เพลงคร่ำครวญ 2:1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 พระยะโฮวาช่างคลุมบุตรีชาวซีโอนเสียด้วยเมฆในยามกริ้วได้อย่างไรกัน? พระองค์ได้ทรงทิ้งสง่าราศีของยิศราเอลให้ตกจากฟ้าลงถึงดิน, และในยามกริ้วไม่ได้ทรงระลึกถึงว่าเป็นแท่นรองพระบาทของพระองค์. Gade chapit laPlis vèsyonฉบับมาตรฐาน1 อนิจจา ด้วยพระพิโรธ องค์เจ้านายทรงทำให้ธิดาแห่งศิโยนอับอาย พระองค์ได้ทรงเหวี่ยงศักดิ์ศรีของอิสราเอล ให้ตกจากฟ้าถึงดิน พระองค์มิได้ทรงระลึกถึงแท่นรองพระบาท ในวันแห่งพระพิโรธ ב (เบท) Gade chapit laพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV1 ด้วยพระพิโรธ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงใช้เมฆบังธิดาของศิโยนหนอ พระองค์ได้ทรงเหวี่ยงสง่าราศีของอิสราเอลให้ตกลงจากฟ้าถึงดิน พระองค์มิได้ทรงระลึกถึงแท่นรองพระบาทของพระองค์เลยในยามที่พระองค์ทรงกริ้ว Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย1 โอ เมฆแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า ปกคลุมเหนือธิดาแห่งศิโยน! พระองค์ทรงเหวี่ยงความโอ่อ่าตระการของอิสราเอล จากฟ้าลงดิน ในวันแห่งพระพิโรธ พระองค์ไม่ได้ทรงระลึกถึงแท่นรองพระบาทของพระองค์ Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย1 แย่แล้ว แย่แล้ว ด้วยความโกรธของพระยาห์เวห์ พระองค์ได้ทำให้นางสาวศิโยน น่าขยะแขยง พระองค์ได้โยนศักดิ์ศรีของอิสราเอลจากท้องฟ้าลงสู่ดิน พระองค์ไม่สนใจที่จะปกป้องเกียรติของที่วางเท้าของพระองค์ ตอนที่พระองค์โกรธ Gade chapit laพระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)1 พระผู้เป็นเจ้าคลุมธิดาแห่งศิโยน ด้วยเมฆหมอกแห่งความกริ้วของพระองค์ พระองค์เหวี่ยงความรุ่งเรืองของอิสราเอล จากฟ้าสวรรค์ลงสู่แผ่นดินโลก พระองค์ไม่ระลึกถึงที่วางเท้าของพระองค์ ในวันที่พระองค์กริ้ว Gade chapit la |
เพลงคร่ำครวญ 2:1
28 Referans Kwoze
ด้วยว่าวันแห่งพระยะโฮวากำลังมาและจวนจะถึงอยู่แล้ว; คือเป็นวันซึ่งมีความมืดมัว, เป็นวันซึ่งมีเมฆและความมืดทบแผ่กว้างออกไป มีอาการคล้ายแสงสว่างในเวลารุ่งเช้าแผ่ทั่วภูเขา; จะมีพลโยธาอันมีจำนวนเหลือที่จะนับประมาณได้และเข้มแข็ง, ซึ่งไม่เคยมีเช่นนี้แต่โบราณมา, และต่อไปภายหน้าก็จะไม่มีเช่นนี้อีกตลอดหลายชั่วอายุคน.
จงกล่าวแก่เรือนยิศราเอลว่า, พระยะโฮวาเจ้าตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะเราจะกระทำวิหารของเราซึ่งเป็นที่นับถือโดยกำลังของเจ้าทั้งหลาย, เป็นที่ปรารถนาแก่ตาแห่งเจ้า, และเป็นที่จิตต์วิญญาณของเจ้าเมตตา, ให้กลับเป็นที่ประมาท, และบุตรหญิงทั้งปวงของเจ้าทั้งหลายซึ่งเหลืออยู่จะตกไปด้วยกะบี่.
กรุงที่แต่ก่อนคับคั่งด้วยพลเมือง, บัดนี้มาอ้างว้างอยู่ได้อย่างไรหนอ? กรุงที่แต่ก่อนรุ่งเรืองในท่ามกลางเมืองทั้งปวงนั้น, ครั้นมาบัดนี้กลายเป็นดุจดังหญิงม่ายอย่างไรกันหนอ? กรุงที่เคยเป็นดังเจ้าหญิงในท่ามกลางอาณานิคมทั้งหลายนั้น, มีอย่างไรจึงกลับมาเป็นเมืองต้องส่งส่วยเช่นนี้หนอ?
“ดูกรท่านทั้งหลายที่เดินผ่านไป, ท่านไม่เกิดความรู้สึกอะไรบ้างหรือ? นี่แน่ะ, จงดูซิว่า, มีความทุกข์ใดบ้างไหมอันเหมือนความทุกข์ที่เขาได้ทำกับข้าพเจ้า, เป็นความทุกข์ซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงกระทำแก่ข้าพเจ้าในวันที่พระองค์ได้ทรงกริ้วข้าพเจ้าอย่างเกรี้ยวกราดนั้น.
Piblisite