Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




เพลงคร่ำครวญ 1:16 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

16 เพราะ​เหตุ​เหล่านี้​เอง​ที่​ข้าพ​เจ้า​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม​มี​น้ำตาไหล​ออก​นองหน้า, และ​เพราะ​ผู้​ปลอบโยน​ที่​จะ​เล้าโลม​จิตต์​ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​อยู่​ไกล​จาก​ข้าพ​เจ้า: และ​เหล่า​ลูก​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ว้าเหว่, เพราะ​พวก​ศัตรู​ได้​ชัย​ชะ​นะ.”

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

16 “เพราะเหตุนี้เอง ข้าพเจ้าจึงร้องไห้ ดวงตาของข้าพเจ้า เออ ดวงตาของข้าพเจ้ามีน้ำตาไหล เพราะผู้ปลอบโยนอยู่ห่างไกลจากข้าพเจ้า คือผู้ฟื้นฟูจิตใจข้าพเจ้า บรรดาบุตรของข้าพเจ้าสิ้นหวัง เพราะพวกศัตรูได้ชัยชนะ” פ (เพ)

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

16 เพราะเรื่องเหล่านี้ข้าพเจ้าจึงร้องไห้ นัยน์​ตาของข้าพเจ้า เออ นัยน์​ตาของข้าพเจ้ามีน้ำตาไหลลงมา เพราะผู้ปลอบโยนที่ควรจะปลอบประโลมใจข้าพเจ้าก็​อยู่​ไกลจากข้าพเจ้า ลูกๆของข้าพเจ้าก็โดดเดี่ยวอ้างว้าง เพราะพวกศั​ตรู​ได้​ชัยชนะ​”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

16 “ด้วยเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงร่ำไห้ น้ำตาหลั่งริน ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ คอยปลอบโยน ไม่มีใครช่วยกู้ดวงวิญญาณของข้าพเจ้า ลูกๆ ของข้าพเจ้าสิ้นเนื้อประดาตัว เพราะศัตรูชนะเขา”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

16 ฉัน​ร้อง​คร่ำครวญ​เพราะ​เรื่อง​เหล่านี้ ดวงตา​ของฉัน​นอง​ไปด้วย​น้ำตา ฉัน​รู้สึก​อย่างนี้ เพราะ​ไม่มี​ผู้ปลอบใจ​อยู่​ใกล้ฉัน ไม่มีใคร​ทำให้​ฉัน​รู้สึก​ดีขึ้น ลูกๆ​ของฉัน​เป็น​เหมือนกับ​ดินแดน​ที่​รกร้าง เพราะ​ศัตรู​ของ​พวกเขา​มีชัย​เหนือ​พวกเขา

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

16 ข้าพเจ้า​ร้อง​ร่ำไห้​กับ​สิ่ง​เหล่า​นี้ จน​น้ำ​ตา​ไหล​พราก ยาก​เหลือ​เกิน​ที่​จะ​หา​ใคร​ปลอบ​ประโลม​ข้าพเจ้า​ได้ และ​ทำ​ให้​ข้าพเจ้า​มี​ความ​กล้า​กลับ​ขึ้น​มา​อีก ลูกๆ ของ​ข้าพเจ้า​เป็น​ทุกข์​เช่น​นี้ ก็​เพราะ​ศัตรู​ชนะ​แล้ว

Gade chapit la Kopi




เพลงคร่ำครวญ 1:16
23 Referans Kwoze  

กรุง​นั้น​ได้​พิลาป​ร่ำไห้​ใน​ราตรีกาล​อย่าง​สะ​อึก​สะอื้น, และ​น้ำตา​ของ​นาง​นั้น​อา​ม​แก้ม​ทั้ง​สอง​ข้าง; นาง​จะ​หา​ใคร​ใน​ท่ามกลาง​คน​ที่​ได้​รับ​นาง​นั้น, มา​ปลอบโยน, ก็​หา​พบ​ไม่. บรรดา​พวก​เพื่อน​ของ​นาง​สิ้น​ทุกคน​ได้​ทรยศ​นาง, เขา​ทั้งปวง​กลับ​เป็น​ศัตรู​แก่​นาง.


จิตต์​ใจ​ของ​เขา​ทั้ง​หลาย​ได้​ร้องทุกข์​แก่​พระ​ยะ​โฮ​วา, โอ้​กำแพง​แห่ง​บุตรี​แห่ง​กรุง​ซี​โอน​เอ๋ย, จง​หลั่ง​น้ำตา​ให้​ไหล​อาบ​ทั้ง​กลางวัน​และ​กลางคืน​ดุจ​น้ำ​ใน​ลำธาร; อย่า​ได้​หยุดหย่อน​เลย; อย่า​ให้​น้ำตา​แห้ง​ลูกตา​เลย.


นัยน์ตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ทรุดโทรม​เพราะ​หลั่ง​น้ำตา, จิตต์ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ระบม​บอบช้ำ​แทบ​อาเจียน​เป็น​โลหิต​ตกลง​ดิน, เพราะ​ความ​พินาศ​แห่ง​บุตรี​ของ​พล​เมือง​ข้าพ​เจ้า, และ​เพราะ​เหล่า​ลูก​เด็ก​เล็ก​แดง​ที่​ยัง​ดูด​นม​อยู่​นั้น​ก็​เป็น​ลม​สลบ​อยู่​ตาม​ถนนหนทาง​ใน​กรุง.


เหตุ​ฉะนี้​เจ้า​จง​ไป​บอก​คำ​นี้​แก่​เจ้า​ว่า, ให้​ตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​ไหล​ลง​ด้วย​น้ำตา​ทั้ง​กลางคืน​แล​กลางวัน, แล​อย่า​ให้​หยุด​เลย, เพราะ​ลูก​หญิง​พรหมจารี​ของ​ไพร่พล​ข้าพ​เจ้า​หัก​พัง​ลง​เป็น​ความ​ทุกข์​ใหญ่,


แต่ทว่า​ถ้า​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ไม่​ฟัง​คำ​นี้, ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​จะ​ร้อง​ได้​น้ำตาไหล​ใน​ที่​ลับๆ เพราะ​ความ​ถือยศ​ของ​พวก​เจ้า, แล​ตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​จะ​มี​น้ำตาไหล​นัก, แล​จะ​ไหล​ลง​ด้วย​น้ำตา​เพราะ​ฝูง​คน​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา, ได้​ต้อง​อพยพ​ไป​เป็น​พวก​ชะ​เลย​แล้ว.


น้ำตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​ไหล​ออก​มากมาย? เพราะ​เขา​ทั้ง​หลาย​ไม่​ถือ​รักษา​กฎหมาย​ของ​พระองค์


ถึงแม้ว่า​เขา​เลี้ยง​ลูก​ไว้​จน​โต​แล้ว, เรา​ก็​จะ​เอา​ไป​เสียจน​ไม่​เหลือ​สัก​คน​เดียว.


ระดู​ของ​นาง​ก็​เก​อะ​กรัง​อยู่​ใน​กะ​โป​รง​ของ​นาง; และ​นาง​หา​ได้​ระลึก​ถึง​อนาคต​ของ​นาง​ไม่; เพราะ​ดังนั้น​นาง​จึง​ได้​เสื่อมทราม​ลง​เร็ว​อย่าง​น่า​ใจหาย; นาง​ก็​ไม่​มี​ผู้ใด​จะ​เล้าโลม: “โอ้​พระ​ยะ​โฮ​วา, ขอ​ได้​ทรง​ทอด​พระเนตร​ดู​ความ​ทุกข์ยาก​ของ​ข้าพ​เจ้า, เพราะ​พวก​ปัจจามิตร​ได้​กาง​ข้อ​กับ​ข้าพ​เจ้า.”


เพราะ​ความ​ตาย​ได้​ขึ้น​มา​เข้า​หน้าต่าง​ของ​พวกเรา, แล​ได้​เข้า​มา​ใน​วัง​ทั้งปวง​ของ​เรา, เพื่อ​จะ​ตัด​กุลบุตร​ออก​แต่​ภายนอก, แล​คน​หนุ่มๆ ทั้ง​หลาย​ให้​ออก​จาก​ถนน​ทั้งปวง.


เรา​จะ​จับ​ทำ​การ​น้ำตาไหล​แล​ร้อง​คราง​เพราะ​ภูเขา​ทั้ง​หลาย, แล​จะ​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม​เพื่อ​ทาง​ทุ่งนา​แห่ง​ป่า​ดอน, เพราะ​ภูเขา​ทั้ง​หลาย​แล​ทุ่งนา​ทั้งปวง​นั้น​ไหม้​เสีย​หมด​แล้ว, จนชั้น​คน​หนึ่ง​คน​ใด​จะ​ไป​ตลอด​ทาง​นั้น​มิได้, แล​ไม่​มี​ใคร​ได้ยิน​เสียงร้อง​ของ​ฝูง​วัว, ทั้ง​ฝูง​นก​ใน​อากาศ​แล​สัตว์​ของ​เลี้ยง​หนี​ไป​แล้ว, สัตว์​เหล่านั้น​ไป​เสีย​หมด.


โอ้​โอ๋​อยาก​ที่​จะ​ให้​ศีรษะ​ของ​ข้าพ​เจ้า​เป็น​น้ำ, แล​ตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​เป็น​น้ำพุ​ออก, เพื่อ​ข้าพ​เจ้า​จะ​ได้​ร้องไห้​น้ำตาไหล​ทั้งวันทั้งคืน, เพราะ​ลูก​หญิง​ไพร่พล​ของ​ข้าพ​เจ้า​ที่​ต้อง​ฆ่า​เสีย​นั้น.


แล้ว​ข้าฯ ได้​หันกลับ​มา​ดู​บรรดา​การ​ข่มเหง​ที่​เกิด​ขึ้น​ภายใต้​ดวงอาทิตย์: และ​นี่​แน่ะ, น้ำตา​ของ​ผู้​ถูก​ข่มเหง​เป็นต้น, ไม่​มี​คน​เช็ด​ให้; ใน​มือ​ของ​ผู้​ข่มเหง​นั้น​ได้​กุมอำนาจ​ไว้; แต่​ผู้​ถูก​ข่มเหง​นั้น​หา​มี​ผู้​เล้าโลม​ไม่.


การ​เยาะเย้ย​นั้น​ทำใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ช้ำชอก​แล้ว; และ​ข้าพ​เจ้า​ก็​เต็มไปด้วย​ความ​หนักใจ: แล้ว​ข้าพ​เจ้า​ได้​มองหา​คน​ที่​จะ​สงสาร​ข้าพ​เจ้า, แต่​ไม่​มี​ใคร. และ​ได้​มองหา​ผู้​เล้าโลม, แต่​ก็​มองหา​พบ​ไม่.


ครั้น​ข้าพ​เจ้า​จะ​ปลอบโยน​ตัว​ข้าพ​เจ้า​แก้​ความ​ทุกข์​ของ​ข้าพ​เจ้า,


พวก​ศัตรู​ได้​ข่ม​เหง​เขา​ด้วย, และ​เขา​ต้อง​ตก​เข้า​ไป​อยู่​ใน​เงื้อม​มือ​พวก​ศัตรู​นั้น,


“โอ้​เจ้า​ผู้​ทุกข์ยาก, ผู้​ถูก​พายุ​พัด, ผู้​ขาด​การ​หนุน​น้ำใจ, นี่​แน่ะ, เรา​จะ​ก่อสร้าง​เจ้า​ด้วย​หิน​สี​งาม, และ​เรา​จะ​วาง​รากฐาน​ของ​เจ้า​ด้วย​แก้ว​ไพ​ฑูรย์.


ด้วยว่า​ผู้ใด​จะ​เมตตา​แก่​พวก​เจ้า, โอ้​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม, หรือ​ผู้ใด​จะ​สงสาร​แก่​พวก​เจ้า, หรือ​ผู้ใด​จะ​แวะ​หัน​ไป​เพื่อ​จะ​ถาม​ถึง​ความ​สุข​ของ​เจ้า​เล่า.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite