ข้าพเจ้าจึงได้กล่าวแก่คนทั้งปวงเหล่านั้นว่า, ท่านทั้งหลายยอมเห็นความทุกข์ยากลำบากแห่งพวกข้าพเจ้าทั้งหลายแล้วว่าเป็นอย่างไรบ้าง, ด้วยกรุงยะรูซาเลมเป็นเมืองร้าง, และประตูเมืองทั้งปวงก็ได้ถูกไฟไหมเสียหมดแล้ว: มาเถิด, ให้เราทั้งหลายสร้างกำแพงยะรูซาเลมขึ้นใหม่, เพื่อพวกข้าพเจ้าจะไม่ต้องเป็นที่ดูหมิ่นต่อไปอีก.
เนหะมีย์ 1:3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19403 พวกนั้นได้เล่าความแก่ข้าพเจ้าว่า, เหล่าคนที่เหลืออยู่จากคนทั้งหลายที่ถูกกวาดเอาไปเป็นชะเลยนั้นไปตั้งอาศัยอยู่ในแผ่นดินยูดา, มีความทุกข์ยากได้รับความอับอายเป็นที่ถูกดูหมิ่นนัก: กำแพงที่กรุงยะรูซาเลมก็หักพัง, และประตูทั้งปวงไฟก็ไหม้เสียหมดแล้ว Gade chapit laPlis vèsyonฉบับมาตรฐาน3 พวกเขาตอบข้าพเจ้าว่า “ผู้ที่เหลือรอดชีวิตซึ่งอยู่ในมณฑลนั้น คือผู้ซึ่งรอดชีวิตจากการตกเป็นเชลย มีความลำบากและความอับอายมาก กำแพงเมืองเยรูซาเล็มก็ถูกทำลาย และบรรดาประตูเมืองก็ถูกไฟเผา” Gade chapit laพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV3 เขาทั้งหลายพูดกับข้าพเจ้าว่า “ผู้ที่เหลือจากพวกที่ถูกกวาดไปเป็นเชลยซึ่งอยู่ในมณฑลมีความลำบากและความอับอายมาก กำแพงเมืองเยรูซาเล็มก็พังลง และประตูเมืองก็ถูกไฟทำลายเสีย” Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย3 พวกเขาตอบข้าพเจ้าว่า “คนที่เหลือซึ่งรอดพ้นจากการเป็นเชลยและกลับไปยังแว่นแคว้นเดิมนั้นมีความทุกข์และความอัปยศอย่างยิ่ง กำแพงเยรูซาเล็มก็ปรักหักพัง ประตูเมืองก็ถูกเผาไปแล้ว” Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย3 พวกเขาบอกผมว่า “คนเหล่านั้นที่อยู่ในยูดาห์ ที่หนีรอดมา ไม่ตกเป็นเชลยนั้นกำลังลำบากและอับอายมาก เพราะกำแพงเมืองเยรูซาเล็มได้พังลง และประตูเมืองต่างๆก็ถูกเผา” Gade chapit laพระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)3 พวกเขาบอกข้าพเจ้าว่า “คนที่ยังมีชีวิตเหลืออยู่ในแคว้น ที่มีชีวิตพ้นจากการเป็นเชลยกำลังลำบากและอับอายมาก กำแพงเมืองเยรูซาเล็มพังลง และประตูเมืองถูกไฟเผา” Gade chapit la |
เนหะมีย์ 1:3
33 Referans Kwoze
ข้าพเจ้าทั้งหลายขอกราบทูลให้พระองค์ผู้เป็นกษัตริย์ทรงทราบว่า, พวกข้าพเจ้าได้ไปยังแผ่นดินยะฮูดา, ถึงโบสถ์วิหารของพระองค์ผู้ทรงฤทธิ์, และดูเถิดโบสถ์วิหารนั้นที่เขากำลังก่อสร้างด้วยหินใหญ่ยิ่ง, มีไม้เหลี่ยมซ้อนเรียงไปตามกำแพง, ตลอดจนการนั้นเขาก็รีบเร่งทำ, และการในมือของเขานั้นก็ได้จำเริญมากขึ้นแล้ว,
ยะรูซาเลมเมื่อตกอยู่ในยามแห่งความทุกข์และในความลำเค็ญก็ได้หวนระลึกถึงความสุขสำราญบานใจของตนที่ตนเคยมีในครั้งกระโน้น: ลเมืองของนางตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกปัจจามิตร, และหามีผู้ใดจะสงเคราะห์นางไม่, พวกปัจจามิตรเห็นนางแล้วก็เยาะเย้ยดูหมิ่นความเริดร้างของนาง.
เพราะพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย, เป็นพระเจ้าแห่งพวกยิศราเอล, ได้ตรัสดังนี้ว่า, ความโกรธแลความกริ้วของเราได้เทออกเหนือชาวเมืองยะรูซาเลมฉันใด, ความกริ้วของเราจะเทลงเหนือพวกเจ้าทั้งหลายฉันนั้น, เมื่อพวกเจ้าจะเข้าในเมืองอายฆุบโต, แลเจ้าทั้งหลายจะต้องเป็นที่แช่งด่า, เป็นที่สะดุ้งตกใจ, แลเป็นที่ความแช่งสาป, แลเป็นที่เกลียดชัง, แลเจ้าทั้งหลายจะไม่ได้เห็นที่นี้อีกเลย
แลเราจะไล่ตามพวกเขาด้วยคมกะบี่, แลด้วยความอดอยาก, แลด้วยความตายห่า, แลเราจะมอบเขาทั้งปวงเพื่อจะให้เขาเลื่อนออกไปถึงบรรดาเมืองหลวงแห่งพิภพ, เพื่อจะได้เป็นที่แช่ง, แลเป็นที่สะดุ้ง, แลเป็นที่ความสูดปาก, แลความดูหมิ่นดูถูกในท่ามกลางเมืองทั้งหลายที่เราได้ขับไล่ให้เขาไปนั้น.
อนึ่งชื่อเหล่าคนที่ถูกกวาดเอาไปเป็นชะเลย, และที่ได้กลับมาจากการเป็นชะเลย, คือพงศ์พันธุ์เหล่าคนที่นะบูคัดเนซัรกษัตริย์เมืองบาบูโลนได้กวาดเอาไปยังเมืองบาบูโลนนั้น, และที่ได้กลับมายังกรุงยะรูซาเลม, ถึงแผ่นดินยะฮูดา, กลับมาอาศัยอยู่ในบ้านเมืองของตนนั้นเป็นดังนี้:
ประตูเมืองซีโอนทั้งปวงทรุดลงในดินแล้ว, พระองค์ได้ทำลายและหักดานประตูทั้งปวงเสียหมดสิ้น: กษัตริย์และเจ้านายทั้งหลายแห่งเมืองซีโอนก็ตกอยู่ท่ามกลางคนต่างประเทศ, และไม่มีรัฐบาลแล้ว; เออ, บรรดาศาสดาพยากรณ์แห่งเมืองซีโอนแสวงหานิมิตต์จากพระยะโฮวา, ก็หาไม่ได้แล้ว.
Piblisite