Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




มีคาห์ 1:8 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

8 เพราะ​เหตุการณ์​นี้​ข้าพ​เจ้า​จะ​คร่ำ​ครวญ​ร้องไห้; ข้าพ​เจ้า​จะ​ไปไหนมาไหน​ด้วย​เท้า​เปล่า​และ​เปลือย​กาย. ข้าพ​เจ้า​จะ​โหยหวน​ดุจ​สุนัข​ป่า​หอน, และ​คร่ำ​ครวญ​เหมือน​นกกระจอกเทศ​ร้อง.

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

8 เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจะโอดครวญและร่ำไห้ ข้าพเจ้าจะเดินไปมาเปลือยกายเปลือยเท้า เสียงโอดครวญของข้าพเจ้าจะให้เหมือนเสียงหมาใน และเสียงครวญครางเหมือนลูกนกกระจอกเทศตัวเมีย

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

8 เพราะเหตุนี้​ข้าพเจ้าจึงร่ำไห้และคร่ำครวญ ข้าพเจ้าจะเดินเท้าเปล่าและเปลือยกายไปไหนๆ ข้าพเจ้าจะส่งเสียงร่ำไห้​ดุ​จม​ังกร และเสียงครวญครางดุจนกเค้าแมว

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

8 ด้วยเหตุนี้ข้าพเจ้าจะร้องไห้คร่ำครวญ จะเดินไปมาโดยเปลือยกายและเท้าเปล่า ข้าพเจ้าจะร้องโหยหวนเหมือนหมาใน และครวญครางเหมือนนกเค้าแมว

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

8 ผม​จะ​ร้องไห้​และ​คร่ำครวญ​เพราะ​สะมาเรีย​ถูกทำลาย ผม​จะ​เดิน​เท้าเปล่า​และ​เปลือยกาย​ครึ่งท่อน ผม​จะ​ร้องไห้​คร่ำครวญ​เสียงดัง​เหมือน​พวกหมาไน ผม​จะ​ครวญคราง​เหมือน​พวกนกกระจอกเทศ

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

8 ข้าพเจ้า​จะ​ร้อง​รำพัน​และ​ร้อง​ฟูมฟาย ข้าพเจ้า​จะ​เดิน​เท้า​เปล่า​และ​ไม่​สวม​เสื้อ ข้าพเจ้า​จะ​หอน​ดั่ง​หมาใน และ​โอดครวญ​ดั่ง​นก​กระจอก​เทศ

Gade chapit la Kopi




มีคาห์ 1:8
19 Referans Kwoze  

เพราะฉะนั้น​ข้าฯ​จึง​ได้​ว่า, “ขอ​เบือน​หน้า​ไป​เสีย​จาก​ข้าฯ, ข้า​จะ​ได้​หลั่ง​น้ำตา​อย่าง​สะใจ, อย่า​พยายาม​มา​เล่า​โลม​ข้าฯ​เลย, เนื่องด้วย​ความ​พินาศ​ฉิบหาย​แห่ง​บุตรี​ของ​พล​เมือง​ของ​ข้าฯ!”


เพราะ​มี​เสียงร้อง​ไห้​ร้อง​ห่ม​ได้ยิน​ออก​มา​จาก​เมือง​ซี​โอน​ว่า, พวกเรา​ได้​ยับเยิน​ลง​มาก​เท่าใด, พวกเรา​ตกตะลึง​หนักหนา, เพราะ​พวกเรา​ได้​ละทิ้ง​ประเทศ​ของ​เรา, แล​เพราะ​บ้านเมือง​ทั้งปวง​ของ​พวกเรา​ได้​ทิ้ง​พวกเรา​ออก​จาก​ที่แล้ว.


เรา​จะ​จับ​ทำ​การ​น้ำตาไหล​แล​ร้อง​คราง​เพราะ​ภูเขา​ทั้ง​หลาย, แล​จะ​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม​เพื่อ​ทาง​ทุ่งนา​แห่ง​ป่า​ดอน, เพราะ​ภูเขา​ทั้ง​หลาย​แล​ทุ่งนา​ทั้งปวง​นั้น​ไหม้​เสีย​หมด​แล้ว, จนชั้น​คน​หนึ่ง​คน​ใด​จะ​ไป​ตลอด​ทาง​นั้น​มิได้, แล​ไม่​มี​ใคร​ได้ยิน​เสียงร้อง​ของ​ฝูง​วัว, ทั้ง​ฝูง​นก​ใน​อากาศ​แล​สัตว์​ของ​เลี้ยง​หนี​ไป​แล้ว, สัตว์​เหล่านั้น​ไป​เสีย​หมด.


โอ้​โอ๋​อยาก​ที่​จะ​ให้​ศีรษะ​ของ​ข้าพ​เจ้า​เป็น​น้ำ, แล​ตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​เป็น​น้ำพุ​ออก, เพื่อ​ข้าพ​เจ้า​จะ​ได้​ร้องไห้​น้ำตาไหล​ทั้งวันทั้งคืน, เพราะ​ลูก​หญิง​ไพร่พล​ของ​ข้าพ​เจ้า​ที่​ต้อง​ฆ่า​เสีย​นั้น.


ท้อง​ของ​ข้าพ​เจ้า​เอ๋ย, โอ้​ท้อง​ข้าพ​เจ้า, ข้าพ​เจ้า​กำลัง​ปวด​ที่​ตรง​หัวใจ​ข้าพ​เจ้า, ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​มี​เสียงร้อง​ออก​ใน​ตัว​ข้าพ​เจ้า, ข้าพ​เจ้า​จะ​นิ่ง​เสีย​ก็​ไม่​ได้. เพราะ​จิตต์​ของ​ข้าพ​เจ้า​เอ๋ย, ได้ยิน​เสียง​แตร, แล​เสียง​สำคัญ​ของ​สงคราม​แล้ว.


เพราะฉะนั้น​บั้นเอว​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ปวดร้าว​ไป​หมด; ความ​ปวด​เจ็บ​ได้​ครอบงำ​ข้าพ​เจ้า​เหมือน​ความ​เจ็บปวด​ของ​หญิง​ที่​คลอด​บุตร: ข้าพ​เจ้า​เจ็บตัว​งอ​จน​ฟัง​อะไร​ไม่​ได้, ข้าพ​เจ้า​รู้สึก​ผิดหวัง​จน​เห็น​อะไร​ไม่​ได้.


เพราะฉะนั้น​ข้าพ​เจ้า​จะ​ร้องไห้​กับ​ชาว​ยา​อะซัร, อาลัย​ถึง​เถา​องุ่น​แห่ง​เมือง​ซิบ​มา; โอ้​เมือง​เฮ​ศ​โบ​น​และ​เมือง​เอ​ลา​เล, เรา​จะ​ราด​รด​เจ้า​ด้วย​น้ำตา​ของ​เรา: เสียง​โห่ร้อง​ของ​ข้าศึก​ยก​มา​พอดี​กับ​เวลา​เกี่ยว​เก็บ​ผล​องุ่น​ของ​เจ้า;


แต่​สัตว์ป่า​ประจำ​ทะเลทราย​จะ​อาศัย​นอน​อยู่​ที่นั่น; และ​ตาม​บ้านเรือน​ของ​เขา​จะ​มี​สัตว์​ที่​เห่าหอน​อาศัย​อยู่​ทั่วไป, และ​นกกระจอกเทศ​จะ​อาศัย​อยู่​ตาม​นั้น, และ​แพะ​ป่า​จะ​กะ​โดด​โลดเต้น​อยู่​ที่​นั้น.


ข้าพ​เจ้า​เป็น​เหมือน​นก​กะ​ทุง​ใน​ป่า​เปลี่ยว; ดุจ​นกเค้าแมว​ที่อยู่​ใน​ที่​ชำรุดทรุดโทรม​แล้ว.


ข้าฯ กลาย​เป็น​พี่น้อง​กับ​หมาป่า, และ​เป็น​ผู้​อยู่​ร่วม​กัน​กับ​นกกระจอกเทศ.


