Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




โยนาห์ 1:3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

3 แต่​โย​นา​ได้​ลุก​ขึ้น​หนี​ไป​ยัง​เมือง​ธา​ระ​ซิศ​เพื่อให้​พ้น​จาก​พระ​พัก​ตร​พระ​ยะ​โฮ​วา. คือ​ท่าน​ได้​ลง​ไป​ยัง​เมือง​ยบเป, และ​ได้​พบ​กำปั่น​ลำ​หนึ่ง​กำ​ลัง​จะ​ไป​ยัง เมือง​ธา​ระ​ซิศ. จึง​ได้​ให้​เงิน​ค่าโดยสาร, แล้ว​ก็​ลง​ไป​ใน​เรือ​ลำ​นั้น​ร่วมทาง​ไป​ยัง​เมือง​ธา​ระ​ซิศ​กับ​เขา, เพื่อ​หนี​ให้​พ้น​จาก​พระ​พัก​ตร​พระ​ยะ​โฮ​วา

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

3 แต่โยนาห์ได้ลุกขึ้นหนีไปยังเมืองทารชิชจากพระพักตร์พระยาห์เวห์ ท่านได้ลงไปยังเมืองยัฟฟา และพบเรือกำปั่นลำหนึ่งกำลังไปเมืองทารชิช ดังนั้นท่านจึงชำระค่าโดยสาร และลงเรือเดินทางร่วมกับเขาทั้งหลายไปยังเมืองทารชิช ให้พ้นจากพระพักตร์พระยาห์เวห์

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

3 แต่​โยนาห์​ได้​ลุ​กขึ้นหนีไปยังเมืองทารชิชจากพระพักตร์พระเยโฮวาห์ ท่านได้ลงไปยังเมืองยัฟฟา และพบกำปั่นลำหนึ่งกำลังไปเมืองทารชิช ดังนั้นท่านจึงชำระค่าโดยสาร และขึ้นเรือเดินทางร่วมกับเขาทั้งหลายไปยังเมืองทารชิชให้พ้นจากพระพักตร์พระเยโฮวาห์

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

3 แต่โยนาห์หนีจากองค์พระผู้เป็นเจ้ามุ่งหน้าไปยังเมืองทารชิช เขาเดินทางไปที่ยัฟฟาและพบเรือที่จะไปเมืองนั้น จึงจ่ายค่าโดยสารแล้วขึ้นเรือจะไปทารชิช เพื่อหนีจากองค์พระผู้เป็นเจ้า

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

3 แต่​โยนาห์​ลุกขึ้น​หนีไป​ทิศ​ตรงข้าม คือ​หนี​ไป​เมือง​ทารชิช เพื่อ​ไป​ให้พ้น​หน้า​พระยาห์เวห์ โยนาห์​มุ่งหน้า​ลงไป​ทาง​เมืองยัฟฟา และ​เขา​ก็​เจอ​กับ​เรือสินค้า​ลำหนึ่ง ที่​กำลัง​จะ​ไป​เมืองทารชิช โยนาห์​จึง​จ่าย​ค่าเดินทาง แล้ว​ลง​ไป​ในเรือ เพื่อ​เดินทาง​ไป​เมืองทารชิช​กับ​พวกเขา เพื่อ​ไป​ให้ไกล​จาก​หน้า​ของ​พระยาห์เวห์

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

3 แต่​โยนาห์​ลุก​ขึ้น​เพื่อ​หลบหนี​ไป​ยัง​เมือง​ทาร์ชิช เพื่อ​จะ​ไป​ให้​พ้น​จาก​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า ดังนั้น​เขา​จึง​ลง​ไป​ยัง​เมือง​ยัฟฟา และ​พบ​เรือ​ที่​กำลัง​จะ​ไป​ยัง​เมือง​ทาร์ชิช เขา​จ่าย​ค่า​โดยสาร และ​ลง​เรือ​ไป​กับ​เขา​ทั้ง​หลาย​เพื่อ​ไป​ยัง​เมือง​ทาร์ชิช เพื่อ​ไป​ให้​พ้น​จาก​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า

Gade chapit la Kopi




โยนาห์ 1:3
35 Referans Kwoze  

เมือง​เม​ยา​ระ​ดน, และ​เมือง​รา​โคน กับ​เขตต์​อยู่​ตรง​เมือง​ยา​โฟ.


คา​ยิน​ได้​ออก​จาก​ที่​ฉะ​เพาะ​พระ​พักตร​พระ​ยะ​โฮ​วา ไป​อยู่​เมือง​โน​ค​ทิศตะวันออก​แห่ง​สวน​เอ​เดน.


ใน​เมือง​ยบเป​มี​หญิง​คน​หนึ่ง​เป็น​ศิษย์​ชื่อ ตะ​บีธา, ซึ่ง​แปล​ว่า โด​ระกา หญิง​คน​นี้​เคย​ประกอบการ​คุณ​และ​การ​ให้​ทาน​มา​แล้ว.


ฝ่ายเป​โตร​ได้​อาศัย​อยู่​ใน​เมือง​ยบเป​หลาย​วัน, อยู่​กับ​คน​หนึ่ง​ชื่อ​ซี​โมน​เป็น​ช่าง​ฟอก​หนัง


และ​ได้​อธิษฐาน​ต่อ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ว่า, “ข้า​แต่​พระ​ยะ​โฮ​วา, ข้าพ​เจ้า​ขอ​ทูล​พระองค์​ว่า, ข้าพ​เจ้า​ได้​กล่าว​ไว้​เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​ยัง​อยู่​ใน​บ้านเมือง​ของ​ข้าพ​เจ้า​ว่า​จะ​เป็น​อย่าง​นี้​มิใช่​หรือ? เพราะฉะนั้น​ข้าพ​เจ้า​จึง​ได้​รีบ​หนี​ไป​ยัง​เมือง​ธา​ระ​ซิศ; เพราะ​ข้าพ​เจ้า​รู้​ว่า​พระองค์​เป็น​พระ​เจา​ผู้​ประกอบ​ไป​ด้วย​พระ​มหา​กรุณาธิคุณ​และ​ความ​เมตตา​ปราณี, ไม่​ใคร่​ทรง​กริ้ว​โกรธ, สมบูรณ์​ไป​ด้วย​ความ​เมตตา​อารี​รัก​พร้อม​ที่​จะ​เปลี่ยน​พระทัย​ไม่​ลงโทษ​ผู้ใด.


จง​ข้าม​ฟาก​ไป​ยัง​เมือง​ธา​ระ​ซิศ; ประชาชน​ชายทะเล​จง​พิลาป​ร้องไห้.


เรื่องราว​อัน​น่า​หนักใจ​เกี่ยวกับ​เมือง​ตุ​โร พิลาป​ร่ำไร​ไป​เถอะ, โอ​กำปั่น​แห่ง​เมือง​ธา​ระ​ซิศ; เพราะ​เมือง​ตุ​โร​ร้าง​เสียแล้ว, ไม่​มี​อ่าว, ไม่​มี​ที่​จะ​เข้า​ไป​จอด​ได้: ได้​ทรง​สำแดง​ความ​ข้อ​นี้​แก่​เขา​ที่​เมือง​คีธิม.


เมื่อ​ท่าน​ทราบ​ดังนั้น​แล้ว​ก็​ลุก​ขึ้น​หนี​เอาตัวรอด, มา​ถึง​บะเอลี​ซา​บา, เขตต์​ตระกูล​ยูดา, ก็​ละ​คนใช้​ไว้​ที่นั่น.


คน​เหล่านั้น​จะ​รับ​โทษ คือ​ความ​พินาศ​นิ​รันดร์​พ้น​ออกไป​จาก​พระ​พักตร​พระ​เจ้า, และ​จาก​รัศมี​เดช​ของ​พระ​องค์, ใน​วัน​นั้น


เพราะ​ที่​ข้าพ​เจ้า​ประกาศ​กิตติ​คุณ​นั้น, ข้าพ​เจ้า​ไม่​มี​อะไร​ที่​จะ​อวด​ได้ เพราะว่า​เป็น​การ​จำเป็น​ซึ่ง​ข้าพ​เจ้า​จะ​ประกาศ​กิตติ​คุณ​นั้น ถ้า​ข้าพ​เจ้า​มิได้​ประกาศ, วิบัติ​จะ​เกิด​แก่​ข้าพ​เจ้า.


ดูก่อน​ท่าน​กษัตริย์​อะฆะ​ริ​ปา, เมื่อ​เป็น​เช่น​นั้น​แล้ว, ข้าพ​เจ้า​จึง​เชื่อ​ฟัง​นิมิตต์​ซึ่ง​มา​จาก​สวรรค์​นั้น​และ​มิได้​ขัด​ขืน


เมือง​ธา​ระ​ซิศ​เป็น​พ่อค้า​ขาย​แห่ง​เจ้า​เพราะ​ทรัพย์​สมบัติ​ต่างๆ เป็น​อัน​มาก, เขา​ค้าขาย​ด้วย​เงิน​และ​เหล็ก, และ​เหล็กวิลาด​และ​ตะกั่ว​ที่​ตลาด​แห่ง​เจ้า.


โอ้​บุตรี​แห่ง​เมือง​ธา​ระ​ซิศ, จง​ทำไร่ไถนา​เถอะ, เพราะว่า​อ่าว​ของ​เจ้า​ไม่​มี​เสียแล้ว!


พระ​ยะ​โฮ​วา​จึง​ตรัส​แก่​ซาตาน​ว่า, “เอาเถอะ, ทรัพย์สิน​ทั้งหมด​ที่​เขา​มี​อยู่​ก็​อยู่​ใน​อำนาจ​ของ​เจ้า​แล้ว, จะ​ทำ​อะไร​ก็​ทำ​ได้. แต่​ตัว​เขา​อย่า​ได้​แตะต้อง​เป็นอันขาด.” ดังนั้น​ซาตานก็​ทูล​ลา​และ​ออก​ไป​จาก​พระ​พักตร​พระ​ยะ​โฮ​วา.


ส่วน​พวก​ข้าพ​เจ้า​จะ​ตัด​ไม้​จาก​ภูเขา​ละ​บา​โน​น​ตาม​ที่​ท่าน​จะ​ต้องการ: ทำ​เป็น​แพ​ส่ง​มา​ทาง​ทะเล​ยัง​เมือง​ยับ​เป; แล้ว​ให้​ท่าน​รับ​ขึ้น​ไป​ยัง​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม


แต่​เปาโล​ไม่​เห็น​ควร​ที่​จะ​พา​โยฮัน​ไป​ด้วย, เพราะ​ครั้ง​ก่อน​โยฮัน​ได้​ทิ้ง​ท่าน​เสีย​ที่​มณฑล​ปัม​ฟู​เลีย, และ​มิได้​ไป​ทำ​การ​ด้วยกัน.


พระ​เยซู​ตรัส​แก่​เขา​ว่า, “ผู้ใด​เอา​มือ​จับ​คัน​ไถ​แล้ว​หัน​หน้า​กลับ​เสีย, ผู้​นั้น​ก็​ไม่​สมควร​กับ​แผ่น​ดิน​ของ​พระ​เจ้า.”


และ​พระ​วิญญาณ​ยก​ข้าพ​เจ้า​ขึ้น​และ​พา​ข้าพ​เจ้า​ไป, และ​ข้าพ​เจ้า​ไป​ด้วย​ทุกข์​และ​ใจ​เดือดร้อน, และ​พระ​หัตถ์​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​วาง​เหนือ​ข้าพ​เจ้า​เป็นกำลัง.


คือ​เหล่า​เรือ​กำปั่น​เข้า​มา​รวม​ลำ​กัน​เพื่อ​เรา, มี​กำปั่น​เมือง​ธา​ระ​ซิศ​เป็น​เรือ​นำ, เพื่อ​จะ​พา​เอา​บุตรชาย​ของ​เจ้า​มา​จาก​เมือง​ไกล, พา​มา​พร้อมกับ​เงิน​และ​ทอง​ของ​เขา, เป็น​เกียรติยศ​แก่​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​เจ้า, องค์​บริสุทธิ์​ของ​ชนชาติ​ยิศ​รา​เอล,เพราะว่า​พระองค์​ได้​กระทำ​ให้​เจ้า​มี​สง่า​ราศี


และ​วัน​สำหรับ​กำปั่น​ทั้ง​หลาย​แห่ง​เมือง​ธา​ระ​ซิศ, พร้อมด้วย​รูปสลัก​อัน​วิจิตร.


แล้ว​ซาตาน​ก็​ออก​ไป​จาก​พระ​พักตร​พระ​ยะ​โฮ​วา, และ​ไป​ทำ​ให้​โยบ​เกิด​เป็น​ฝี​ร้าย​ลาม​ทั่วไป​ทั้ง​ตัว, ตั้งแต่​ฝ่าเท้า​จนถึง​กระหม่อม​ศีรษะ.


ท่าน​มา​ถึง​ถ้ำ​แห่ง​หนึ่ง​ก็​อาศัย​อยู่​ที่นั่น; นี่​แน่ะ, คำ​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​มา​ยัง​ท่าน​ตรัส​ว่า, “เอลี​ยา​เอ๋ย, เจ้า​ทำ​อะไร​อยู่​ที่นี่?​”


เวลา​เย็น​วัน​นั้น​เขา​ทั้ง​สอง​ได้ยิน​พระ​ยะ​โฮ​วา​เสด็จ​ดำเนิน​อยู่​ใน​สวน: สามี​กับ​ภรรยา​ก็​หลบ​ไป​ซ่อน​ตัว​อยู่​ใต้​ต้นไม้​ใน​สวน​นั้น, ให้​พ้น​จาก​พระ​พักตร​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า


เมือง​ลุ​ดา​อยู่​ใกล้​กับ​เมือง​ยบเป เหล่า​สาวก​ได้​ยิน​ว่าเป​โต​รอ​ยู่​ที่​นั่น, จึง​ใช้​คน​สอง​คน​ไป​เชิญ​ท่าน​มา​หา​โดย​เร็ว.


เหตุการณ์​นั้น​ได้​ลือ​ไป​ตลอด​ทั่ว​เมือง​ยบเป คน​เป็น​อัน​มาก​ได้​พา​กัน​มา​เชื่อถือ​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า.


และ​เขา​ได้​เอา​เงิน​มอบ​ไว้​กับ​พวก​ช่าง​ก่อ, และ​กับ​พวก​ช่างไม้; และ​ได้​เอา​เนื้อ, และ​เครื่องดื่ม, และ​น้ำมัน, มอบ​ไว้​กับ​คน​ชาวเมือง​ซี​โดน, และ​คน​ชาวเมือง​ตุ​โร, เพื่อ​เป็น​รางวัล​ขน​ต้นสน​มา​จาก​ภูเขา​ละ​บา​โน​น​ส่ง​มา​โดย​ทาง​ทะเล​ถึง​เมือง​ยบเป, เหมือน​โฆเร็​ศ​กษัตริย์​แผ่น​ดิน​ฟารัศ​ได้​โปรด​อนุญาต​ไว้​แก่​เขา​แล้ว​นั้น


คน​ทั้ง​หลาย​ที่​ลงเรือ​กำปั่น​ไป​ทาง​ทะเล, ที่​ไป​ค้าขาย​ตาม​ทะเล​ใหญ่;


เงิน​แผ่​ออก​เป็น​แผ่นๆ ที่​ได้​เอา​มา​แต่​เมือง​ธาร​ซิ​ศ, แล​ทองคำ​มา​แต่​เมือง​อุ​ฟาด, เป็น​กิจธุระ​ของ​คน​ที่​ทำ, แล​เป็น​ของ​มือ​คน​ที่​เป็น​ช่าง​ทำ, ผ้า​สี​คราม​สี​ม่วง​เป็น​ที่​นุ่งห่ม​รูป​เคารพ, รูป​เคารพ​นั้น​ล้วนแต่​กิจธุระ​ของ​คน​ฉลาด.


แล้ว​คน​ทั้งปวง​ก็​ตกใจ​กลัว​ยิ่ง​นัก, และ​กล่าว​แก่​ท่าน​ว่า, “ท่าน​ได้​ทำ​เช่นนี้​ทำไม​เล่า?” ด้วยว่า​พวก​นั้น​ทราบ​ถึง​เรื่อง​ที่​โย​นา​ได้​หนี​จาก​พระ​พัก​ตร​พระ​ยะ​โฮ​วา, ตาม​ที่​ท่าน​ได้​เล่า​ให้​เขา​ฟัง


อนึ่ง​ข้าวสาลี, ขาว​บา​ระ​ลี, น้ำมัน, และ​น้ำ​องุ่น​ที่​ท่าน​ได้​สัญญา​ไว้​นั้น. ขอ​ส่ง​มา​กับ​พวก​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​เถิด:


ด้วย​กำปั่น​ของ​กษัตริย์​ซะโล​โม​กับ​คนใช้​ของ​กษัตริย์​ฮี​ราม​ได้​ไป​ยัง​ธา​ระ​ซิศ​สาม​ปีก​ลับ​มา​ครั้ง​หนึ่ง: ได้​บรรทุก​ทองคำ, เงิน, งาช้าง, ชะนี, และ​นกยูง​มา


ท่าน​บุตร​มนุษย์​เอ๋ย, จง​สดับ​ฟัง​ซึ่ง​เรา​จะ​กล่าว​แก่​ท่าน, ท่าน​อย่า​เป็น​กบฏ​เหมือน​เรือน​กบฏ​นั้น, ท่าน​จง​อ้า​ปาก​กิน​ที่​เรา​จะ​ให้แก่​ท่าน,


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite