ด้วยว่า​ถ้า​ข้าพ​เจ้า​จะ​เห็น​การ​ร้าย​นั้น​มา​ถึง​พวก​ชาติ​ของ​ข้าพ​เจ้าๆ จะ​ทน​อยู่​อย่างไร​ได้? หรือ​ถ้า​ข้าพ​เจ้า​เห็น​ความ​พินาศ​นั้น​มา​ถึง​พวก​พี่น้อง​ของ​ข้าพ​เจ้าๆ จะ​อดทน​ดู​กระไร​ได้?


เพราะ​บั้นเอว​ของ​ข้าพ​เจ้า​ร้าว​ไป; และ​เนื้อหนัง​ของ​ข้าพ​เจ้า​ไม่​ปกติ​เลย.


ชน​ประเทศ​ทั้งปวง​จึง​จะ​เกรง​พระ​นาม​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา, และ​กษัตริย์​ทั้ง​หลาย​ทั่ว​แผ่น​ดิน​โลก​จะ​กลัว​พระ​รัศมี​ของ​พระองค์.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite