Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




มีคาห์ 2:4 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

4 ใน​คราว​นั้น​เขา​จะ​หา​คำ​เปรียบ​มา​เยาะเย้ย​เจ้า​ขณะที่​เจ้า​ร้อง​โหยหวน​ครวญคราง​ว่า, “เขา​มา​เปลี่ยน​กรรมสิทธิ์​ใน​ทรัพย์สิน​อัน​เป็น​ส่วน​ของ​พวกเรา​หมด, เรา​ฉิบหาย​ป่นปี้​เสียแล้ว. ดูเถอะ, เขา​มา​แย่ง​เอา​ของๆ เรา​ไป​เสีย​ได้! มิหนำซ้ำ​แบ่ง​ไร่นา​ของ​เรา​ไป​แจก​ให้​กับ​คน​ทรยศ​พระเจ้า.”

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

4 ในเวลานั้นจะมีคนยกสุภาษิตเย้ยพวกเจ้า และเขาจะร่ำไห้ด้วยการโอดครวญอย่างขมขื่นว่า “พวกเราถูกทำลายจนป่นปี้ พระองค์ทรงเปลี่ยนกรรมสิทธิ์ที่ดินของประชาชนของข้า พระองค์ทรงยึดไปจากข้าแล้วหนอ พระองค์ทรงแบ่งไร่นาของเราแก่บรรดาคนที่จับเราเป็นเชลย”

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

4 ในวันนั้น จะมี​คนเล​่าคำอุปมาต่อสู้​เจ้า และจะร่ำไห้ด้วยการโอดครวญอย่างขมขื่​นว​่า “พวกเราพินาศอย่างสิ้นเชิงแล้ว พระองค์​ทรงเปลี่ยนที่​ดิ​นกรรมสิทธิ์​แห่​งชนชาติของข้า พระองค์​ทรงถอนไปจากข้าเสียแล้วหนอ พระองค์​ทรงแบ่งไร่นาของพวกเราให้​แก่​บรรดาคนที่จั​บก​ุมพวกเรา”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

4 ในวันนั้นผู้คนจะเยาะเย้ยพวกเจ้า เขาจะถากถางพวกเจ้าด้วยเพลงโศกบทนี้ว่า ‘เราย่อยยับป่นปี้ ข้าวของในกรรมสิทธิ์ของพี่น้องร่วมชาติถูกยึดไปแบ่งกัน พระองค์ทรงริบไปจากเราแล้ว! พระองค์ทรงมอบที่ดินของเราให้แก่บรรดาคนทรยศ’ ”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

4 ใน​เวลานั้น พวกเจ้า​จะ​ถูก​คนอื่น​หัวเราะ​เยาะ และ​คน​ที่​เยาะเย้ย​เจ้า จะ​ทำที​ร้องเพลง​คร่ำครวญ​อันขมขื่น​ให้​กับ​เจ้า​ว่า ‘พวกเรา​ถูก​ทำลาย​ย่อยยับ พระองค์​ยึด​เอา​ที่ดิน​ที่​เป็น​ส่วนแบ่ง​ของ​ชาวเมือง​เรา​ไปแล้ว พระองค์​ยึด​ที่ดิน​ไป​จากเรา​ได้ยังไง พระองค์​แบ่ง​ไร่นา​ของเรา​ไป​ให้​กับ​คน​ที่​หลง​ไป​จาก​พระองค์​แล้ว’

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

4 ใน​วัน​นั้น จะ​มี​คน​ที่​ใช้​สุภาษิต​ถากถาง​เจ้า และ​เขา​จะ​ร้อง​คร่ำครวญ​ดังนี้​ว่า ‘พวก​เรา​ยับเยิน​อย่าง​สิ้นเชิง พระ​องค์​เปลี่ยน​ส่วนแบ่ง​ซึ่ง​เป็น​ของ​ชน​ชาติ​ของ​เรา พระ​องค์​เอา​ไป​จาก​เรา​ได้​อย่าง​ไร พระ​องค์​แบ่ง​ที่​นา​ของ​พวก​เรา​ไป​ให้​แก่​คน​ทรยศ’

Gade chapit la Kopi




มีคาห์ 2:4
35 Referans Kwoze  

คน​ทั้ง​หลาย​เหล่านี้​จะ​กล่าว​คำอุปมา​ต่อ​เขา​แล​คำ​เย้ยหยัน​ดูหมิ่น​ต่อ​เขา​ว่า, วิบัติ​แก่​คน​ที่​สร้างสม​สิ่งของ​ไว้​ซึ่ง​มิได้​เป็น​ของ​ตัว, จะ​นาน​ไป​สัก​เพียงใด​เล่า, แล​วิบัติ​แก่​คน​ที่​บรรทุก​ของ​จำนำ​ไว้​ใน​ตัว​เป็น​อัน​มาก.


