Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




เพลงคร่ำครวญ 1:15 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

15 พระองค์​ได้​ทรง​กระทำ​นักรบ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ให้​เป็น​คน​ใช้การไม่ได้​ใน​บ้านเมือง​ของ​ข้าพ​เจ้า; พระองค์​ได้​เกณฑ์​กองทัพ​ให้​มา​ต่อสู้​ข้าพ​เจ้า, เพื่อ​จะ​ให้​พวก​คน​หนุ่ม​ของ​ข้าพ​เจ้า​แหลก​เป็น​จุณณ์วิจุณณ์​ไป: พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​เหยียบย่ำ​ลูกสาว​แห่ง​ยะฮูดา​ดัง​เหยียบ​ผล​องุ่น​ลง​ใน​หีบ​บีบ​น้ำ​องุ่น.

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

15 “องค์เจ้านายได้ทรงปฏิเสธ นักรบทั้งหมดท่ามกลางข้าพเจ้า พระองค์ทรงประกาศวันเวลาที่จะมาต่อสู้ข้าพเจ้า เพื่อขยี้คนหนุ่มของข้าพเจ้าให้แหลกไป องค์เจ้านายได้ทรงย่ำประชากรของข้าพเจ้า ดั่งย่ำผลองุ่นในบ่อย่ำองุ่น ע (อายิน)

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

15 องค์​พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงเหยียบบรรดาผู้​มี​กำลังแข็งแกร่งของข้าพเจ้าไว้​ใต้​พระบาทท่ามกลางข้าพเจ้า พระองค์​ได้​ทรงเกณฑ์ชุ​มนุ​มชนเข้ามาต่อสู้​ข้าพเจ้า เพื่อจะขยี้​ชายฉกรรจ์​ของข้าพเจ้าให้แหลกไป องค์​พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงย่ำบุตรสาวพรหมจารี​แห่​งยูดาห์ ดั่งเหยียบผลองุ่นลงในบ่อย่ำองุ่น

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

15 “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทอดทิ้งนักรบทั้งปวง ที่อยู่ท่ามกลางข้าพเจ้า พระองค์ทรงระดมพลมาต่อสู้ข้าพเจ้า เพื่อบดขยี้พวกคนหนุ่มของข้าพเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเหยียบย่ำธิดาพรหมจารีแห่งยูดาห์ ดั่งองุ่นในบ่อย่ำองุ่น

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

15 องค์​เจ้า​ชีวิต​ได้​ทอดทิ้ง​นักรบ​ทุกคน​ของฉัน​ที่​เคย​อยู่​ข้างใน​กำแพง​ของฉัน พระองค์​ได้​เรียก​ระดมพล​มา​ต่อต้าน​ฉัน​เพื่อ​ทำลาย​ทหารหนุ่ม​ของฉัน องค์​เจ้า​ชีวิต​ได้​เหยียบย่ำ​องุ่น​อยู่​ใน​บ่อองุ่น​ซึ่ง​เป็นของ​นางสาว​ยูดาห์

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

15 พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ปฏิเสธ​บรรดา​ทหาร ที่​เข้มแข็ง​ที่​สุด​ของ​ข้าพเจ้า​ที่​อยู่​ท่าม​กลาง​ข้าพเจ้า พระ​องค์​เรียก​ประชุม​กองทัพ​ทหาร​เพื่อ​โจมตี​ข้าพเจ้า และ​ทำลาย​บรรดา​ทหาร​หนุ่ม​ของ​ข้าพเจ้า พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​เหยียบ​ย่ำ​ธิดา​พรหมจารี​แห่ง​ยูดาห์ ราว​กับ​เหยียบ​องุ่น​ใน​เครื่อง​สกัด

Gade chapit la Kopi




เพลงคร่ำครวญ 1:15
27 Referans Kwoze  

ใน​วัน​นั้น​ที่​เรา​จง​ลงมือ​กระทำ​การ​นั้น, เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​เหยียบย่ำ​คน​ชั่ว​เสีย, เพราะ​เขา​จะ​เป็น​ดุจ​ฝุ่น​ใต้​ฝ่าเท้า​ของ​เจ้า.” พระ​ยะ​โฮ​วา​จอมพล​โยธา​ตรัส​ต่อไป​ว่า,


“เรา​ผู้​เดียว​ได้​เหยียบย่ำ​ใน​ราง​ผล​องุ่น, ไม่​มี​มนุษย์​คน​ใด​อยู่​กับ​เรา​เลย​เรา​ได้​เหยียบ​เขา​ด้วย​ความ​กริ้ว​โกรธ, และ​ได้​ย่ำ​เขา​ด้วย​ความ​เกรี้ยวกราด​ของ​เรา; เลือด​ของ​เขา​จึง​กระเซ็น​เปื้อน​เสื้อผ้า​ของ​เรา, และ​เครื่องนุ่งห่ม​ทั้งหมด​ของ​เรา​ก็​เปื้อน​เลือด.


และ​การ​ผูก​ไมตรี​ของ​เจ้า​กับ​ความ​ตาย​ก็​เป็น​โม​ฆ, และ​ข้อตกลง​กับ​เมือง​ผี​ก็​ใช้ไม่ได้, เมื่อ​ภยันตราย​จะ​หลั่งไหล​ท่วม​พัด​ผ่านเมือง, เจ้า​ก็​จะ​ถูก​ภยันตราย​นั้น​ย่ำยี.


มี​พระ​แสง​คม​ออก​จาก​พระ​โอษฐ์​ของ​ท่าน, เพื่อ​ท่าน​จะ​ได้​ฟัน​พวก​นา​นา​ประเทศ​ด้วย​พระ​แสง​นั้น. และ​ท่าน​จะ​ได้​ทรง​ครอบ​ครอง​เขา​ด้วย​คทา​เหล็ก และ​ท่าน​ทรง​เหยียบ​เครื่อง​หีบ​น้ำ​องุ่น​แห่ง​พระ​นิเคราะห์​อัน​เฉียบ​ขาด​ของ​พระ​เจ้า​ผู้​ทรง​ฤทธา​นภาพ​ทุก​ประการ.


ส่วน​คน​ที่​เหยียด​หยาม​พระ​บุตร​ของ​พระ​เจ้า, และ​ถือ​ว่า​พระ​โลหิต​แห่ง​คำ​สัญญา​ไมตรี ซึ่ง​เป็น​ที่​ชำระ​ตัว​ให้​บริสุทธิ์​นั้น​เป็น​มลทิน, และ​ประมาท​ต่อ​พระ​วิญญาณ​ผู้​ประกอบ​ด้วย​พระ​คุณ. ท่าน​ทั้ง​หลาย​คิดเห็น​ว่า​คน​เหล่านั้น​ควร​จะ​ถูก​ปรับ​โทษ​มาก​ยิ่ง​กว่า​นั้น​สัก​เท่าใด?


เขา​จะ​ถูก​ประหาร​ด้วย​คม​ดาพ, และ​ต้อง​ถูก​กวาด​เอา​ไป​เป็น​ชะเลย​ทั่ว​ทุก​ประเทศ และ​คน​ต่างประเทศ​จะ​เหยียบ​ย่ำ​กรุง​ยะ​รู​ซาเลม, จน​กว่า​เวลา​กำหนด​ของ​คน​ต่างประเทศ​นั้น​จะ​ครบถ้วน.”


แล้ว​ศัตรู​ของ​ข้าฯ​จะ​เห็น​เหตุการณ์​นั้น, และ​จะ​ได้​รับ​ความ​อาย, คือ​ผู้​ที่​ได้​เคย​กล่าว​แก่​ข้าฯ​ว่า, “พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​เจ้า​อยู่​ที่ไหน?” ตาขอ​งข้าฯ​จะ​มองดู​เขา​อย่าง​สะใจ. ด้วยว่า​เขา​จะ​ถูก​เหยียบย่ำ​เช่น​กับ​เลน​กลาง​ถนน


ราชา​นะ​บูคัศเนซัร​จึง​ทรง​พระ​พิ​โร​ธ​เกรี้ยวกราด​ยิ่ง​นัก, แล้ว​มี​รับสั่ง​ให้​หา​ตัว​ซัด​รัค, เมเซ็ค, และ​อะ​เบ็ด​นะ​โค​เข้าเฝ้า, เขา​ได้​พา​คน​เหล่านั้น​เข้าเฝ้า.


การ​เหยียบย่ำ​บรรดา​ชะ​เลย​แห่ง​แผ่น​ดิน​โลก​ไว้​ใต้เท้า​ก็ดี.


นะ​บูคัศเนซัร​เจ้าเมือง​บาบู​โลน​ได้​กิน​ข้าพ​เจ้า​เสีย​หมด​แล้ว, เขา​ได้​เคี้ยว​ตัว​ข้าพ​เจ้า, แล​เขา​ได้​กระทำ​ให้​ข้าพ​เจ้า​เป็น​ภาชนะ​เปล่า, เขา​ได้​กลืน​ข้าพ​เจ้า​ลง​ไป​ดุจ​งู​ใหญ่, แล​เขา​ได้​เต็ม​ท้อง​ของ​เขา​ด้วย​กับ​เข้า​ทั้งปวง​อัน​ละเอียด​ดี​ของ​ข้าพ​เจ้า, แล้ว​แล​เขา​ได้​สำรอก​ข้าพ​เจ้า​ออก.


จง​เข้า​มา​ต่อสู้​กับ​บาบู​โลน​แต่​ที่สุด​ปลาย, จง​เปิด​คลังสินค้า​ทั้งปวง​ของ​เมือง, จง​กระทำ​ให้​เมือง​นั้น​เป็น​เหมือน​กองๆ, แล​จง​ทำลาย​เสีย​ให้​สิ้นเชิง, อย่า​ให้​เหลือ​อยู่​ใน​สัก​สิ่ง​หนึ่ง​เลย.


ด้วยว่า​แม้น​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ได้​ตี​ทัพ​แห่ง​พวก​เคเซ็ด​ซึ่ง​ได้​มา​รบ​ต่อ​พวก​เจ้า​แตก​เสีย​ทั้งหมด, ยัง​เหลือ​อยู่​แต่​ทหาร​ที่​ถูก​อาวุธ​แทง​ตลอด​ตัว, ถึงกระนั้น​คน​เหล่านั้น​จะ​ได้​ลุก​ขึ้น​ใน​ที่​ทัพ​ของ​ตัว​ทุก​ตัว​คน, แล​จะ​มา​เผาผลาญ​เมือง​นี้​เสีย​ด้วย​ไฟ


เหตุ​ฉะนั้น​จง​มอบ​ลูก​ทั้งปวง​ของ​เขา​ให้แก่​ความ​อดอยาก, แล​ได้​เท​โลหิต​ของ​เขา​ออก​เสีย​โดย​กำลัง​ของ​กะ​บี่, แล​ภรรยา​ทั้งปวง​ของ​เขา​นั้น​ให้​ต้อง​ปราศ​จาก​ลูก​ของ​ตัว, แล​ให้​เป็น​หญิง​ม่าย​ไป, แล​ให้​ชาย​ของ​เขา​ต้อง​ฆ่า​ตาย, แล​ให้​คน​หนุ่ม​ทั้งปวง​ของ​เขา​ต้อง​ประหาร​ด้วย​กะ​บี่​ใน​กำลัง​สงคราม​ผจญ​กัน.


เหตุ​ฉะนี้​เจ้า​จง​ไป​บอก​คำ​นี้​แก่​เจ้า​ว่า, ให้​ตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​ไหล​ลง​ด้วย​น้ำตา​ทั้ง​กลางคืน​แล​กลางวัน, แล​อย่า​ให้​หยุด​เลย, เพราะ​ลูก​หญิง​พรหมจารี​ของ​ไพร่พล​ข้าพ​เจ้า​หัก​พัง​ลง​เป็น​ความ​ทุกข์​ใหญ่,


ใคร​หนอ​เป็น​ผู้​ทรง​เร้า​ผู้​หนึ่ง​ให้​มา​จาก​ทิศตะวันออก, และ​ทรง​เรียก​เขา​ผู้​นั้น​มา​โดย​ความ​ชอบธรรม​เพื่อ​จะ​ทำ​การ​ปรนนิบัติ, ทรง​ยก​บรรดา​ประเทศ​ไว้​ให้​เขา, และ​ปราบ​บรรดา​กษัตริย์​ให้​ราบ​ลง; ได้​ทำ​ให้​ประเทศ​เหล่านั้น​เป็น​ดัง​ผงคลี​ดิน​ด้วย​พระ​แสง​ดาบ, และ​เหมือน​อย่าง​กับ​ฟาง​ปลิว​ไป​ด้วย​ธนู​ของ​เขา?


และ​นี่​แน่ะ, เรา​จะ​บอก​ให้​เจ้า​รู้​ว่า, เรา​จะ​ทำ​ประการ​ใด​กับ​สวน​องุ่น​ของ​เรา: เรา​จะ​รื้อ​รั้ว​ออก​เสีย, และ​จะ​ปล่อย​ให้​เจ้า​ถูก​ทำลาย​เสีย​ไป; เรา​จะ​หัก​พัง​กำแพง​สวน​ออก​เสีย, และ​สวน​นั้น​จะ​ถูก​เหยียบย่ำ​ทำลาย​ลง:


พระองค์​ทรง​ให้​ศูนย์​แก่​คน​ทั้ง​หลาย​ที่​หลง​ไป​จาก​ข้อกฎหมาย​ของ​พระองค์​ด้วย​กลอุบาย​ของ​เขา​ไร้​สาร.


เยฮู​จึง​สั่ง​ว่า, จง​ทิ้ง​มัน​ลง​มา: ขันที​เหล่านั้น​ก็​จับ​อี​ซา​เบ็ล​ทิ้ง​ลง: และ​เลือด​สาด​กระเซ็น​ติด​ฝา​ผนัง, และ​ที่​ตัว​ม้า: และ​ม้า​ก็​เหยียบ​อี​ซา​เบ็ล​ไว้.


ใน​ขณะนั้น​ชน​เหล่านี้​ข่มเหง​ย่ำยี​พวก​ยิศ​รา​เอล: คือ​บรรดา​พวก​ยิศ​รา​เอล​ที่อยู่​ข้าง​แม่น้ำ​ยา​ระ​เดน​ฟาก​ข้าง​โน้น. ใน​แผ่น​ดิน​อะ​โมรี​ซึ่ง​อยู่​ใน​ฆี​ละ​อาด​สิ้น​สิบ​แปด​ปี


พืชผล​ที่ดิน, และ​ผล​แห่ง​กิจการ​ทั้งหมด​ของ​เจ้า, ชาว​ประเทศ​ซึ่ง​เจ้า​มิได้​รู้จัก​จะ​มา​กิน​เสีย; และ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ถูก​ความ​เบียด​เบียฬ​ย่ำยี​อยู่​เสมอ;


ข้าพ​เจ้า​เต็ม​ล้น​ด้วย​ความ​พิ​โร​ธ​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา, ข้าพ​เจ้า​เหน็ดเหนื่อย​ด้วย​อดกลั้น​จง​เท​ความ​พิ​โร​ธ​นั้น​ออก​เหนือ​ลูกหลาน​ทั้งปวง​ทั้ง​อยู่​ข้างนอก, แล​เหนือ​คน​หนุ่ม​ที่ประชุม​กัน​นั้น, เพราะ​ผัว​ทั้ง​เมีย​จะ​ต้อง​จับ​ไป, คนแก่​ทั้ง​ผู้​ที่​มี​ปี​เดือน​เต็ม​บริบูรณ์​ด้วย.


เหตุ​ฉะนี้​เรา​จะ​กระจัดกระจาย​พวก​เจ้า​เหมือน​อย่าง​ซังข้าว​ที่​ต้อง​หอบ​เอา​ไป​ด้วย​ลม​แห่ง​ป่า​ดอน.


พืช​ซึ่ง​ควร​จะ​เกี่ยว​ก็​สุก​แล้ว: จง​เอา​เคียว​สอด​เข้า​ไป; มา​เถอะ, จง​ลง​ไป​ย่ำ, ด้วยว่า​เครื่อง​หีบ​น้ำ​องุ่น​เต็ม​อยู่​แล้ว. และ​ถัง​รอง​น้ำ​องุ่น​ก็​เต็ม​ล้น; เพราะว่า​ความ​ชั่วร้าย​ของ​เขา​มี​มากมาย​อยู่​แล้ว.


คน​หนุ่ม​และ​คนแก่​กำลัง​นอน​เหยียด​อยู่​ตาม​พื้นดิน​ใน​ถนนหนทาง; หญิงสาว​และ​ชายหนุ่ม​ของ​ข้าพ​เจ้า​ถูก​คม​กะ​บี่​หวด​ล้ม​ลง​แล้ว, พระองค์​ได้​ประหาร​เขา​ใน​วัน​เมื่อ​พระองค์​ทรง​กริ้ว; พระองค์​ได้​ฆ่า​เขา​เสีย​และ​มิได้​ทรง​เมตตา​เลย.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite