เลวีนิติ 13:4 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

⁴ ถ้า​ที่​โร​ค​ใน​เนื้อหนัง​นั้น​เห็น​ขาว​อยู่ และ​ดู​ไม่​ลึก​ใน​เนื้อหนัง. และ​ผู้​นั้​นั้น​มิได้​กลาย​เป็น​ขาว​แล้ว, ปุโรหิต​จะ​ขัง​คน​ที่​เป็น​โรค​นั้น​ไว้​เจ็ด​วัน.

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

⁴ ถ้าผิวหนังตรงจุดนั้นขาว และปรากฏว่ากินไม่ลึกไปกว่าผิวหนัง และขนในบริเวณนั้นก็ไม่หงอก ให้ปุโรหิตกักตัวผู้ป่วยไว้เจ็ดวัน

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

⁴ ถ้าผิวหนังตรงที่ด่างขึ้นนั้นขาว และปรากฏว่ากินไม่ลึกไปกว่าผิวหนัง และขนในบริเวณนั้​นก​็​ไม่​เปล​ี่ยนเป็นสี​ขาว ให้​ปุ​โรหิ​ตก​ักตัวผู้ป่วยไว้​เจ​็ดวัน

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

⁴ แต่หากผิวหนังบริเวณนี้เป็นด่างแต่ไม่ได้ลามลึกลงไปใต้ผิวหนัง และขนในบริเวณดังกล่าวก็ไม่ได้เปลี่ยนเป็นสีขาว ปุโรหิตจะต้องกักตัวเขาไว้ดูอาการเป็นเวลาเจ็ดวัน

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

⁴ แต่​ถ้า​ผิวหนัง​ตาม​ร่างกาย​ของ​คนๆนั้น​เป็น​จุดขาวๆ​แต่​ไม่มี​แผล​ที่​กิน​ลึก​เข้าไป​ใน​เนื้อ และ​ขน​ก็​ไม่​เปลี่ยน​เป็น​สีขาว นักบวช​จะ​ต้อง​แยก​คนๆนั้น​ออก​จาก​ประชาชน​เป็น​เวลา​เจ็ดวัน

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

⁴ แต่​ถ้า​แผล​เป็น​รอย​ด่าง​สี​ขาว​อยู่​ไม่​ลึก​กว่า​ผิว​หนัง และ​ขน​บริเวณ​นั้น​ไม่​ได้​เปลี่ยน​เป็น​สี​ขาว ปุโรหิต​จะ​ต้อง​กัก​ตัว​คน​เป็น​โรค​ไว้ 7 วัน

เลวีนิติ 13:4 Referans Kwoze

อาฤธโม 12:15

แล​มิ​ระ​ยาม​ต้อง​อยู่​นอก​ค่าย​อาศัย​เจ็ด​วัน, พล​โยธา​นั้น​มิได้​ยก​เดิน​ไป​กว่า​มิ​ระ​ยาม​ได้​กลับ​เข้า​มา​อีก.

1ทิโมธี 5:24

การ​ผิด​ของ​บาง​คน​ย่อม​ปรากฏ​เด่น​ขึ้น​ก่อน. แล้ว​ก็​นำ​เขา​ไป​ถึง​ที่​พิพากษา แต่​การ​ผิด​ของ​บาง​คน​นั้น​มัก​จะ​ตาม​หลัง​เขา​ไป.

1โครินธ์ 4:5

เหตุ​ฉะนั้น​ท่าน​ทั้ง​หลาย​อย่า​ตัดสิน​สิ่ง​ใด​ก่อน, จน​กว่า​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​เสด็จ​มา พระ​องค์​จะ​เผย​ความลับ​ที่​บัง​ซ่อน​ไว้​ใน​ความ​มืด​ให้​แจ่ม​กระจ่าง, และ​จะ​ทรง​บันดาล​ให้​ความ​ใน​ใจ​ของ​คน​ทั้ง​ปวง​ปรากฏ​แจ้ง เมื่อ​นั้น​ทุก​คน​จะ​ได้​รับ​ความ​ชมเชย​จาก​พระ​เจ้า

ยะเอศเคล 44:10

แต่​พวก​เลวี​ที่​ได้​ห่างไกล​จาก​เรา​เมื่อ​ยิศ​รา​เอล​ได้​หลง​นั้น, ที่​ได้​หลง​จาก​เรา​ตาม​รูป​เคารพ​ของ​เขา, เขา​จะ​แบก​บาป​โทษ​ของ​เขา​ทั้ง​หลาย.

พระบัญญัติ 13:14

ก็​ให้​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ค้นคว้า​สืบ​ความ​ไถ่ถาม​ให้​ถี่​ถ้วน, ถ้า​ได้​ความจริง​ว่า, มี​ผู้ใด​ทำ​การ​ชั่ว​ดังนี้​ท่ามกลาง​เจ้า​ทั้ง​หลาย,

เลวีนิติ 13:3

และ​ปุโรหิต​นั้น​จะ​ดู​โรค​ที่​ใน​เนื้อหนัง​ของ​เขา, ถ้า​ขน​ที่​โรค​นั้น​ขาว​และ​โรค​นั้น​ดู​เห็น​ลึก​อยู่​ใน​เนื้อหนัง​ของ​เขา​ก็​เป็น​โรคเรื้อน, และ​ปุโรหิต​จะ​ดู​คน​นั้น​แล้ว​และ​จะ​กล่าว​ประกาศ​ว่า​ตัว​คน​นั้น​เป็น​มลทิน.

เลวีนิติ 13:5

ครั้น​ถึง​วันที่​เจ็ด​ปุโรหิต​ก็​จะ​ดู​คน​นั้น​อีก​ที​หนึ่ง, ถ้า​และ​โรค​นั้น​เห็น​ว่า​ยัง​ทรง​อยู่​มิ​ได้​แผ่​ออก​ไป​อีก​แล้ว, ปุโรหิต​ก็​จะ​ขัง​คน​นั้น​ไว้​อีก​เจ็ด​วัน,

เลวีนิติ 13:11

ก็​เป็น​โรคเรื้อน​ใน​เนื้อหนัง​ของ​คน​นั้น, และ​ปุโรหิต​จะ​กล่าว​ประกาศ​ว่า, คน​นั้น​เป็น​มลทิน​จะ​ต้องขัง​คน​นั้น​ไว้​เพราะ​เขา​เป็น​มลทิน.

เลวีนิติ 13:31

ครั้น​ปุโรหิต​ดู​ที่​โรค​นั้น​เห็น​ว่า​โรค​นั้น​ไม่​ลึก​อยู่​ใน​หนัง, และ​ไม่​มี​ขน​ดำ ๆ ที่​แผล​นั้น, ปุโรหิต​จึง​จะ​ขัง​คน​นั้น​เจ็ด​วัน.

เลวีนิติ 13:25

ปุโรหิต​จึง​จะ​ดู​ที่​นั้น​ถ้า​เห็น​ว่า​ขน​ใน​แผล​นั้น​กลาย​เป็น​ขาว และ​ดู​ลึก​อยู่​ใน​หนัง, ก็​เป็น​โรคเรื้อน​บังเกิด​ขึ้น​ที่​แผล​อัน​ไฟไหม้​นั้น. เหตุ​ฉะนี้​ปุโรหิต​จึง​จะ​กล่าว​ประกาศ​ว่า, คน​นั้น​เป็น​มลทิน​เพราะ​มี​โรคเรื้อน​นั้น.

เลวีนิติ 13:26

และ​ถ้า​ปุโรหิต​ได้​ดู​แล้ว, และ​เห็น​ว่า​ที่​แดง​นั้น​ไม่​มี​ขน​เป็น​ขาว และ​ดู​ไม่​ลึก​ใน​หนัง, และ​ไม่​แผ่​ลาม​ออก​ไป​แล้ว ปุโรหิต​จึง​จะ​ขัง​คน​นั้น​ไว้​เจ็ด​วัน.

เลวีนิติ 13:50

และ​ปุโรหิต​จะ​ดู​ของ​ที่​มี​โรค​ติด​นั้น​เก็บ​ไว้​เจ็ด​วัน.

เลวีนิติ 14:38

ปุโรหิต​จึง​จะ​ออก​จาก​เรือน​นั้น, และ​ปิด​ประตู​ไว้​เจ็ด​วัน.

อาฤธโม 12:14

แล​พระ​ยะ​โฮ​วา​ตรัส​แก่​โม​เซ​ว่า, “ถ้า​บิดา​ของ​เขา, ได้​ถ่ม​น้ำลาย​ถูก​หน้า​เขา, เขา​จะ​มี​ความ​ละอาย​อยู่​เจ็ด​วัน​มิใช่​หรือ, ให้​เขา​อยู่​นอก​ค่าย​สิ้น​เจ็ด​วัน ภาย​หลัง​จึง​ให้​เขา​กลับ​เข้า​มา​ได้.”