ท่าน​ทรง​เปลื้อง​เครื่องทรง​เสีย ลง​หมอบ​พ​ยา​กร​ต่อ​หน้า​ซา​มูเอล ทั้ง​เปลือย​พระ​กาย​ตลอด​วัน​และ​คืน, เพราะ​เหตุ​นั้น​เขา​จึง​เคย​พูด​กัน​ว่า, ซา​อูล​อยู่​ใน​จำพวก​ผู้​พยากรณ์​ด้วย​หรือ?


และ​ฝูง​สุนัข​ป่า​จะ​เห่าหอน​อยู่​ใน​ปราสาท​ของ​เขา, และ​สัตว์​เห่าหอน​จะ​เห่าหอน​อยู่​ใน​วัง​อัน​แสน​สุข​ของ​เขา: และ​เวลา​กำหนด​สำหรับ​กรุง​บาบู​โลน​นั้น​ใกล้​จะ​ถึง​แล้ว, และ​วัน​เวลา​อัน​นั้น​จะ​ไม่​ถูก​ผัด​เพี้ยน​ให้​ยืด​ออก​ไป​อีก​เลย


โอ้​หญิง​ผู้​ไร้​ความคิด, จง​กลัว​จน​ตัวสั่น, เจ้า​ผู้​ช่าง​เลิน​เล่น, จง​สะดุ้ง​กลัว; จง​เปลื้อง​และ​ผลัดผ้า​ของ​เจ้า​ออก, แล้ว​นุ่ง​ผ้า​กะ​สอบ.


บุตร​มนุษย์​เอ๋ย, จง​พิลาป​ร่ำไห้​อาลัย​ฝูง​คน​ของ​อาย​ฆุบ​โต. ตัว​เจ้า​และ​ธิดา​ซอง​ประเทศ​ที่​มี​อานุภาพ​จง​สวด​เพลง​โศก​ส่ง​คน​เหล่านั้น​ลง​ไป​ยัง​โลหิต​ดิน, และ​สวด​ส่ง​ให้​คน​ที่​ลง​หลุม​พร้อมกัน​ไป​ที่​เดียว.


ใน​คราว​นั้น​เขา​จะ​หา​คำ​เปรียบ​มา​เยาะเย้ย​เจ้า​ขณะที่​เจ้า​ร้อง​โหยหวน​ครวญคราง​ว่า, “เขา​มา​เปลี่ยน​กรรมสิทธิ์​ใน​ทรัพย์สิน​อัน​เป็น​ส่วน​ของ​พวกเรา​หมด, เรา​ฉิบหาย​ป่นปี้​เสียแล้ว. ดูเถอะ, เขา​มา​แย่ง​เอา​ของๆ เรา​ไป​เสีย​ได้! มิหนำซ้ำ​แบ่ง​ไร่นา​ของ​เรา​ไป​แจก​ให้​กับ​คน​ทรยศ​พระเจ้า.”


ใน​ปี​ที่​สิบ​สี่​แห่ง​รัชช​กาล​กษัตริย์​ฮีศคี​ยา, ซันแฮ​ริบ​กษัตริย์​อะซู​ริ​ยะ​ก็​ยก​ทัพ​มา​ตี​เอา​บรรดา​หัวเมือง​ที่​มี​กำแพง​แห่ง​ประเทศ​ยูดา.


ฝ่าย​มา​ระ​ดะ​คาย​นั้น​ครั้น​รู้​เหตุการณ์​ทั้งปวง​นั้น​แล้ว, มา​ระ​ดะ​คาย​ก็​ฉีก​เสื้อผ้า​เสีย, และ​เอา​ผ้า​เนื้อ​หยาบ​นุ่งห่ม​อัน​คลุก​ด้วย​ขี้เถ้า​ใส่​ตัว, แล้ว​ก็​ออก​ไป​ท่ามกลาง​เมือง, และ​ร้องเพลง​ดัง​อัน​น่า​สมเพช​ยิ่ง​นัก;


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite