​โยเอล 1:8 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

⁸ จง​พิลาป​ร้องไห้​เช่น​อย่าง​นางสาว​ที่​สวม​เสื้อผ้า​เนื้อ​หยาบ​เพราะ​โศกเศร้า​อาลัย​ถึง​คู่หมั้น​หนุ่ม​ที่​ตาย​ไป.

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

⁸ จงโอดครวญเหมือนหญิงพรหมจารีที่คาดผ้ากระสอบไว้ทุกข์ ให้แก่เจ้าบ่าวของเธอที่ได้เมื่อวัยสาว

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

⁸ จงโอดครวญอย่างหญิงพรหมจารีซึ่งคาดเอวด้วยผ้ากระสอบที่​ไว้ทุกข์​ให้​สามี​ของเธอที่​ได้​เมื่อวัยสาว

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

⁸ จงร่ำไห้ดั่งหญิงพรหมจารีสวมเสื้อผ้ากระสอบ ซึ่งคร่ำครวญถึงเจ้าบ่าวในวัยแรกรุ่นของเธอ

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

⁸ ให้​คร่ำครวญ​เหมือน​กับ​หญิง​ที่​ใส่​ชุดกระสอบ​ไว้ทุกข์ ให้​กับ​สามี​ของนาง​ที่​ตายไป

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

⁸ จง​ร้อง​รำพัน​อย่าง​พรหม​จาริณี​ที่​สวม​ผ้า​กระสอบ เพื่อ​คู่หมั้น​ใน​วัย​สาว​ของ​นาง

​โยเอล 1:8 Referans Kwoze

อิสยาห์ 22:12

วัน​นั้น​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​จอมพล​โยธา​ได้​ทรง​เรียกร้อง​ให้​เจ้า​ร้องไห้​เละ​คร่ำ​ครวญ, และ​ให้​โกน​ศีรษะ, และ​นุ่ง​ผ้า​เนื้อ​หยาบ;

มาลาคี 2:15

แต่​ไม่​มี​สัก​คน​เดียว​ใน​พวก​ท่าน​มี​ศีลธรรม, ไม่​มี​สัก​คน​เดียว​ปรารถนา​จะ​มี​บุตร​จาก​พระเจ้า, จง​ระวัง​ตัว​นะ, อย่า​ได้​ประพฤติ​ไม่​ซื่อตรง​ต่อ​เมีย​ซึ่ง​ได้​กัน​เมื่อครั้ง​หนุ่มสาว.

ยา​โก​โบ 5:1

นี่​แน่ะ ท่าน​ผู้​มั่ง​มี, จง​โอด​ครวญ​เพราะ​วิบัติ​ซึ่ง​จะ​มี​มา​แก่​ท่าน.

อา​โม​ส 8:10

แล​เรา​จะ​กลับ​การ​เลี้ยง​ทั้ง​หลาย​ของ​เจ้า​ให้​เป็น​พิลาป​ไป, แล​เพลง​ทั้ง​หลาย​ของ​เจ้า​ให้​เป็น​เพลง​โศกเศร้า, แล​เรา​จะ​เอา​ผ้า​เนื้อ​หยาบ​ไว้​บน​เอว​ของ​เจ้า​ทั้ง​หลาย, แล​ศีรษะ​ทั้ง​หลาย จะ​โล้น, และ​เรา​จะ​กระทำ​วัน​นั้น​ให้​เป็น​ดัง​การ​โศกเศร้า​เพราะ​บุตร​คน​เดียว, แล​ที่สุด​วัน​นั้น​จะ​เป็น​วัน​ขม.

เยเรมีย์ 3:4

ตั้งแต่​เวลา​นี้​ไป​เจ้า​จะ​ไม่​ยอม​ร้อง​ถึง​เรา​หรือว่า, ดูกร​พระ​บิดา​ของ​ข้าพ​เจ้า, พระองค์​ก็​เป็น​ผู้​แนะนำ​ข้าพ​เจ้า​ตั้งแต่​เด็ก.

อิสยาห์ 32:11

โอ้​หญิง​ผู้​ไร้​ความคิด, จง​กลัว​จน​ตัวสั่น, เจ้า​ผู้​ช่าง​เลิน​เล่น, จง​สะดุ้ง​กลัว; จง​เปลื้อง​และ​ผลัดผ้า​ของ​เจ้า​ออก, แล้ว​นุ่ง​ผ้า​กะ​สอบ.

สุภาษิต 2:17

ที่​ได้​ละทิ้ง​คู่รัก​ผู้​ที่​ได้​คบ​กัน​มา​แต่​หนุ่มสาว, และ​ลืม​คำมั่นสัญญา​ต่อ​พระเจ้า​ของ​เขา;

เพลงคร่ำครวญ 1:4

ถนนหนทาง​ที่​เข้า​กรุง​ซี​โอน​ก็​โศกเศร้า​อยู่, เพราะ​ไม่​มี​ผู้ใด​เดิน​ไป​ใน​งาน​สมโภช; บรรดา​ประตูเมือง​ของ​นาง​นั้น​เริด​ร้าง​เสียแล้ว, พวก​ปุโรหิต​ทั้งปวง​ของ​นาง​ได้​พา​กัน​ทอดถอนใจ: หญิงสาว​ทั้งปวง​ของ​นาง​ก็​พลอย​เป็นทุกข์, และ​ตัวนาง​เอง​ได้​รับ​ความ​ขื่นขม.