โอ​ชาวเมือง​มะเร​ชา, เรา​จะ​นำ​ทายาท​ผู้​หนึ่ง​มา​ครอบครอง​เจ้า; สง่า​ราศี​แห่ง​ยิศ​รา​เอล​จะ​ได้​มี​มา​ยัง ตำบล​อะ​ดู​ลาม.


เรา​จะ​จับ​ทำ​การ​น้ำตาไหล​แล​ร้อง​คราง​เพราะ​ภูเขา​ทั้ง​หลาย, แล​จะ​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม​เพื่อ​ทาง​ทุ่งนา​แห่ง​ป่า​ดอน, เพราะ​ภูเขา​ทั้ง​หลาย​แล​ทุ่งนา​ทั้งปวง​นั้น​ไหม้​เสีย​หมด​แล้ว, จนชั้น​คน​หนึ่ง​คน​ใด​จะ​ไป​ตลอด​ทาง​นั้น​มิได้, แล​ไม่​มี​ใคร​ได้ยิน​เสียงร้อง​ของ​ฝูง​วัว, ทั้ง​ฝูง​นก​ใน​อากาศ​แล​สัตว์​ของ​เลี้ยง​หนี​ไป​แล้ว, สัตว์​เหล่านั้น​ไป​เสีย​หมด.


แผ่น​ดิน​จะ​ถูก​ถากถาง​ให้​เตียนโล่ง​เพราะ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ไว้​อย่าง​ที่​กล่าว​มา​นี้.


แล้ว​ข้าพ​เจ้า​จึง​ทูล​ตอบ​ว่า, “ข้า​แต่​พระ​ยะ​โฮ​วา, จะ​เป็น​ไป​อย่าง​นี้​นาน​สัก​เท่าใด?” และ​พระองค์​ตรัส​ตอบ​ว่า, “จนถึง​บ้านเมือง​จะ​ร้าง​ไม่​มี​พล​เมือง​อยู่, เรือน​ก็​จะ​ไม่​มี​คน, แผ่น​ดิน​ก็​จะ​ร้าง​เสียที​เดียว,


เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​มี​ความ​มืด​ต้อง​คลำ​หา​หนทาง​ใน​เวลา​กลางวัน, ดุจดัง​คน​ตาบอด​คลำ​หาทาง, เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​หา​จำเริญ​ใน​การงาน​ของ​เจ้า​ไม่: จะ​ต้อง​ถูก​ย่ำยี​และ​ปล้น​เสมอ​ไป, ห้าม​ผู้​หนึ่ง​ผู้ใด​จะ​ช่วย​เจ้า​ให้​รอด​ได้​ไม่.


แล​บี​ละ​อาม​ก็​กล่าว​คำ​ปริศนา​ดังนี้​ว่า, “บา​ลาค​เจ้า​เมือง​โม​อาบ​ได้​พา​เรา​มา​จาก​เมือง​อาราม​ออก​จาก​แถว​ภูเขา​ข้าง​ตะวันออก, ว่า​ท่าน​จง​มา​เถิด, ท่าน​จง​แช่ง​พวก​ยา​โคบ. จง​มา​ท้า​ทาย​พวก​ยิศรา​เอล​ให้​เรา.


เขา​จึง​ใช้​บาง​คน​ใน​พวกฟา​ริ​ซาย​และ​พวก​เฮ​โรด​ไป​หา​พระ​องค์, เพื่อ​จะ​คอย​จับ​ความผิด​ใน​ถ้อยคำ​ของ​พระ​องค์.


พระ​ยะ​โฮ​วา​ตรัส​ว่า, เรา​จะ​เอา​สิ่ง​สาร​พัตร​ทั้งปวง​ไป​ทำลาย​เสีย​จาก​แผ่น​ดิน​ทั้งสิ้น.


พวก​เจ้า​จง​ลุก​ขึ้น, และ​ไป​เสีย​ให้​พ้น! เพราะ​นี่​ไม่​ใช่​สำนัก​ของ​เจ้า! เพราะ​พวก​เจ้า​เป็น​คน​โสมม​อัน​จะ​ถูก​ทำลาย​เสีย​ด้วย​ภัยพิบัติ​อย่าง​ร้ายกาจ.


พระ​ยะ​โฮ​วา​ตรัส​ว่า, จะ​มี​การ​พิลาป​ใน​สวน​องุ่น​ทั้ง​หลาย, เพราะ​เรา​จะ​เสด็จ​ผ่าน​ไป​ใน​ท่ามกลาง​ท่าน.


โอ​เรือน​ยิศ​รา​เอลเอ๋ย, ท่าน​ทั้ง​หลาย​จง​ฟัง​นี้, คือ​เพลง​โศก​ที่​เรา​กล่าว​ถึง​เจ้า.


ท่าน​ปุโรหิต​ทั้ง​หลาย​เอ๋ย, จง​คลุม​ตัว​ด้วย​ผ้า​เนื้อ​หยาบ​และ​พิลาป​ร่ำไร, เหล่า​ผู้​ปรนนิบัติ​ที่​แท่น​เอ่ย​จง​ร้องไห้; มา​เถอะ​ท่าน​ผู้​ปรนนิบัติ​พระเจ้า​จง​นอน​คลุม​ตัว​ด้วย​ผ้า​เนื้อ​หยาบ​ตลอด​คืน; ด้วยว่า​เครื่องบูชา​ธัญญาหาร​และ​เครื่องบูชา​ดื่มได้​ถูก​กัน​ไม่​ให้​มา​ถึง​โบสถ์​แห่ง​พระเจ้า​ของ​ท่าน.


จง​พิลาป​ร้องไห้​เช่น​อย่าง​นางสาว​ที่​สวม​เสื้อผ้า​เนื้อ​หยาบ​เพราะ​โศกเศร้า​อาลัย​ถึง​คู่หมั้น​หนุ่ม​ที่​ตาย​ไป.


นี่​แน่ะ, คน​ทั้งปวง​ที่​มัก​กล่าว​สุภาษิต​จะ​พูด​สุภาษิต​ถึง​เจ้า​ว่า, มารดา​เป็น​อย่างไร, ลูกสาว​ก็​เป็น​อย่าง​นั้น,


และ​พระองค์​คลี่​หนังสือ​นั้น​ต่อหน้า​ข้าพ​เจ้า, และ​หนังสือ​นั้น​เขียน​ทั้ง​ข้างใน​ข้างนอก, และ​หนังสือ​นั้น​เขียน​เป็น​คำ​เพลง​โศกเศร้า​ร่ำไร, ด้วย​ความ​ทุกข์​ลำบาก


ด้วย​ความ​โบย​ตี​หนัก, ถ้า​ข้าพ​เจ้า​ออก​ไป​ใน​ทุ่งนา, ก็​นี่​แน่ะ​ซากศพ​ที่​ประหาร​ด้วย​กะ​บี่, แล​ถ้า​ข้าพ​เจ้า​ไป​เมือง, ก็​นี่​แน่ะ​คน​ทั้ง​หลาย​ที่​เจ็บป่วย​ด้วย​ความ​อดอยาก, ด้วยว่า​ท่าน​ผู้ทำ​นาย​ทั้ง​ปุโรหิต​ก็​เที่ยว​โซเซ​ไป​ใน​แผ่น​ดิน​แล​เขา​ไม่​รู้​อะไร


นี่​แน่ะ​เขา​จะ​ขึ้น​มา​เหมือน​อย่าง​เมฆ​ทั้งปวง, แล​ราชรถ​ของ​เขา​จะ​เป็น​ดุจ​ลมบ้าหมู, ม้า​ทั้งปวง​ของ​เขา​เร็ว​กว่า​นก​อินทรี. วิบัติ​กรรม​มา​ถึง​พวกเรา​แล้ว, เพราะ​พวกเรา​เสียๆ แล้ว.


เจ้า​จง​ร้องเพลง​เย้ย​กษัตริย์​ประเทศ​บาบู​โลน, เป็น​ความ​ว่า: “เอ้อ​เฮ้อ, ผู้​ข่มขี่​เงียบ​ก็​ริบ​ไป​แล้ว! และ​การ​รัง​ควาญ​ก็​หยุดชะงัก​แล้ว​ซี!


ฝ่าย​โยบ​ก็​ยก​คำ​เปรียบเทียบ​มา​กล่าว​อีก​ว่า,


ยิ​ระ​มายา​ได้​แต่ง​เพลง​คร่ำ​ครวญ​กล่าว​ถึง​โย​ซี​อา: พวก​ร้องเพลง​ทั้งปวง​ทั้ง​ชาย​หญิง​เมื่อ​ร้องเพลง​แสดง​ทุกข์​นั้น เขา​ย่อม​พร​รณา​ถึง​โย​ซี​อา​จนถึง​ทุกวันนี้, ความ​นั้น​จึง​ได้​ยก​ตั้ง​ไว้​เป็น​แบบอย่าง​ใน​พวก​ยิศ​รา​เอล: ซึ่ง​มี​ปรากฏ​อยู่​ใน​หนังสือ​เพลง​ร้องทุกข์.


ดา​วิด​ทรง​ร้องเพลง​ทุกข์​ด้วย​บทเพลง​นี้​ถึง​ซา​อูล​และ​โย​นา​ธาน​ราช​โอรส.


แล​บี​ละ​อาม​ก็​กล่าว​คำ​ปริศนา​ของ​เขา​ดังนี้​ว่า, บี​ละ​อาม​บุตรชายบะ​โอ​ระ​ได้​บอก, แล​บุรุษ​คน​หนึ่ง​ที่​ลืม​ตา​อยู่​ได้​ว่า,


เขา​ก็​กล่าว​คำ​ปริศนา​ดังนี้​ว่า, “บี​ละ​อาม​บุตรบะ​โอ​ระ​ได้​กล่าว​แล​บุรุษ​คน​หนึ่ง​ที่​ลืม​ตา​อยู่​ได้​ว่า.


บี​ละ​อาม​ก็​กล่าว​คำ​ปริศนา​ว่า, “ท่าน​บา​ลาค​จง​ลุก​ขึ้น​ฟัง​เถิด, ท่าน​ผู้​บุตร​ซี​โฟร​จง​สดับ​คำ​ของ​ข้าพ​เจ้า.


แล​บ้านเรือน​ของ​เขา​จะ​ต้อง​หัน​ให้แก่​คน​อื่น, ทั้ง​ทุ่งนา​แล​ภรรยา​ของ​เขา​ด้วย​กัน, เพราะ​เรา​จะ​เหยียด​มือ​ของ​เรา​ออก​เหนือ​ชาวเมือง​ประเทศ​นั้น, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส.


เหตุ​ฉะนี้​เรา​จะ​เอา​ภรรยา​ของ​เขา​ยก​ให้แก่​คน​อื่น, แล​จะ​ยก​ไร่นา​ของ​เขา​ให้แก่​คน​ที่​จะ​เข้า​มฤ​ดก​นั้น, เพราะ​ทุก​ตัว​คน​ตั้งแต่​เล็ก​ที่สุด​จนถึง​ใหญ่​ที่สุด​ต้อง​เข้า​ด้วย​ความ​โลภ, ตั้งแต่​ผู้ทำ​นาย​จนชั้น​พวก​ปุโรหิต​ได้​ทำ​การ​ฉ้อ​ทุก​ตัว​คน.


เพราะ​เหตุการณ์​นี้​ข้าพ​เจ้า​จะ​คร่ำ​ครวญ​ร้องไห้; ข้าพ​เจ้า​จะ​ไปไหนมาไหน​ด้วย​เท้า​เปล่า​และ​เปลือย​กาย. ข้าพ​เจ้า​จะ​โหยหวน​ดุจ​สุนัข​ป่า​หอน, และ​คร่ำ​ครวญ​เหมือน​นกกระจอกเทศ​ร้อง.


เรา​จะ​กระจัดกระจาย​เขา​ทั้งปวง​ใน​ท่ามกลาง​คนนอก​ศาสนา​ด้วย, ผู้​ที่​ตัว​ของ​ตัว​แล​ปู่ย่าตายาย​ของ​เขา​ไม่​ได้​รู้จัก, แล​เรา​ใช้​กะ​บี่​ตาม​เขา​ทั้ง​หลาย​กว่า​เรา​จะ​ให้​เขา​สาป​ศูนย์​ไป


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite