Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




มาลาคี 1:13 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

13 พระ​ยะ​โฮ​วา​จอมพล​โยธา​ได้​ตรัส​ต่อไป​ว่า, “เจ้า​ทั้ง​หลาย​ว่า, ‘น่า​อ่อน​ระอา​ใจจริง.’ แล้ว​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ก็ได้​ทำ​จมูก​ฟุ​ด​พี​ด​ดูถูก​ที่​นั้น, เจ้า​เอา​สัตว์​ขา​หัก​และ​เป็น​โรค​ซ้ำ​ขะ​โม​ย​เขา​มา, เจ้า​ได้​เอา​สัตว์​ตัว​นั้น​มา​ถวาย​เป็น​เครื่องบูชา.” พระ​ยะ​โฮ​วา​ตรัส​ถาม​ว่า, “เรา​จะ​รับ​ของ​เหล่านี้​จาก​มือ​ของ​เจ้า​ได้​หรือ?”

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

13 พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เจ้ากล่าวว่า ‘นี่เป็นภาระหนัก’ แล้วเจ้าก็ทำฮึดฮัดกับเรา เจ้านำเอาสิ่งที่ได้แย่งชิงมา หรือสิ่งที่พิการหรือป่วย ของเหล่านี้แหละเจ้านำมาเป็นของบูชา พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะรับของนั้นจากมือของเจ้าหรือ?

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

13 พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรั​สว​่า เจ้​ากล่าวว่า ‘​ดู​เถิด อย่างนี้​น่าอ่อนระอาใจจริง’ แล​้วเจ้าก็ทำฮึดฮั​ดก​ับเรา เจ้​านำเอาสิ่งที่​ได้​แย่​งมา หรือสิ่งที่พิการหรือป่วย ของเหล่านี้แหละเจ้านำมาเป็นของบู​ชา พระเยโฮวาห์ตรั​สว​่า เราจะรับของนั้นจากมือของเจ้าได้​หรือ

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

13 และเจ้ากล่าวว่า ‘ภาระน่าเบื่อ!’ แล้วทำเสียงฮึดฮัดอย่างเหยียดหยาม” พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เมื่อเจ้านำสัตว์บาดเจ็บ พิการ หรือเป็นโรคมาถวายเป็นเครื่องบูชา เราควรจะรับของพวกนั้นจากมือของเจ้าหรือ?”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

13 และ​เจ้า​ยัง​พูดว่า ‘น่าเบื่อ​จริงๆ’ และ​ทำ​หน้า​เซ็งๆ​ใส่​เรา เจ้า​ได้​เอา​สัตว์​ที่​ขโมย​มา หรือ​สัตว์​ขาเป๋ หรือ​สัตว์​ที่​เจ็บป่วย แล้ว​เจ้า​ก็​เอา​มัน​มา​ถวาย​ให้​กับ​เรา เจ้า​คิดว่า​เรา​จะ​พอใจ​รับ​มัน​มา​จาก​มือ​ของเจ้า​อย่างนั้น​หรือ

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

13 และ​พวก​เจ้า​พูด​ว่า ‘เป็น​ภาระ​เสีย​จริง’ และ​พวก​เจ้า​เหยียด​หยาม​เชิด​หน้า​ใส่” พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จอม​โยธา​กล่าว​ดังนั้น “เมื่อ​พวก​เจ้า​นำ​สิ่ง​ที่​เอา​มา​ได้​ด้วย​การ​กระทำ​ผิด หรือ​สิ่ง​ที่​พิการ หรือ​เป็น​โรค พวก​เจ้า​นำ​มา​ให้​เป็น​ของ​ถวาย เรา​ควร​จะ​รับ​สิ่ง​เหล่า​นั้น​จาก​มือ​ของ​พวก​เจ้า​หรือ

Gade chapit la Kopi




มาลาคี 1:13
28 Referans Kwoze  

“โอ้​พล​เมือง​ของ​เรา​เอ๋ย, เรา​ได้​ทำ​อะไร​ให้​เจ้า, และ​เรา​ได้​ทำ​ให้​เจ้า​เจ็บใจ​ตรง​ไหน? จง​อ้าง​พะ​ยาน​กล่าวหา​เรา​เถิด.


“เมื่อ​ท่าน​ถือ​ศีล​อด​อาหาร, อย่า​ทำ​หน้า​เศร้า​หมอง​เหมือน​คน​หน้า​ซื่อ​ใจ​คด ด้วย​เขา​ทำ​หน้า​ให้​มอมแมม​เพื่อ​จะ​ให้​ปรากฏ​แก่​มนุษย์​ว่า​เขา​ถือ​ศีล​อด​อาหาร. เรา​บอก​ท่าน​ตาม​จริง​ว่า​เขา​ได้​บำเหน็จ​ของ​เขา​แล้ว.


“เมื่อ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​จะ​อธิษฐาน, อย่า​เป็น​เหมือน​คน​หน้า​ซื่อ​ใจ​คด​เพราะ​เขา​ชอบ​ยืน​อธิษฐาน​ใน​ธรรม​ศาลา​และ​ตาม​ถนน, เพื่อ​จะ​ให้​คน​ทั้ง​ปวง​เห็น. เรา​บอก​ท่าน​ตาม​จริง​ว่า, เขา​ได้​รับ​บำเหน็จ​ของ​เขา​แล้ว.


และ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ได้​กระทำ​อีก​อย่างหนึ่ง, คือ​ได้​ร้องไห้​และ​หลั่ง​น้ำตา​รด​แท่น​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา, เพราะ​พระองค์​มิได้​เหลียวแล​เครื่องบูชา​ของ​ท่าน, มิได้​พอ​พระทัย​รับ​จาก​มือ​ของ​ท่าน​เลย.


เจ้า​คน​ที่​ว่า​เมื่อใด​จะ​พ้น​วันพระ​จัน​นทร์​ขึ้น​ใหม่​เพื่อ​เรา​จะ​ได้​ขาย​ข้าว, แล​เมื่อไร​วัน​ซะบา​โต​จะ​ล่วง​ไป, เพื่อ​เรา​จะ​ได้​บอก​ขาย​ข้าวสาลี, ย่อ​ทะนาน​ให้​ย่อม​ลง​ขาย​ให้​แพง​ขึ้น, ฉ้อ​ตราชู​เสีย.


ปุโรหิต​ทั้งปวง​จะ​มิได้​กิน​ซากศพ​นก​ก็ดี, หรือ​สัตว์​ที่​ตาย​เอง, หรือ​สัตว์​ฉีก​เสีย


และ​ข้าพ​เจ้า​ทูล​ว่า, พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า, ดู​เถิดจิตต์​วิญญาณ​ของ​ข้าพ​เจ้า​มิได้​เป็น​มลทิน, และ​ตั้งแต่​เด็ก​มา​จน​บัดนี้, ข้าพ​เจ้า​มิได้​กิน​เนื้อสัตว์​ที่​ตาย​เอง, หรือ​เนื้อสัตว์​ที่​ราย​ฉีก​แย่ง​กัน, และ​เนื้อที่​เป็น​มลทิน​มิได้​เข้า​ใน​ปาก​ของ​ข้าพ​เจ้า​เลย.


เจ้า​เลือก​หิน​เกลี้ยง​แห่ง​หุบเขา​มา​เป็น​ที่​เคารพ​บูชา; เจ้า​ได้​หลั่ง​น้ำ​ถวาย​เป็น​เครื่องบูชา​ดื่ม, และ​ถวาย​แบ้ง​ธัญ​ญ, การ​กระทำ​เช่นนี้​จะ​ทำ​ให้​เรา​พอใจ​ได้​รึ?


เมื่อ​เจ้า​มา​ปรากฏ​ตัว​ต่อหน้า​เรา​นั้น, ใคร​ได้​ขอร้อง​ให้​เจ้า​เหยียบ​เข้า​มา​ใน​สำนัก​ของ​เรา?


เหตุ​ไฉน​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จึง​เหยียบย่ำ​เครื่องบูชา​กับ​เครื่อง​ถวาย​ของ​เรา​ที่​เรา​สั่ง​แล้ว​ใน​พลับพลา​นั้น, ไป​นับถือ​บุตร​ของ​ตน​ยิ่ง​กว่า​เรา, และ​จะ​เลี้ยง​ตัว​ให้​อ้วน​ด้วย​บรรดา​ของ​ถวาย​อย่าง​ดี​ของ​พวก​ยิศ​รา​เอล​พล​ไพร่​ของ​เรา?


แต่ทว่า​ถ้า​ใน​สัตว์​เหล่านั้น​จะ​มี​พิการ​บ้าง, คือ เขยก. หรือ​ตาบอด, หรือ​มี​อาการ​วิปริต​ต่าง ๆ, อย่า​ได้​เอา​ไป​ถวาย​บูชา​เจ้า​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​เจ้า​เลย.


แต่​สัตว์​ที่​ตาย​เอง, และ​สัตว์​ที่​สัตว์ร้าย​กัด​ฉีก, อย่า​ให้​เขา​กิน​เลย, จะ​เป็น​มลทิน​ด้วย​ของ​เหล่านี้: เรา​เป็น​ยะ​โฮ​วา.


ก็​ให้​ผู้​ที่​กระทำ​ผิด​มี​โทษ​ใน​สิ่ง​นั้น​เอา​ของ​ที่​ชิง​ได้​มา​หรือ​ของ​ล่อลวง​เอา​หรือ​ของ​ที่​เขา​ฝาก​ไว้, หรือ​ของ​ที่​เก็บ​ตก​ได้,


กษัตริย์​ทรง​ตรัส​ตอบ​อะ​ราว​นา​ว่า, อย่า​เลย; เรา​จะ​ซื้อ​จาก​ท่าน​ตาม​ราคา: เรา​จะ​ถวาย​เครื่องบูชา​แก่​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​เรา​เปล่าๆ หามิได้. ดาวิด​ก็​ทรง​ซื้อ​ลาน​ข้าว​ทั้ง​โค​เป็น​ราคา​เงิน​เซ​เคอล​ห้า​สิบ​แถบ.


เพราะ​เรา​ยะ​โฮ​วา​รัก​ความ​ยุตติ​ธรรม, เรา​เกลียด​การ​โจรกรรม​และ​ประทุษร้าย, ดังนั้น​เรา​จึง​จะ​ให้​บำเหน็จ​ตอบแทน​เขา​แน่นอน, และ​เรา​จะ​ทำ​สันถวไมตรี​อัน​ถาวร​ไว้​กับ​เขา.


“โอ! ยิศ​รา​เอล, เรา​จะ​เป็น​ผู้ทำ​ลาย​เจ้า; ใคร​จะ​ช่วย​เจ้า​ได้?


พระ​ยะ​โฮ​วา​แห่ง​พล​โยธา​ตรัส​ว่า, “มี​คนใน​พวก​เจ้า​ปิด​ประตู​เอา​ไว้, เพื่อ​เจ้า​จะ​ไม่​ได้​จุด​ไฟ​เหลวไหล​บน​แท่น​ของ​เรา, เรา​ไม่​มี​ความยินดี​ใน​ตัว​เจ้า​เลย, เรา​จะ​ไม่​รับ​เครื่องบูชา​จาก​มือ​ของ​เจ้า.”


ขอ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​ล้าง​ผลาญ​คน​ที่​ได้​กระทำ​ดังนี้​ให้​หมด​ไป​จาก​บ้านเมือง​ของ​วงศ์​ยา​โค​บ, ทั้ง​ปุโรหิต​และ​คฤหัสถ์​กับ​คน​ที่​ถวาย​เครื่องบูชา​แก่​พระ​ยะ​โฮ​วา​จอมพล​โยธา​ด้วย.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite